komşu çocuğu

hayatınıza katkısı asla iyi bir şekilde olamayacak kişidir. ya çok gürültü yapar sizi rahatız ederler. ya çok başarılı olurlar süreli sizin aileniz tarafından bir kıyas içine sokulmanıza sebep olurlar. yaramaz olurlarsa her misafirliğe geldiklerinde evin altını üstüne getirirler, evdeki bilgisayarın içinden geçmelerinden bahsetmiyorum bile. bir de oğlum komşunun çocuğunun dersleri eksik kalmış da git biraz yardımcı ol ile başlayan gece sizin için sinir krizleri ile bitebilir. komşularımıza alttan alta çocuk yapmanın hayata ne kadar ek yük getireceğini sık sık hatırlatarak taktik yapmakta fayda vardır :)

birisi yüzünden babamdan kötü bir dayak yediğim velet. ailenin tek erkek çocuğuydu. apartman eşiğinde duvara sürüp çatapat patlatıyordu. (çocukların çatapat, mantar, torpil, kızkaçıranla oyun oynayabildiği mutlu günlerdeydik) ben yanından geçerken bana baktı. o sırada çatapatı patlayacağı tuttu. bir parçası gözüne gelmiş. anası ölmüş gibiağlamaya başladı. benden en fazla iki yaş küçük pij. annesi çıktı, ne oldu, vah yavrumdan sonra it herif hayatının yalanını söyledi:"cordarone yüzüme mantar sıktı".
kıyamet koptu. ben derdimi anlatmaya çalışırken babam bana bir girişti. bütün çocukluk hayatım boyunca babamdan yediğim tek haksız dayak buydu. sonra işin aslını anladı ama ben dayağımı yemiş oldum.
---
merak ederseniz: biraz bekledikten sonra velede efsanevi bir dayak attım. bu kez babam " çocuk kavgası" diyerek beni korudu.
bunun benle yaşıt ablasıyla uzun yıllar sonra, bir başka şehirde bir süre sevgili olduk. zaman zaman görüşürüz kendisiyle.
dayaktan sonra efendi olan bebe, eczacı olup babasının dükkanını devralmış. bir de aşrı yemekten balon gibi olmuş. bir kere de kalp krizi geçirmiş. belki de şimdi ölmüştür. boyunun kısa kalması acaba benden yediği dayak yüzünden mi diye düşünürüm.