itiraflarım

kitabın yazarı tolstoy'dur.tolstoy ölümü ve hayatı sorgularken sonunda tanrıya ulaşmıştır.kitapta birçok insanın cevabını aradığı sorular yer almakta.kitap güzel başlayıp sonu vasat bitse de okunması gereken kitaplar arasında .

(ilk okuduğum ve tolstoy'un oldukça şaşırdığım kitabı) yaptığım inceleme buydu 1k'da:
tanrı kavramından yavaşça uzaklaştığını anlatıyor ilk bölümlerde çocukluğunu anlatırken tolstoy. sonralarında evlenip mutlu bir aile hayatına, sağlıklı çocuklara, mülke ve üne sahip olduğunu o şekilde hayatını yaşarken içinde baş gösteren huzursuzlukla savaşmaya başladığını. bilimin insanın en önemli kimim, amacım ne, neredeyim sorularına cevap veremediğini belirtiyor. bu sorulara cevap veremediği için intihara sürüklendiğini odasından halatı kendini öldürmemek için dışarı dahi çıkardığını da ekliyor. tüm bu belirsizlikler içinde cevap ararken türlü inanışlara başvuruyor. farklı sınıf insanları inceliyor. ve "hayatın anlamı, yaşama imkanı sadece inançta bulunabilirdi" cümlelerine rastlıyoruz bu yolculuğun ortalarına doğru. zorlu işlerde çalıştıkları halde hayatlarından çok daha az şikayet eden insanların inançlarının hayatını mümkün kılabildiğini de ekliyor. inançlarına ters yaşayan insanların ağzından dinlendiğinde boş bulduğunu, hayatlarını inançlarına göre yaşayanlardan gördüğündeyse inancın mantıklı geldiğini.. daha sonraları ortodoks kilisesine bağlı bir şekilde yaşarken bazı çelişen uygulamalardan ötürü uzaklaşıyor. inanç öğretilerinin doğru olduğunu ama içinde gerçek olmayan şeyler barındığını söylüyor. sonrasında ise gördüğü bir rüyayla kitap sonlanıyor.
tolstoy'un inanç ve hayat serüveninden bahseden kitap sonlara doğru oldukça sürükleyiciydi.

hemen hemen her cümlesinde kendimi bulduğum kitap, anlam arayışına çıkmış bir tolstoy görüyoruz ve yolun sonunda tanrıyı buluyor. benim için sonuç değil kitabın başından itibaren anlatılan arayış önemliydi

bence guzeldir bireyin kendini arayisi arastirmasina isik tutar burda dikkat ceken sey ise surectir sonuc degil kendini arayisi sorgulamasi kendine verdigi cevaplar kendinden kacirmaya calistiklari bunlari kendinizede gordugunuzde sizde kendinizi kesfe cikacaksinizdir eminim .

muhteşem bir kitap. kitap adından da anlaşılacağı gibi tolstoyun kendine yaptığı itirafları anlatıyor. bende herkes okumalı, kendini eleştirmeli, doğru ve yanlışlarını yine kendine itiraf etmeli.

tolstoy'un düşünceleri ve iç çatışmaları arasında çırpınıp dururken kendisine ve bize itraf ettikleri ölüm ve yaşam düşüncesi, tanrının varlığı ve insan yaşamıyla ilgili döneminin en iyi filozoflarından biri olan tostoy ne düşünüyor gerçekten yaşamak mı istiyor? tanrıya inanıyor mu? ya da aklını karıştırıp arada onu delirmeye isticek kadar güçlü olan düşünceler ne?
( not: felsefi dili ağır bi eser ilk okunuşta anlanmaya bilir )

tolstoy'un en verimli eseri mi?
tolstoy'un bir nevi teolojik katersisi olan bu eser, hristiyan kültürünün çıkmazlarını bir mensubundan öğrenmek isteyen çoğu kimse için -bana kalırsa sosyolojik bir kaynak- nietzsche'den hemen sonra gelmeli. ağırlıklı olarak hristiyan kültürünü hedef tahtasına çıkarsa da taassup ile şekillenen çoğu teolojik oluşumu temiz bir zihin ile analiz eder.

ezcümle; tolstoy'un teolojik tahlillerini ve çıkmazlarını sergilediği bu değerli eser, tavsiye olunur.

esenlikler...

severek okuduğum tolstoy kitabıdır. tam bir arayış hikayesi olan bu kitapta tolstoy'un değişimi, inanç arayışı, insanın ve hayatın özüne dair derin tahlillerini görüyoruz. aforizmalarla dolu, insanın kendine motto olarak belirleyeceği birçok cümleye sahip bir kitap aynı zamanda.

beni en çok etkileyen şey ise, kurgu olmamasına rağmen muhteşem bir karakter gelişimine sahip olması. bu kadar karmaşık ve soyut konularda değişime uğramasına rağmen, fikirlerinin en eski ve yalın halini bile hala benimsiyormuş gibi aktarması takdir edilesi bir durum. birçok kurgusal eser, bu konuda daha büyük bir avantaja sahip olmasına rağmen bunu başaramıyor.

tolstoy'un arayışı, bu yoldaki karşılaştıkları ve bunlardan çıkarımları gerçekten etkileyici. altı çizilecek, daha sonra tekrar okunup üzerinde düşünülecek yerler fazlasıyla mevcut. ancak nihai olarak vardığı sonuç boynu bükük bir kabullenişi 'yok yok bükmedim boynumu' der gibi sunmuş sanki. yine de mutlaka okunmaya değer bir eserdir.
başlarda okumaya cesaret edemeyip birkaç bölüm sonra bırakmıştım ancak kutsal bitirme görevimi nihayete erdirdim, iyi ki de erdirdim.

favori kitaplarımdan biridir, okuduktan sonra uzunca bir süre tesiri altında kalmıştım. dünyanın en büyük yazarlarından da olsan eni sonu insansın ve kaygın, korkun, sorgulaman, yalnızlığın, acın, arayışın hepsi bir... bunun ayırdına varabilmek çok güzel bir şey esasen. benzer sorgulamalardan ve arayış evrelerinden geçerken benden yıllar evvel yaşamış tecrübeli birinin yolculuğundan, yanlışı ve doğrusuyla hayat itiraflarından kendine bir şeyler katabilme hakkına ya da abartırsam lütfuna sahip olabilmek fevkalade bir şey benim açımdan. benim için hayat aynı hikayenin bambaşka insanlarca tekrar tekrar oynanması, bu nedenle hepimizin geçtiği yollar birbirine bu denli benziyor ve bu nedenle tarih ekseriyetle tekerrür ediyor. bana kendi hikayemde kılavuz olduğu için teşekkür ederim tolstoy bey'ime :))

açıkcası bir edebiyatçı olarak şunları karalamaktan zevk duyuyorum;

edebiyat son derece öznel bir alandır. yani her okurun zevki ve duygu bütünlüğü farklı olduğu için, her yazar başka bireye hitap eder. herkesin favorisi ayrıdır. tolstoy, herkesin sevebileceği bir yazar değil çünkü dili ve anlatımı ağırdır. kitapları yavaş ve dolu ilerler. ciddi meselelere odaklı olmayan, duygu yönü daha yüklü kurgular arayan insanlar için tolstoy sıkıcıdır.

mesela ben kendisini okumam çünkü yazımı bana hitap etmez ama yinede başarılı bir yazar olduğu gerçeğini yadsıyamam. türü sevenler için, ideal bir yazardır. şu an masamın üstünde oscar wilde - the picture of dorian gray duruyor. %50 olasılığa sahip bir rulet oynadım, göreceğiz.