kelimenin son harfini uzatan insan iticiliği

genellikle şirin gözükmek amacıyla yapılan eylem lakin, gereksiz kullanımda karşı tarafın sizden soğumasına sebep olmakta.
örneğin;
-merhabaaaaa, nasılsınnnnn!
-iyiyim sen nasılsın.
-iyiiiiiii, işte işşş, güç uğraşıyoruzzz...

nedendir bilmem ama, senelerdir böyle konuşan, yazan insanlara karşı bir önyargım var.

genelde mesajlarım ciddi gözükmesin diye yaptığımdır. bide hoşlanılan insanda çok kullanılır.

dikkat cekendir.

yasak elma;

ender "hasan aaaliiii bey"

sırf bu yüzden azerilerle kısa diyalog kuruyorum.

yazışırken çoğunlukla yaptığım eylem. sözlükte çok yapmıyorum. uzatmadığım zaman çok ciddi ve emreder gibi hissettiğim için hep yapıyorum. rahatsız olan insanlar varsa azaltırım o zamannnnn.

katılmadığım önermedir. mesajlar daha samimi gözüksün diye yapılıyor. konuşma dilinde neyi, nasıl söylediğin çok rahat anlaşılıyor fakat mesajlaşmada bu farkı ancak böyle kapatabiliyorsun. günaydın ile günaydııın aynı değildir şimdi. bunu bilen insan da kullanmaktan çekinmiyordur. cümledeki her kelime için yapıyorsa bilemicem, gerek yok o kadarına.

iticilik, kime göre neye göre? istiyor uzatıyorrrr.

tam çekici olduk diyoruz yine bir yerden itici yapacak özellik buluyorsunuz

"deeeeeerrr mişim" kelimesi kadar itici bir kelime daha yoktur herhalde. kullananı da epey bir itici yapar zaten.

çok iticiiiiiii!

lâkin yerine lakin yazan insan kadar itici değildir.
bu kişiler la notasını da "naber la" der gibi söylemektedir.
hatta canî / canii demek yerine cani demektedirler ki tam katliam.
aynı şekilde serii ve seri kelimlerinde de bolca telafuz yanlışına şahit olmaktayız.

bu yanlışları en az hatta hiç yapmayan kişileri öğrenmek, dinlemek istiyorsanız, zeki müren, müzeyyen senar, bülent ersoy vb türk sanat müziği sanatçılarını dinleyebilirsiniz. mesela ne demiş müzeyyen senar?
cânâ rakîbi handân edersin ... gamzedeyim deva bulmam. (burada gamze'deyim diye değil gam-zede (depremzede der gibi) diye vurguladığını rahatlıkla seçebilirsiniz)

yine aynı şekilde zeki müren:

dîl harâb-ı aşkınım sensin sebep berbâdıma
bir teselli ver gelip bâri dîl-i naşâdıma
taş mıdır bağrın ki gelmezsin benim imdâdıma
dîni ayrı zalim olsa rahmeder feryâdıma

diye söyler, aradaki farkı görmek istiyorsanız konuşurken o dikkat etmediğiniz son hecedeki vurguyu, biraz uzun söylenmesi gereken harfleri dikkatle dinleyiniz bir de (sanatçı değil) şarkıcı olanların konuşmasına dikkat edebilirsiniz. buraya neden değindiğimi sorarsanız bazıları diyor ki: müzeyyen senar, zeki müren, bülent ersoy dinledim uykum geldi, sevmiyorum, ben de o kadar şarkı söylerim, diyenlere konuşurken o dikkat etmediğiniz î, â, û gibi harfleri, bile okumak için ne kadar uzatacağını kısaltacağını bilerek okur, konuşur. eline verdiğiniz kağıttaki şarkı sözlerini ezberleyerek devlet sanatçısı olmuyorlar, türk sanat müziği söylemiyorlar demek istiyorum.

bir de şunu şuraya ekleyeyim düz bir türkçeyle okumaya çalışın hatta aleyna tilki'nin demet akalın'ın okuduğunu düşünün bakalım.

hüsnüne güvenme, ey ruy-i mâhım
niceler bu tarz-ı revişten geçti
seni vefasız, seni vefasız
sana kâr etmedi feryâd-ü âhım aman
benim âhım kûh-i keşiş'ten geçti
seni vefasız, seni vefasız
aman ah aman
seni bî-mürüvvet, seni bî-vefâ
kim kime etmiştir ettiğin bana
şimdi yâr olmayı istersin ama
nideyim, güzelim, iş işten geçti
seni vefasız, seni vefasız
benden sana destur, ey çeşm-i âfet
kiminle istersen eyle muhabbet
şimden gerû sen sağ, ben de selamet aman
fevkiya bu alışverişten geçti
seni vefasız, seni vefasız

çoğu zaman istemeden yapıyorum sonra düşününce fark ediyorum eğer hararetli bir tartışma ise olmuyor ama gündelik hayatta istemeden oluyor

en sinir oldugum "survivor bu aksam tiiiiviiii8'de"
tiiiiviiiii kadar baş düşsün taşına!!!!

konuşurken değil de mesajlaşırken son kelimelerin sonunu 2-3 harf uzatmazsam soğuk yapıyormuşum gibi hissediyorummm