kız kıza ormana gitmek

evet efendim. yine kız kıza yapılacak olan şahane aktivitelerden birisidir. kız arkadaşınızla sahil kıyısında yürürken macera olsun diye ormana gitmeye karar vermişsinizdir. yanınıza birkaç malzeme alıp ormanın yolunu tutmuşsunuzdur. ormanda yürürken hayvanların sesleri gelir ve kız arkadaşınız ürkünce de size sarılma ihtiyacı duyar. o esnada romantik dakikalar yaşanır. korku aslında yakınlaşmaya o an bahane olur.

ardından ormanda çadır kurulur ve gece orada geçirilir. gündüz olunca da eve doğru gidilir sıcak bir duş aldıktan sonra hayata devam edilir. çadır kurma olayını yanlış anlayanları şimdiden şiddetle kınıyorum bu arada, lütfen içiniz fesat olmasın rica ediyorum.

ıslak yazar başlığı.

(bkz: dildolar elimizde uzun ip belimizde biz gideriz ormana)

dogayla bas basa kalip kiz arkadasinizin tadini cikarmaktir. geceleyin cadirda birbirinizi sarmalar isinirsiniz.

aklıma iskandinav mitolojisindeki kadın kahinler olan volvakarla ilgili ritüelleri günümüzde devam ettirmekte olan iskandinav kadınlarını getirmiş başlık.

ünlü bir program sunucusunun kadın savaşçılar ile ilgili programında bu konu açılmış ve ilgili zat bu psikopat bacılarımızı ziyaret edip o ritüelleri yerine getirmişti. ritüel de yanlış hatırlamıyorsam şöyle: vikings dizisini izleyenler prenses aslaug'dan hatırlayacaktır. volvalar gelecekten gelen vizyonlar görürler. kehanetleri olur yani. ve bu arkadaşlar da bunu yapabilmek adına sembolik olarak bir geceyi yalnız başlarına hiçbir ışık, yardım ve malzeme olmadan zifiri karanlıkta oturup meditasyon yaparak geçiriyorlar. orman da norveç ormanları bu arada. feci derecede göt isteyen bir eylem olduğunu belirtmeme gerek yok sanırım.

kendi kendine ormanın derinliklerinde ayin yapıp kendinle başbaşa kalmak da kız kıza sayılıyorsa bu da olabilir bence. swh

ayrıca:
(bkz: voluspá)*

köylü olduğumdan mütevellit, öncelerden sıkça yaptığım eylem.
3 kız kardeş giderdik, bazen teyze kızımızda katılırdı bize.
amacımız ya odun yapmak olurdu, ya yaprak yapmak.
sen karanlıkta yap onu birde.
ayılar fındık yemesin diye, ormana yakın yerde ateş yakardık.
en öndekinin elinde pilli fener olurdu.
ötekinin
elinde, eski kara lastik ve kibrit olurdu.
bağıra bağıra yürürdük.
fındığı yemesin diye ayıyı korkutmaya çalışırdık.
allahtan o bizi korkutmaya çalışmadı.
babannem bir şey olmaz derdi, salardı bizi karanlığa doğru.
o bir şey olmaz dediği için mi bilmem, gerçekten bir şey olmazdı.
bu yazın, çok kafam bozulduğu bir an, yalnız başına ormana dalıp bir saat şarkı söyledim.
elimde bir çubukla bekledim.
öyle bir canım sıkkındı ki ayı çıksa ne var diyecektim, kuş bile görmedim.*
babannem haklı olabilir, yabani hayvanlar insanlara görünmüyor.

tebrikler ananız miyavlandı.

hayal olarak güzelmiş realde düşünme bence :)