küfür edince rahatlamak

küfür edilen kişi üzerine alınmıyor gibi yapsa da bilinçaltına girer, şeytan bundan dolayı onu en uygun zamanda cezalandırır. şeytana da cezalandırmak için bir şeyler lazım dimi, gerekli kişilere bu eksik edilmemelidir.

en küfürsüz ortamda küfür ederek rahatlamak

yüksek sesle küfretmenin fiziksel acıyı hafiflettiğine dair bir araştırma vardı ama üşendim kaynağını araştırıp buraya koymaya. kendiniz bakıverin.

rahatlamak demeyelim de olayı daha iyi betimleyebilmek diyelim.
bu konuda can babacıyız.

yerinde küfür, rakının yanında buz gibi.
yersiz küfür, ılık rakı gibi.

içinizden etmeyin, kimse duymayınca aynı rahatlığı yaşatmıyo. ben mecburen çoğunlukla içimden ediyorum.. içim şişti..

gerçektir.

hele yaşanılan olayı küfür ede ede anlatmak, yer yer argo ile süslemek dinleyeni utandırsa da anlatana çok zevk verir. biliyorum ben.

bilimin bile doğruladığı o anlık stres boşalması. sinir tavan yapar, kelimeler boğazında düğümlenir ve sonra bir patlama: “oh be!” dersin. zarif değildir, toplumsal olarak hoş karşılanmaz ama psikolojik olarak reset tuşu gibidir. kimi sessizce mırıldanır, kimi ortalığa yayar ama sonuç aynıdır: gerginlik uçar, yerini rahatlama alır. kısacası, ruhun acil çıkış kapısı.

sinirlendiği komşusuna mızrak atmak yerine küfreden adam dünyanın ilk medeni insanıdır.