kök

oğluma ithafen...

sözcükleri büyümeden öpüyorum her bir harfinden
çizgileri sokak sokak yürüyor bir mustafa,
yürümeyi biliyor.

ben bir yiğit mustafa'yı,
parmak uçlarından
koklaya koklaya...

yüzümde yeni bir yol buluyor gülümsemek

sen, bulutların kükrek çocuğu
sen, sihirli değneğin ucundaki pamuk şekeri

ben ıslanmadan önce de güzeldi
pencereler,
sana boyanmadan bir kırmızı çekiyordu
kirpiklerim,
bir kara gürültü

bir damla düşüyorum sesinin dibine,
gözlerinden öpülmüş diri çocuklar için,
üşüme

günü geceye uzatarak işleyen
bu aynı çizgilerin artığıdır
sessizliğe filizlenen
zaman
uzandığı yere kadar
uzasın boynum

yedinci dem şiiridir.

dip, ağacın toprağın altında kalan ve hayata tutunan kısmı.

gitar/ vokalde cem ömeroğlu, bas gitarda kerem tüzün ve davulda kaan sezyum'un olduğu bir türk rock grubudur.