kazandığı parayı hak etmeyen meslek grupları

birileri yazmış öğretmenler işte memlekette neden bu haldeyiz cevabı, yaklaşık 6 yıldır anadolum da öğretmenlik yapıyorum dokunabildiğim her çocuğa hayranım. öğrencilerin sorunlarını konuştuk hep meslek arkadaşları ile iş gözü ile bakmadık okullara keşke eğitime ve eğitim işçisine böyle bakılmasa. ama ülkede böyle bir kafa var cehalete pirim yaptırıp eğitim neferine düşman olan. ayrıca pandemi de evde olmamız ise sıkıntı ülkeyi yönetenler keşke turist gören herkes aşılanacak diyene kadar çocuk gören herkesi aşılasa idi bizde okullarımıza kavuşurduk.

memurluk diyenler ne düşünüyor bilmiyorum. görevini kötüye kullananlar yok mu, var. torpille vb. şeylerle memur olanlar yok mu, var. ama bunun böyle olmasının tek nedeni liyakat sisteminin yeteri kadar uygulanmamasından başka bir şey değildir. hak edene hak ettiği makam verilseydi ülkede her şey çok düzenli bir şekilde ilerlerdi.

genellemeler ile yaptığı işin hakkını veren, evine helal ekmek götürmek için çalışan kişilerin hakkına giriyorsunuz yapmayın. evet, memurlar ülke şartlarında maaşları garanti altında olan ve nispeten daha iyi şartlarda çalışan kişiler olabilir. ama unutmayın ki memurlar olmasa ülkede hiçbir sistem işlemez ve düzen çöker.

ayrıca genelleme değil de görüşüm olarak söylüyorum memurlara laf eden insanlara memur olma şansı verilse yüzde doksanı seve seve kabul edecektir ve bundan hiç gocunmayacaktır.

öğretmenler.

öğretmenlerin hak etmediği şey o boktan maaş değil de burada mebzul miktarda örneği olan aptal öğrencilerdir. hakikaten hiç çekilmiyorlar yahu, bunlarla muhatap olmaya mecbur kalmamak için yapmıyorum öğretmenlik.

haksız kazançla milyonlar kazananlar varken öğretmene düşman olup iyice değersizleştirip mesleğinden soğuttular.. kısa vadede bunun sonucu çok acı bir şekilde bizlere yansıyacak maalesef

benim yaptığım meslek dışındaki tüm meslekler hak etmiyor.

“öğretmen yazanlar için akşama bir kaç satırcık yazacağım. onları akşama bırakıyorum.” dediğim başlıktır.
öğretmen değilim.

isteyen istediğine inanmakta özgürdür eyvallah da eğer bir meslek grubunun kazandığı parayı hak etmediğini düşünüyorsanız bunun nedenini izah etmenizi beklerim.

eskiden yani parlamenter sistemde meclis ve onun içinden seçilen başbakan ve cumhurbaşkanı arasında denge ve denetleme mekanizmaları vardı.

bu mekanizmalar nedeniyle hem başbakan hem de bakanlar meclis ile ters düşmek istemezdi. bu anlamda yasa yapılan yer olması dışında meclis, idareyi denetleyen de bir yerdi.

milletvekilleri şahsi olarak bir ağırlığa sahipti kimsenin kurşun askeri değildi. elbette lider sultası vardı ama çok radikal bir durum olmadıkça kimsenin partisiyle ters düşüp ihraç olması söz konusu olmuyordu. kimse ihraç korkusuyla partisinin görüşünü papağan gibi tekrarlamak zorunda değildi.

eskiden bakanlar vardı. bu bakanlar siyaseten özgül ağırlığı olan ne diyor diye dinlenen adı sanı bilinen kişilerdi. bana şu an bir bakanın adını sorsanız sadece içişleri bakanını, sağlık bakanını ve milli eğitim bakanını tanıyorum ha bir de eski ticaret bakanını.

sağlık bakanı her gün konuşuyor. uzaktan eğitim ile ilgili konuşacak mı diye milli eğitim bakanını dinliyorum çıkınca. eski ticaret bakanı da malum yolsuzluk nedeniyle gündem oldu. olmasa onu da duymadım derdim. mevzu benim duymam mevzusu değil. eskiden yönetim var gibi hissediyordum. şimdi sadece 3 kişi biliyorum. malum kişi ve damadı bir de içişleri bakanı.

milletvekilleri.

futbolcular.

asgari ücret ile çalışan "işçiler" kesinlikle hak etmiyorlar. daha az verilmeli diye düşünüyorum. patron olmasa işçi olmaz bu yüzden patronlar çok çok kazanmalı. "işçilik" ülkemizde bir meslek olmuştur dedirten başlık.

imamlar.

sözlük yazarları.

onlar kendini bilirler. başını yastığa koyduğunda uyuyabiliyorsa hak ediyordur.

müteahhitler

siyasiler hariç herkes.

muhtarlar.

böyle salak bir düşünce var.
misal, adam geliyor benle anlaşma yapıyor, bana şu konuda bir fizibilite hazırlar mısın diyor. bu fizibiliteyi de kamu kurumlarına hibe almak için verecek. hibe miktarı da 1 milyon tl olsun.
100 bin liraya anlaşmış olalım.
fizibiliteyi hazırlıyorum, kamu inceliyor ve projeyi uygulaması için yatırımcıula sözleşme aşamasına geliyor. normal şartlarda, kardeş sen bize 1 milyon kazandırdın, al şu 100 bini, sana helal olsun demesi gerekirken, ilk tepkileri şu oluyor, ya sen 100 sayfa yazı yazdın, biz sana 10 bin verelim. bak doğrudan sözleşmeyi bozup emeğe çöküyor. sebebi o parayı hak ettiğime inanmaması. ama bıyık burula burula kaytan insan s.kile s.kile şeytan olur. ben sözleşmesiz hiç bir işe başlamam. paramı verin kardeşim, madem öyle bir düşüncen vardı, kendin yapsaydın projeni der ve sözleşme şartlarında ısrar ederim.
aksi takdirde avukata verir, icra yoluyla alırım paramı.

bugüne kadar özel sektörden 1 kişi hariç kimse sözleşme şartlarını yerine getirmedi.
iki tane de kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluşu sözleşme şartlarını yerine getirmekten imtina etti.

alayını haczedip sözleşme şartlarında yazılı olan haklarımı aldım.

bir meslek grubunun yaptığı işin karşılığını hak etmediğini mi düşünüyorsunuz, o işi yaptırmayın, gidin kendiniz yapın.

kimse sizin babanızın hayrına iş öğrenmiyor, meslek edinmiyor.
siz işinizi babanızın hayrına yapıyorsanız o başka tabii.
sanki zorla yapıyorlar işinizi.

orda burda twerk yapıp sonra bu arsızlıklarını paylaşarak kazananlar

müdür.