kaos sever yazarlar

işleri kesat, kasası tam takır kuru bakır kıvamında olan yazarlardır.

belki bu halimiz etik değil ama banane, kaos benim karakterimdir. olmayınca yoksunluk çekiyor agresifleşiyorum.

arada kaos iyidir.

(bkz: kaostan beslenen insanlar)

ben de kaostan beslenenler kulübü diye açacaktım, yukarıdaki başlık yüzünden vazgeçtim.

kaosun olmadığını görünce kendisi yaratır.
öyle bir yaratır ki kimse o kişiden şüphelenmez.
gerçek kaos gurmeleri bu kişilerdir.
bir tür kendin pişir kendin ye konsepti.

isim veremem verirsem şerefsizim. gerçekten çok tatlı görünüyorlar bir sürü kankaları var beğenen artılayan fakat gerçekten ruh hastaları.
ahh ahh ele geçirdiler sözlüğü..
hakkımda da ileri geri konuşmayın artık valla. iyi bi insanım ben. sizin aksinize kafa ve gönül olarak iyiyim.

uluda bunun allah'ını yapardım ama yaslandım artık, uğraşamıyorum.

şeylerine koyayım ben onların çok ayıp ediyorlar. şaka şaka, ama cidden yaptıkları ayıp. ne demişler? gülme komşuna gelir başına, daha da yazamam valla.

herkesin sevdiği zevk aldığı bir şey var bizimki de kaos işte.
amaç kaos yaratmak değildir. çıkmış olan kaosu bir köşeden izlemektir.
tadına vardıktan sonra bırakamayacağınıza garanti veriyorum sevgili yazarlar.

kaos fırsattır arkadaşlar fırsatı değerlendirmesini bilene tabii.

sözlüğü bilemem ama hayatım zaten tam bir kaos ve inanılmaz keyif alıyorum. her gün yeni bir heyecan.

ve normal sözlük denen yerde kaotik durum eksikliği var.

yani burayı bir mekan gibi ele alalım, içeri giriyorsun karılar kruvaze yakalı, balon kollu hanım hanım uzun elbise giymiş, erkeklere bakıyorsun bir kesim hakim yaka gömlekli, az önce sohbetten gelmiş. işaret parmaklarında zikirmatik var. içki içilmeyen bölümde oturuyorlar.

içeride bir tane küba yakalı dümbük gömlekli önünde kokteyl olan herif yok. bar var ama sinek avlıyor. barmaidin saçı rasta değil, ev topuzu yapmış, bir fistanı eksik, içkiyi sunarken 'çok içmeseniz, sağlığınıza yazık... üstelik bu devirde...' diyor.

kardeşim nereye düştük ya? ortalık süt liman.
kimse kimseye salça olmuyor. ne bir harunabi için birbirine saplayan yiğitler var, ne bir erkek için birbirine "bana bak seni yolarım karı" diyen kadınlar...

suni kaoslar dışında buradan ekmek çıkmaz diyorsun, o güzelim kaotik sözlük anları bir hayal olarak kalıyor.

ve sonra allah herkese nasip etsin, yolum yol değil düşüncesi vuku buluyor. barmaide bakıp, haklısın bacım deyip yarım içkiyi ona doğru itiyorsun. filmlerdeki gibi sürtünme sesi çıkıyor.

parmağında zikir sayar olanların yanına gidiyorsun, bir tanesinin kulağına eğilip, "zikirmatik nerede satılıyor?..." diye soruyorsun.



ben bu illetten kurtuldum, bu çukurda olanlara allah nasip etsin. kaos şeytan işidir.

(bkz: arnella)

çok seviyorum. içinde ya da dışında olayım fark etmez. bana kaos olsun yeter. çok uzun bir zamandır sular durgun, her yer güllük gülistanlık. nasıl olabilir böyle bir şey yav? insan hayret ediyor.

herkes çok sakin. hani nerede kaldı o hunharca klavyelere sarıldığımız günler? hani nerede kaldı o heyecanlı dakikalar, ifşalamalar, uğrunda başlık açmalar? hele ki küfrün yasaklı olduğu bu ortamda sansürlü hakaret içerikli tanımlar? nerede ulan bu sözlüğün düşünce özgürlüğü savunucuları?

kalmadı. o güzel yazarlar o güzel klavyelerini de alıp gittiler.

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)