kadınların özgür olamaması

ne yaparlarsa toplum tarafından hemen bir adla sıfatlandırılıyorlar , üzücü bir durum .

kadınların saygı görmemesinden dolayıdır. hep sevgiden bahsedenler; anne, kız kardeş, sevgili. oysa bu meseleyi kadınları sevmeniz çözmez. sadece birey olarak saygı gösterilmediği sürece ne özgürlük ne yaşam hakkına ulaşılabilir.

gece vakti tek başına dışarı çıkamamak önemli bir sorunsal. sadece sarhoş/yankesici gibi korku unsurları yok takip edilme, taciz tecavüz edilme, laf atılması gibi kadın olmanın sonucu olan problemler de var. 12 yaşımdan beri sokakta yürürken durduk yere arabaların yanımda durmasına, önümü kesmesine, sözlü tacizlere maruz kaldım. bunlar gündüz vakti oluyordu, gece vakti neredeyse hiç tek başıma çıkmadım. erkeklerin kaç tane böyle anısı vardır acaba?

bulunduğum coğrafyada çok sık karşılaştığım bir durum. kendini gelistiriyorsan, mutlu olduğun gibi yaşıyorsan, geziyorsan her zaman otekilestiriliyorsun.

kadınların hepsinin bir kefeye konulmasından başlayan durumdur. sözlükte bile kadınlara birçok sıfat, bir çok yakıştırma yapılmasına çok kısa sürede şahit oldum. kadınlar hem birbirlerinden bağımsız anılamıyor hem de bir erkek gölgesi de görülmeye mecburmuş gibi davranılıyor. toplumun gözünde kadın o saatte dışarı çıkamaz mı, çıkar ama suçsuz gözükmesi için yanında bir erkek* olması elzemdir. bu durumda kadın sosyal hayatında da bir başkasının kalıplarından dolayı özgür değildir. insanlar bu tarz yaklaşım ve kalıplarla hem kendilerinin hem de başkalarının özgürlüklerini kısıtlar ve bunu fark etmez.

normalde bir insanı özgür kılmak için para genelde yeterlidir, ama kadının özgürleşebilmesi için bazen para bile kâr etmiyor. parası olsa bile toplumun tabusal kelepçelerinden kurtulamayabiliyor kadın. engeller ve engellerle boğuşuyor. hevesi kursağında kalıyor. na şurasında...

...şeklinde ifade edebileceğim sorunsal.

kadınlar acaba hatayı kendilerinde aramayı düşünmüyorlarmı.
biz nasıl eylemler, hareketler yapıyoruzda bu duruma düşüyoruz diyerek kendilerini sorgulamazlarmı.
#581451 oykulem
oykulem adlı yazarımız saygı görememekten bahsetmiş. saygı hakedilerek kazanılır.
ben burada genelleme yapmak istemiyorum.
saygı, namus, karşınızdakinin güvenini kazanmak ; bunlar kendiniz başarmanız gereken konular.
heleki namus konusu. kadın bakış açısıyla namus ne derece önemlidir bilemem.
fakat babalarınız, ağabeyleriniz ve kocalarınız için ne kadar önemli olduğunu tahmin bile edemezsiniz.
bir kadının yanlış bir eylemi ; babasının, ağabeyinin, kocasının ve hatta yakın akrabalarının başını önüne eğdirir.
kimsenin yüzüne bakamaz hale getirir.
bunları basit bir özgürlük kelimesiyle geçiştiremezsiniz.
üstelik toplumdaki yozlaşmayı bilen babalar ve yakınlar haliyle endişeliler.
onlar sizin için endişelenirken ; siz özgürlük nidaları atıyorsunuz.
bu aşırı özgürlüğün nereye vardığını babalarınız biliyorlar.

her başarısız kadının önünde duran bir erkek vardır.

eskiden olsa katılacağım sorunsaldır. fakat şu an pek de katılmıyorum doğrusu. kadınların geçmişe göre çok daha özgür olduğu kanaatindeyim.

evet, maalesef toplumumuz kadınlarından nefret ediyor.
bir dede gülen bir kız torununu susturuyor!
gece yağmur yağıyor, kar yağıyor belki 5 yıl sonra, sokağa çıkmak yürümek, sevdiğin müziği dinlemek istiyorsun. belki. ama kaldırım değiştire deĝiştire yürüyorsun, her adımda öldürülme korkusu. katil aklanmasın diye , öldürüldükten sonra bile arkandan mahkeme duvarlarında ama tişörtünden tahrik oldum demesinler diye kazak giyip duruyorsun belki ama bu pek de toplumun umrunda değil. seni sokaklardaki erkeklerden, katillerden koruyacak olan kişi ya abin ya baban, muhtemel erkek kuzenin, yine erkek.
o erkek farkında mı acaba? koruduğu kişiyi kendi hemcinsinden koruduĝunu
hangi erkek hangi erkeği koruyor , başka bir kızdan? onu öldürmesin diye
dün birimiz yine öldürüldü. parkta, boğazından bıçaklandı. adını unuttuğum için kendimden nefret ediyorum. ama kadının adı zaten yoktu. ne kitaplar ne filmler ne konferanslar. hepsi boşa. hangi kız doğduğunda evinde şenlik oldu , kurban kesildi ki?
ben kime, niye , neden konuşuyorum.?

geçen birinden duydum, cümle şöyleydi '' bizler hepimiz devletin izin verdiği kadar varız.''