kısmeti kapalı gençlik

necati cumalı şiiridir.

melih'e

maçka'dan aşağı bir tütüncü tanıdık
bir şişe rakı bir merhaba maksat hatır
her akşam ayaküstü birkaç lâf atardık
ardımdan o kalkar dükkânını kapatır
ben açardım istanbul'a karşı rakımı

istanbul'a karşı iç iç düşün bu ne iştir
günün bir yarısı çamur öbür yarısı
durup dururken başlıyan o baş ağrısı
bunca yıl yalan okuduk yalan söyledik
aklına kim gelirse gelsin bağır ver veriştir

üzgün kısmeti kapalı koca bir gençlik
karşımızda canım istanbul canım deniz
içtik içtik kahırlandık bunca yıl dilsiz
kimdik ki yaşamımızı berbat ettiniz
sizlere el uzattık düşman gibi itildik

fakat istanbul dev gibi büyük bir şehir
iyi kötü ne günler görmüş geçirmiştir
geceleri yorgun çocuklarının terli
alınlarında o doğurgan ana eli
dinlendirir dizlerinde ümitlendirir

kimse alamaz elimizden bu ümidi
bunca yıl bu ümit bizleri tutan dimdik
neydik düne kadar daha üç beş kişiydik
çektik kapıları çıktık evlerimizden
meydanlara sığmıyoruz kardeşler şimdi.

pandemi dönemi gençliği olma ihtimalidir. eğitim, aşk, sosyal anlamda hayatın her alanında kapalı kısmet sürecinin geçici olmasını temenni ettiğim gençliktir.*

pandemi zaten başlı başına bir sorun bir de sosyal medya hesaplarınızı kapatınca kismetin kapıları anadolunuza kapaniyor.

kısmetsiz değildir o, parası yoktur *
para yaratamamışsa da bu zamanda bu imkanlarla, aklı yoktur..

evde kalan yazarlar lokali'ndeki birincil gündemimiz bu husustur.

beni ne doktorlar ne mühendisler istedi de babam vermedi ama ben hepsine verdim yalanını lokalin dışında bırakırız.

bizi ne doktorlar ne de mühendisler istedi.

ne kısmet var ne ismet. kuruduk anacım kuruduk gülümüz soldu. bülbülümüz sustu. çağlayan derelerimiz kurudu.

evde kaldık. bununla yüzleşin.

gelin rakı içelim ve birbirimize bedbaht yaşantımızdan kupleler anlatalım...

vardır.

açılır heralde.

kısmet kapıları üzerine..

kısmet kapılarını bir kaç kez tıklatıp, kapılardan dönen değerli kardeşlerim.

size diyorlar ki,
kısmet dediğin nedir ki? önüne geliyor fark etmiyorsun, istemiyorsun. kendi kararların ile o mübarek kapıyı kapatıyorsun.
sen de düşünüyorsun ki, bayağı nankörüm ben. sinirlendiriyorlar sizi kardeşlerim.

bir kapı açılıyor, bir kapı kapanıyor... 3 vakte kadar açılacak olanı 5 vakte kadar bekleyip olmayışının karamsarlığını yaşıyorsun. gelse de gelmese de o kısmet benimdir mantığı ile yola devam ediyorsun. elbet bulanacak ya da sen doğru kapıyı tıklatıp içeri gireceksin bir şekilde. bazı kapıların önünde engeller var ben gideyim burada hatlar karışık sonra geleyim diyeceksin. tekrar geldiğinde göreceksin ki her yer kapı duvar. bazen zorla tutacaklar elinden 'hadi gir içeri!' diyecekler. öfleye pöfleye gireceksin sonra iyi ki be diyeceksin.

bir kaç vakte kadar bu yazdıklarımı okuyana kısmet görüyorum. evet evet sen...

!uyarı!
sahte kısmet açıcılardan uzak durun!*

bu benim aklıma neden gelmedi?
kısmetim kapalıymış ondan yalnızım.
kısmeti açacak veya açmak isteyen yada bir birimizin kısmeti olalım diyenler, duydunuz mu bir yeşil kadar yakınım size.
kısmetli günleriniz olsun.
elemtere fiş kem gözlere şiş.
amin.

#1765786

yav biraz değiş değiş... 1-2 yılda insanlar torun sahibi oluyor. yok vallahi oluyorlar, nasıl yapıyorlar bilmem..

çok güzel bir şiir okudum. biraz daha içeyim böyle fecr vakti salacağım, kimse yokken sözlükte, sabah dişçiye de gitmeyeceğim, direkt meyhane, var mı itiraz?

benim kısmeti leylâ kapatıyor... adım atan adım atmaz, atana ben şakkadanak leylâ derim, hop geri bas.

ayıp be kardeşim.

ne diyor şarkıda -

önceden saçımda aklar mı vardı?
gülen gözlerimde yaşlar mı vardı?
benim için mevsim her gün bahardı
şimdi perişanım bir kadın yüzünden

off. jiletim nerede benim? ay şu sırtımda etiket var rahatsız ediyor da onu kesicem.