1.
jean christophe grange tarafından yazılan ve ilk baskısı 17 eylül 1994'te yapılan polisiye-gerilim türündeki roman.
göçmen kuşlardır leylekler. her bahar avrupa'ya gelir, yaz sonunda tekrar afrikaya doğru yola çıkarlar. ama bu yıl geri dönmeyecekler... louis antioche'un kayıp leyleklerin sırrını çözmek için çıktığı yolculuk kısa sürede kabusa dönüşür. parçalanmış cesetler, nereden çıktığı belli olmayan katiller... arayışı onu, bulgaristan'daki çingene mahallelerinden işgal altındaki toprakların güneşte kavrulan kibutzlarına, orta afrika cumhuriyeti'nin balta girmemiş ormanlarından kalküta'nın arka sokaklarına kadar götürecektir.
grange'in yine senaryolaştırılıp ve yine kötü bir şekilde filmi çekilen romanı. öncelikle belirtmeliyim kitap şaşırtıcı finali ile ters köşe yapmayı başarıyor. benim özellikle bu kitap ile ilgimi çeken, mekanların ve anlatılan yerlerin ustalıkla tasvir edilebilmesiydi. sonradan araştırınca öğrendimki grange, kitapları yazmadan önce kitapta adı geçecek olan ülkelere küçük seyahatler gerçekleştiriyormuş. kurtlar imparatorluğu kitabı için bir süre istanbulda zaman geçirmiş.
göçmen kuşlardır leylekler. her bahar avrupa'ya gelir, yaz sonunda tekrar afrikaya doğru yola çıkarlar. ama bu yıl geri dönmeyecekler... louis antioche'un kayıp leyleklerin sırrını çözmek için çıktığı yolculuk kısa sürede kabusa dönüşür. parçalanmış cesetler, nereden çıktığı belli olmayan katiller... arayışı onu, bulgaristan'daki çingene mahallelerinden işgal altındaki toprakların güneşte kavrulan kibutzlarına, orta afrika cumhuriyeti'nin balta girmemiş ormanlarından kalküta'nın arka sokaklarına kadar götürecektir.
grange'in yine senaryolaştırılıp ve yine kötü bir şekilde filmi çekilen romanı. öncelikle belirtmeliyim kitap şaşırtıcı finali ile ters köşe yapmayı başarıyor. benim özellikle bu kitap ile ilgimi çeken, mekanların ve anlatılan yerlerin ustalıkla tasvir edilebilmesiydi. sonradan araştırınca öğrendimki grange, kitapları yazmadan önce kitapta adı geçecek olan ülkelere küçük seyahatler gerçekleştiriyormuş. kurtlar imparatorluğu kitabı için bir süre istanbulda zaman geçirmiş.
devamını gör...
2.
jean-christophe grange'ın 17 eylül 1994 yılında yayımladığı, türkiye'de leyleklerin uçuşu ismiyle yayımlanmış romanı.
bu güzel romanı biraz spoiler vermeden anlatıp eleştirelim, ne dersiniz?
bu güzel roman, bilinen grange romanlarının aksine çok durağan bir biçimde başlıyor. romanımızın baş karakteri louise antioche, kendisine tuhaf bir iş veren kuşbilimci sevgili max böhm'ün cesedi ile karşılaşıyor ve ona verdiği o tuhaf işi bitirmek adına yollara düşüyor...
nedir bu tuhaf iş? zaten romanın arka kapağında da belirtildiği üzere, her sene isviçre'ye dönen leyleklerin, romanda geçen zaman diliminden bir yıl kadar öncesinden beridir geri dönmedikleri ve bu tuhaf geri dönmeyişin nedeninin araştırılması...
bir zamandan sonra sevgili louise gibi siz de "leylekler neden dönmüyor?" diye düşünmeye başlayacak ve leyleklerin göç yolunu takip ederek bulgaristan'dan türkiye'ye, türkiye'den israil'e ve oradan afrika'ya başlayan tuhaf yolculuğa atılacaksınız...
devam ediyorum, oldukça tuhaf ve yavaş başlayan bu roman her ilerlenen sayfada müthiş biçimde açılıyor, sevgili baş karakterimiz louise'in çocukluğu neticesiyle önce afrika'ya ait bilgiler ile roman bizi dizginliyor, bokassa'nın nasıl iktidara geldiğinden tutun, daha sonraları yaşanan katliamlara kadar inanılmaz biçimde değiniyor grange, yetiyor mu? yoo...
ilerleyen israil kısımlarında ise bildiğimiz üzere israil'in filistin ile olan mücadelesi giriyor sahneye, birinci intifada'yı israilli bir insanın gözünden yaşıyoruz, israil'de gündelik yaşamın zorluğu, iki tarafın da ne kadar aptalca işlere bulaştıkları ve ne yazık ki öldürmenin ne kadar zevk verdiği gibi duygular hissettiklerini fark ediyoruz...
roman daha da açılıyor ve afrika'ya adım atar atmaz o atmosferi çok güzel betimliyor grange... nasıl ki eco, gülün adı romanında bir kapı için neredeyse 20 sayfalık müthiş bir betimlemeye imza atmış ise, grange da atmosfer konusunda almış başını yürümüş! bir an romanda geçen herhangi bir yere dokunabileceğimi düşündüm, siz hesap edin...
bu romanın kötü kısımları var mı peki? evet , ne yazık ki! bir zamandan sonra betimleme kısmı sıktığı kadar bunaltıyor da, nefes alamayacak kadar çok giriyorsunuz dünyanın içerisine ve daha kötüsü, romana biraz ara verince tekrar geri dönme kısmında çok zorlanıyorsunuz.
harika ilerleyen ama bir anda, "tık!" diye korkunç ve saçma biten grange romanlarının aksine, çok tatmin edici bir sona sahip olacak iken yine olmamış bir son çıkıyor karşımıza, grange ne yazık ki bir öyküyü nasıl sonlandırması gerektiğini onca yıldır yazmasına rağmen öğrenememiş... 1994 yılında, daha doğumuma 2 yıl varken çıkarttığı romana bakıyorum, benim gençliğimin baharında çıkardığı romanlarını okuduğum zaman fark ediyorum ki hep aynı leşlikte bitiriyor...
romanı puanlandırmam gerekir ise: 7.8/10
okuyun, okutturun efenim, hoş polisiye.
bu güzel romanı biraz spoiler vermeden anlatıp eleştirelim, ne dersiniz?
bu güzel roman, bilinen grange romanlarının aksine çok durağan bir biçimde başlıyor. romanımızın baş karakteri louise antioche, kendisine tuhaf bir iş veren kuşbilimci sevgili max böhm'ün cesedi ile karşılaşıyor ve ona verdiği o tuhaf işi bitirmek adına yollara düşüyor...
nedir bu tuhaf iş? zaten romanın arka kapağında da belirtildiği üzere, her sene isviçre'ye dönen leyleklerin, romanda geçen zaman diliminden bir yıl kadar öncesinden beridir geri dönmedikleri ve bu tuhaf geri dönmeyişin nedeninin araştırılması...
bir zamandan sonra sevgili louise gibi siz de "leylekler neden dönmüyor?" diye düşünmeye başlayacak ve leyleklerin göç yolunu takip ederek bulgaristan'dan türkiye'ye, türkiye'den israil'e ve oradan afrika'ya başlayan tuhaf yolculuğa atılacaksınız...
devam ediyorum, oldukça tuhaf ve yavaş başlayan bu roman her ilerlenen sayfada müthiş biçimde açılıyor, sevgili baş karakterimiz louise'in çocukluğu neticesiyle önce afrika'ya ait bilgiler ile roman bizi dizginliyor, bokassa'nın nasıl iktidara geldiğinden tutun, daha sonraları yaşanan katliamlara kadar inanılmaz biçimde değiniyor grange, yetiyor mu? yoo...
ilerleyen israil kısımlarında ise bildiğimiz üzere israil'in filistin ile olan mücadelesi giriyor sahneye, birinci intifada'yı israilli bir insanın gözünden yaşıyoruz, israil'de gündelik yaşamın zorluğu, iki tarafın da ne kadar aptalca işlere bulaştıkları ve ne yazık ki öldürmenin ne kadar zevk verdiği gibi duygular hissettiklerini fark ediyoruz...
roman daha da açılıyor ve afrika'ya adım atar atmaz o atmosferi çok güzel betimliyor grange... nasıl ki eco, gülün adı romanında bir kapı için neredeyse 20 sayfalık müthiş bir betimlemeye imza atmış ise, grange da atmosfer konusunda almış başını yürümüş! bir an romanda geçen herhangi bir yere dokunabileceğimi düşündüm, siz hesap edin...
bu romanın kötü kısımları var mı peki? evet , ne yazık ki! bir zamandan sonra betimleme kısmı sıktığı kadar bunaltıyor da, nefes alamayacak kadar çok giriyorsunuz dünyanın içerisine ve daha kötüsü, romana biraz ara verince tekrar geri dönme kısmında çok zorlanıyorsunuz.
harika ilerleyen ama bir anda, "tık!" diye korkunç ve saçma biten grange romanlarının aksine, çok tatmin edici bir sona sahip olacak iken yine olmamış bir son çıkıyor karşımıza, grange ne yazık ki bir öyküyü nasıl sonlandırması gerektiğini onca yıldır yazmasına rağmen öğrenememiş... 1994 yılında, daha doğumuma 2 yıl varken çıkarttığı romana bakıyorum, benim gençliğimin baharında çıkardığı romanlarını okuduğum zaman fark ediyorum ki hep aynı leşlikte bitiriyor...
romanı puanlandırmam gerekir ise: 7.8/10
okuyun, okutturun efenim, hoş polisiye.
devamını gör...
3.
ilk okuduğumdan bu yana muhtemelen 15-16 sene falan geçmiş kitap.
grange'ın bir çok kitabını okudum (hepsini değil ama 7-8 kitabını) ve yine yeniden ısrarla en iyi kurgusunun/hikayesinin bu kitabında olduğunu düşünüyorum. uzun bir aradan sonra 3. kez okudum ve yine aynı heyecanla sürükledi beni, bir kez daha anlatıma ve olaylar örgüsüne hayran kaldım.
grange'ın bir çok kitabını okudum (hepsini değil ama 7-8 kitabını) ve yine yeniden ısrarla en iyi kurgusunun/hikayesinin bu kitabında olduğunu düşünüyorum. uzun bir aradan sonra 3. kez okudum ve yine aynı heyecanla sürükledi beni, bir kez daha anlatıma ve olaylar örgüsüne hayran kaldım.
devamını gör...