kimsenin en sevdiği olmamak

aslinda insan icin en dengeli durum bu olabilir zira en’ler her zaman sorun teskil eder sozluk. ustelik hem seven icin hem sevilen icin…
cok sevmek bazen sevileni kaybetmeme adina kisinin sirazesini kaydiracak duzeyde yanlis hareketler yapmasina neden olabilir. kendinden fazlasiyla odun vermemesine, oz saygisindan, grurundan gecmesine gibi gibi. hatta sevdigi kisiye de zarar vermesine neden olabilir. fazla korumaci, baskici, manipule edici tutumlar sergiliyebilir seven.
sevilen de insandir ya hani, gosterilen o sevgiye sirtini dayayarak simarabilir bir miktar. elindeki krediyi tuketircesine kullanabilir, kendisine gosterilen iyi niyeti, sevgiyi harcayabilir. ki gunumuzde maalesef bir insani kaybetmenin en masum yolu o’nu sevmektir. oyle iste…

bugün buna benzer yazılar googlede aradım içime doğmuş gece karşıma çıktı.
bu en sevdiği olayını kimse olarak düzeltebilirsek olurdu ne anne tarafı ne baba tarafı tarafından sevildim ne de arkadaş çevresinde en sevilen oldum bu durum aslında benim için iyi çünkü olanlar da çok sık boğaz ediyor şuan nötr istediğim gibi yaşiyoruz bakalim ne olucaz.

en az iki kardeş olduğunuza delalettir.

bence çok iyi bir şey çünkü insanlar, en büyük acıları en sevdiği insanlara yaşatıyorlar. o yüzden de en sevilen olmak, o kişi tarafından en çok acıya maruz bırakılacak kişi olmak demektir. her zaman arada biraz mesafe olmalı ki dengeli bir ilişki olsun. olaya anne-çocuk ilişkisi açısından bakarsak; anneniz, size kardeşlerinizin yanında "en sevdiğim çocuğum sensin." dese, mutlu mu olacaksınız? mutlu oluyorsanız burada bir sorun var demektir. en çok seni seviyor olmasına sevinmek mi, kardeşlerinin buna üzülmesine şahitlik edip içinde burukluk hissetmek mi? hangisi daha ağır basıyor? açıkçası, hiçbir zaman en sevilen olmak için çabalamamak gerektiğini düşünüyorum çünkü bu, çok hastalıklı bir bakış açısı. tabii annelerin çocukları arasında ayrım yapması bu durumu körüklüyor. bazı annelerin kafasında her çocuğu ile ilgili çeşitli kalıplar var: bu hayırlı evlat, öbürü yaramaz, bir diğeri nankör evlat vs. böyle hastalıklı kalıplar üzerinden çocuklarına not veren bir anne, size "en sevdiğim çocuğum sensin." dese ne, demese ne? bu en'li kalıplara fazla takılmamak lazım. kendini annenin* bakış açısı üzerinden değerlendirmeyi bırakmak kadar insanı özgürleştiren bir bakış açısı yok bence...

kendinizi sevmeniz yeterli.
sizin, sevilmeye değer biri olduğunuzu başkaları belirlemiyor. başkalarının, sizin hakkınızdaki düşüncelerine göre hayatınıza yön vermeyin.