kız çocuğu (kitap)

bir onur ünlü kitabıdır.


kitabı okumaya başladığım zaman internette bazı araştırmalar yaptım, her kitap başlangıcında yaptığım gibi. iyi ve kötü yorumlar iç içe geçmişti her kitapta olduğu gibi ancak bazı garip yorumlar kafamı kurcaladı. ve şunu fark ettim ki türk bir yazar iyi bir şey yapsa bile biz onu eleştirecek bir şey mutlaka buluyoruz. garip bir aşağılık kompleksi sarıp sarmalıyor bizi.

orhan pamuk nobel’i kazandığında kitaplarından bir tekini bile okumamış olan insanlar yazarın çok kötü bir yazar olduğu ve başka özellikleri nedeniyle nobel kazandığı konusunda entelektüel bir fikir birliğine vardılar. bir edebiyat eseri kötü olabilir elbette ama eleştiri yaparken keşke önce kitapları okuyup anlasak mı?

bu kitapla ilgili eleştirilerden biri chuck palahniuk taklidi olduğu ile ilgiliydi ki ben anlam veremedim. zira;

1. palahniuk bir iki kitap yazıp harikalar yarattıktan ve kapitalizme ağız dolusu sövdükten sonra yazdığı bütün kitapların film haklarını satıp köşeyi dönmüş bir kardeşimiz, ki bu tutarsızlık da onu özenilecek bir yazar yapmıyor.

2. yazar zaten kitabında 2 yerde palahniuktan bahsetmiş ki taklit ettiği bir yazarın adını insan neden ansın?

bir başka konu ise göndermeli kitapları hangi ülkeden olursa olsun bir avrupalı yapınca yeri göğe sığdıramazken bizden bir yapınca “ bizim ne haddimize” gibi ürkek bir tavır takınıp daha sonra bu ürkekliği saldırganlığa çeviriyoruz

velhasıl; kitap çok büyük ya da görkemli olmasa da bence okunmaya değer. sizi başka kitaplara, yazarlara, düşünürlere taşıma ihtimali ise çok yüksek.