1.
jean auguste dominique ıngres, 29 ağustos 1780 ve 14 ocak 1867 tarihleri arasında yaşamış fransız, neoklasist ve oryantalist bir ressamdı. aynı zamanda müzikle, keman çalmakla da uğraşıyordu.
ıngres çizime büyük önem veriyordu. ona göre resmin dürüstlüğü idi. resmi yapan şeylerin sekizde yedisi çizim idi. iyi çizilmiş bir şey, iyi yapılmış bir resim demekti. gerçeği olduğu gibi yansıtmak isteyen ıngres'e bir gün dostlarından biri, tablosuna ithafen ''bu marcel değil mi? onu olduğundan daha güzel çizmişsin'' demişti ve ıngres sert bir şekilde ''ne demek daha güzel? ben insanları olduğu gibi çizerim'' devamını vermişti. temiz ve yumuşak çizgileri ile ün kazanan ıngres için picasso'nun ''o hepimizin hocasıdır.'' dediği söylenir. keman ile de bağını koparmayan ıngres'e ithafen günümüzde bile meslek dışında yapılan sanat çalışması için ''ıngres'in kemanı'' ifadesi kullanılmaktadır.
1791 yılında babası sanatçıyı toulose'ya getirdi. ressam guillaume-joseph roques ve heykeltıraş jean-pierre vigan ile çalışan genç sanatçı, yine bir sanatçı olan babasından farklı olarak; dini, mitolojik, tarihi sahneler çizmek istiyordu. 1796 yılında fransa'ya, ünlü ressam jacques-louis david'ın atölyesinde çalışmaya gitti. burada david'in bir diğer öğrencisi, yaşamının ileriki yıllarında sanat eleştirmeni olacak olan étienne-jean delécluze (ki kendisi sevilen bir öğrenci olarak david'in fransa'daki son yemeğine katılmıştı.) ıngres hakkında çalışkanlığından, azminden ve sanatının doğruluğundan, etkileyiciliğinden ve fark edilebilirliğinden bahsetmiştir.
bir sürü ödül sahibi olan bu ressam, yaşadığı dönemlerde yeni yeni ortaya çıkan sanat tarihi konusunda, dönem sanatçıları gibi geçmişten gelen eserleri incelemek ve kullanmak yarışından geri kalmadı. hatta bu yüzden dönem ressamları tarafından geçmişi yağmalamakla suçlanmıştı. yaptığı tablolar eleştirmenlerce sert eleştiriler almış, kendisi sanatı 400 yıl geriye götürmek istemekle suçlanmış ve fırçasının bitişinden bahsedilmişti.
roma'ya geçen ve farklı tablolar yapmaya devam eden sanatçı sert eleştirilere burada da maruz kalmıştı. paris'e tablolar göndermeye devam eden ıngres akademisi'yi tatmin etmek için boyadığı eserde yine yeriliyordu. akademi'den ayrıldıktan sonra da eser üretmeye devam etti ve portreler çizerek gelirini arttırdı. bir tarih ressamı olarak bilinmek isteyen ıngres bunu kapısına gelenlere de söylüyor, burada yaşayan kişinin portreler çizen bir adam değil bir ressam olduğunu hatırlatıyordu. bu dönemde 500'den fazla portre çizdiği söylenen ıngres bir yandan keman çalmaya da devam ediyordu.
müzeye giren ilk eseri, farkı şehirlere taşınmaları, eleştirmenlerden maruz kaldığı sert sözler, ortaya koymaya çalıştığı; tekrar canlandırmaya çalıştığı sanat girişimleri ile ıngres kariyerinin anahtarını eline aldı. ödüllendirilen, académie des beaux-arts üyesi olan ve eseri övülen ıngres için yeni bir dönem başlamıştı.
fakat the martyrdom of saint symphorian eserinin eleştirileri karşısında şok olmuştu. 1824 yılında autun katedrali için sipariş edilmiş bu resmi yapması 10 yıl sürmüştü ve sanatçı resmi tüm çalışmalarının ve becerisinin bir toplamı olarak görüyordu. resim hem hem neoklasikler hem de romantikler tarafından yerildi. ıngres artık kamu komisyonlarını kabul etmeyeceğini ve salon'a (paris'te, académie des beaux-arts'da sanat eserlerinin halk ile buluştuğu yer.) çıkmayacağını söyledi. 1834 sonunda roma'ya döndü.
roma'daki fransız akademisinin direktörlüğünü yaptı, öğrenciler ve okul ile ilgilendi. sanat eserleri üretmeye devam ettiği gibi kemanı ve müziği de bırakmamıştı. nisan 1841'de paris'e döndü. eserlerini askıya aldı, tamamladı ve yenileri üretti ama artık yaşlanıyordu. en bilinen eserlerinden birini, türk hamamı'nı ömrünün sonlarına doğru yaptı. 1867 yılında zatürreden ölen ıngres'in kemanı ve 4000'den fazla eseri ıngres müzesi'ne miras kaldı.
ıngres çizime büyük önem veriyordu. ona göre resmin dürüstlüğü idi. resmi yapan şeylerin sekizde yedisi çizim idi. iyi çizilmiş bir şey, iyi yapılmış bir resim demekti. gerçeği olduğu gibi yansıtmak isteyen ıngres'e bir gün dostlarından biri, tablosuna ithafen ''bu marcel değil mi? onu olduğundan daha güzel çizmişsin'' demişti ve ıngres sert bir şekilde ''ne demek daha güzel? ben insanları olduğu gibi çizerim'' devamını vermişti. temiz ve yumuşak çizgileri ile ün kazanan ıngres için picasso'nun ''o hepimizin hocasıdır.'' dediği söylenir. keman ile de bağını koparmayan ıngres'e ithafen günümüzde bile meslek dışında yapılan sanat çalışması için ''ıngres'in kemanı'' ifadesi kullanılmaktadır.
1791 yılında babası sanatçıyı toulose'ya getirdi. ressam guillaume-joseph roques ve heykeltıraş jean-pierre vigan ile çalışan genç sanatçı, yine bir sanatçı olan babasından farklı olarak; dini, mitolojik, tarihi sahneler çizmek istiyordu. 1796 yılında fransa'ya, ünlü ressam jacques-louis david'ın atölyesinde çalışmaya gitti. burada david'in bir diğer öğrencisi, yaşamının ileriki yıllarında sanat eleştirmeni olacak olan étienne-jean delécluze (ki kendisi sevilen bir öğrenci olarak david'in fransa'daki son yemeğine katılmıştı.) ıngres hakkında çalışkanlığından, azminden ve sanatının doğruluğundan, etkileyiciliğinden ve fark edilebilirliğinden bahsetmiştir.
bir sürü ödül sahibi olan bu ressam, yaşadığı dönemlerde yeni yeni ortaya çıkan sanat tarihi konusunda, dönem sanatçıları gibi geçmişten gelen eserleri incelemek ve kullanmak yarışından geri kalmadı. hatta bu yüzden dönem ressamları tarafından geçmişi yağmalamakla suçlanmıştı. yaptığı tablolar eleştirmenlerce sert eleştiriler almış, kendisi sanatı 400 yıl geriye götürmek istemekle suçlanmış ve fırçasının bitişinden bahsedilmişti.
roma'ya geçen ve farklı tablolar yapmaya devam eden sanatçı sert eleştirilere burada da maruz kalmıştı. paris'e tablolar göndermeye devam eden ıngres akademisi'yi tatmin etmek için boyadığı eserde yine yeriliyordu. akademi'den ayrıldıktan sonra da eser üretmeye devam etti ve portreler çizerek gelirini arttırdı. bir tarih ressamı olarak bilinmek isteyen ıngres bunu kapısına gelenlere de söylüyor, burada yaşayan kişinin portreler çizen bir adam değil bir ressam olduğunu hatırlatıyordu. bu dönemde 500'den fazla portre çizdiği söylenen ıngres bir yandan keman çalmaya da devam ediyordu.
müzeye giren ilk eseri, farkı şehirlere taşınmaları, eleştirmenlerden maruz kaldığı sert sözler, ortaya koymaya çalıştığı; tekrar canlandırmaya çalıştığı sanat girişimleri ile ıngres kariyerinin anahtarını eline aldı. ödüllendirilen, académie des beaux-arts üyesi olan ve eseri övülen ıngres için yeni bir dönem başlamıştı.
fakat the martyrdom of saint symphorian eserinin eleştirileri karşısında şok olmuştu. 1824 yılında autun katedrali için sipariş edilmiş bu resmi yapması 10 yıl sürmüştü ve sanatçı resmi tüm çalışmalarının ve becerisinin bir toplamı olarak görüyordu. resim hem hem neoklasikler hem de romantikler tarafından yerildi. ıngres artık kamu komisyonlarını kabul etmeyeceğini ve salon'a (paris'te, académie des beaux-arts'da sanat eserlerinin halk ile buluştuğu yer.) çıkmayacağını söyledi. 1834 sonunda roma'ya döndü.
roma'daki fransız akademisinin direktörlüğünü yaptı, öğrenciler ve okul ile ilgilendi. sanat eserleri üretmeye devam ettiği gibi kemanı ve müziği de bırakmamıştı. nisan 1841'de paris'e döndü. eserlerini askıya aldı, tamamladı ve yenileri üretti ama artık yaşlanıyordu. en bilinen eserlerinden birini, türk hamamı'nı ömrünün sonlarına doğru yaptı. 1867 yılında zatürreden ölen ıngres'in kemanı ve 4000'den fazla eseri ıngres müzesi'ne miras kaldı.
devamını gör...