iyilik neye yarar

yaşamda bir çok soruya, basit ama doğru cevaplar veren bertolt brecht şiiridir.

iyilik neye yarar?

1.

iyilik neye yarar,
öldürülürse iyiler çarçabuk,
ya da iyilik görenler?

özgürlük neye yarar,
yaşarsa bir arada
özgürlerle tutsaklar?

akılsız olmak madem ekmek sağlar herkese,
akıl neye yarar?


2.

iyi insan olacağınıza,
öyle bir yere götürün ki dünyayı,
iyilik beklenmesin!

özgür insan olacağınıza,
öyle bir yere götürün ki dünyayı,
kavuşsun özgürlüğe herkes,
özgürlük sevgisi geçersiz olsun!

akıllı insan olacağınıza,
öyle bir yere götürün ki dünyayı,
akılsızlık zararlı olsun!

bertolt brecht

iyiliğe yarar dediğimdir.

hayatta ki her şeyi dolaylı yoldan da olsa temelde kendimiz için yapıyoruz aslında. iyilik yapmak bize içten içe kendimizi daha iyi hissettirir.

kuşlar için balkonunuza yem bırakmak, çok samimi olmadığınız belki de hiç tanımadığınız birine içten gülümsemek, bir çocuğun başını okşamak, arkadaşınızın masasına minik bir notla çikolata bırakmak, uzun zamandır aramadiginiz birini arayıp nasılsın merak ettim diye sormak bile o kadar çok şey değiştirir ki.
iyilik ile herkes kazanır ve mutlu olur.
kötülük ise hem yapanı hem de yapılanı mutsuz eder.

insanın bilinçli yaptığı zevk veren eylemler içinde, en çok endorfin hormonu salgılamasına yarar.

bir şeye yaramasına gerek yoktur dediğim başlıktır. iyilik dediğimiz olay aslında olması gereken şeylerdir.

iyilik diye nitelendirilen hareketleri yerine getiririz ve ruhani bir haz duyarız bu yeterlidir.

karşılıksız ve içten gelerek yapılan iyilik zevk verir ve mutlu eder insanı daha ne yqpsın! bir nevi kendine de iyilik yapmış, bir taşla iki kuş vurmuş olursun.

askerdeyim, yeni düşmüşüm, aralık ayındayız hava buz, lokal duman altı 7/24 kral tv açık zaten, biraz kafa dinlemek için birazda nefes almak için soğukta dışarda oturuyorum, üzerimde 10 beden büyük kamuflaj, ayaklarımda kendi botlarım benim numara olmadığı için veremediler, dertli dertli düşünüyorum, bölük tedariksiz yakalanmış biraz kalabalık gelmiş bizim tertip o sebeple yatak veremediler, dolap yok, eşyalarımız poşetlerde her gece gece nöbeti tutan* başka birinin yatağında yatıyoruz yada 2. dünya savaşında kalma sedye ye benzeyen kampet diye bir garabetin üzerinde yatıyoruz, depodan 100 yıllık battaniye vermişler tarih kokuyor resmen, burnunu tıkmadan üzerine örtmenin imkanı yok, telefon yok, arkadaş yok, öyle boş boş bakıyorum ıslak zemine, sonra 3 asker geldi içlerinden biri benim olduğum yöne doğru aranızda xxx 'li varmı? diye sordu, bende ben dedim poşet olduğumuz için bizi pek sevmezlerdi uzun dönem askerler, o yüzden bana doğru gelen askere arkadaşları "hayırdır poşetlerle mi konuşucan" gibilerinden takıldılar, çocuk yanıma geldi, neresinden, nerede, ne zaman derken çocuk aaa sen xxx amcanın oğlumusun dedi evet dedim, xxx amca bizim zor bir zamanımızda bize çok yardım etti babamın çok işini gördü dedi, hemen eksiğimi gediğimi sordu anlattım hemen o akşam bana bir dolap ayarladı kilidine varana kadar verdi, bir tane yatak ayarladı depocudan yeni yastık çarşaf aldı, banyocuyla tanıştırdı bu arkadaş ne zaman isterse banyoyu açacaksın dedi, birkaç kişiyle daha tanıştırdı, yaptıkları o kadar makbule geçti ki anlatamam ilerleyen zamanda da cep telefonu bile ayarladı. babamın karşılık beklemeden yaptığı bir iyilik yıllar sonra oğluna sıcacık bir yatak iyi bir dost olarak karşılık bulmuştu. işte yaptığımız iyilikler neye yarar sorusunun cevabı.