kola içerken ağlamak

genelde burnuma asit kaçtığı için gözüm yaşarır. ama ağlamam.

hiç güldüren kalmadı ondandır...

ciddi bir depresyon belirtisidir.

daha da kötüsü:
(bkz: ağlarken sakızın ağızdan düşmesi)

soda içerken ağlıyorum şu an çilek aroması da az olmuş..

90'lı yılların kolası ile böyle aile buluşmalarında çocuklar arasında kolanızı höpürdeterek içerken şerefsizin birisinin espri yapması üzerine bütün kolanın burnunuzdan fışkırması ve devamında gözlerin dolu dolu olmasıdır. o asidin böyle beyninizin bütün sinir hücrelerine dağıldığını hissedersiniz. ha tek iyi yanı içinizdeki bütün cerahatı söküp atar tek seferde.*

dün bahsi geçti, "nerede o eski kolalar?" derken bulduk kendimizi. sabahları aç karna kola içmek rutinlerimden biridir. çünküsü üreem yanıyor. bir kola almışım. böyle bir soğukluk, böyle bir asit oranı olamaz. az kalsın ambulams çağıracaktım. ne yaktı geçti be. gözler yaş. uu harika.

kolaya kacmaktir. evet.

sebebi neydi ki?