konuşamamak

konuşacak bir şey bulamamak, sustuğun an seni anlayacak birini anladığını ummak.

en kötüsüdur canin istemez icinden gelneyen durumdur.

daimi susmaktan, konuşmayı unutmaktan da olabiliyor.

konuşursan konuşmadığında daha mutlu olacağını bildiğinden olabilir.

kelimeler öyle boğazıma düğümleniyor ki... aslında demek istiyorum bu böyle olmamalı ama konuşamıyorsun. çünkü konuşsan da seni duymayacaklar.

bayılıyorsunuz dram yaratmaya demek istediğim başlık

karşımdaki kişiye öyle bir içimden geleni saymak istiyorum yüzüne vurmak istiyorum ki sonra diyorum sen anlatsan ne anlatmasan ne anlamayacak ki seni, konuşamıyorum.

kulaklarda bu şarkıyı çınlatma olasılığı yüksek olan durum

bu sıra yaşadığım durumdur.
konuşamıyorum, sanki kelimeler kafamın içinde dans ediyor. kendimi ifade ederken zorlanıyorum, aklımdan geçenle ağzımdan çıkan bir değil, cümleler yarım yırtık dökülüyor ağzımdan.
kelimelerin yerleri karışıyor ya da cümlenin ortasında manasızlaşıyor kelimeler, hatta neredeyse unutuveriyorum kelimenin anlamını. çok fazla şey anlatmak isteyip anlaşılamamaktan korkuyorum sanırım bugünlerde.
inanılmaz sinir bozucu bir durum.

felsefecilerin çoğunun beceremediğidir. kaç konferanstan kanser olup çıktığımı bilmiyorum. konuya hakimiyetten ziyade psikolojik problemlerle alakalı bi durum.

bu benim. hele de stres olduğum kişinin yanında. sonra ver elini ağlama krizi, beni yanlış anladı düşüncesi.

distoni sırasında dil ve çenenin uyuşmasıyla da gerçekleşebilecek bir rahatsızlık.