mecburen katlanılan ortamlar

mecburiyet caddelerinde ki yuruyuslerim..

(bkz: üniversite)

(bkz: türk eğitim sistemi)

düğün.

aile ile yaşanılan zamanlardan bayram ziyaretleri.

evim dışındaki her yer.

akraba toplaşmaları, bayramlar, sünnetler ay sayacağım bir dünya durum var ama bu kadarı yeterli olur sanırsam.

iş servisi.

dünya.

odamdan çıktıktan sonra her ortama mecburen katlanıyorum. tam karantina insanıyım. karnımı doyur 6 ay odamdan çıkmam.

kafa sözlük sevişme kulübü.
bazen sıkılıyorum ama kulüp başkanıyım işte ne yaparsın.*

okul, düğün ve kırmamak için gitmek zorunda kalırsam güldür güldür programı.

ıs yeri ortamı...

arkadaşının arkadaş ortami.

akrabaların ziyareti

bayram ziyaretleri.

herkesin sanat bilirkişisi olduğu ve birbirine ders verdiği o ortam. yıllar geçmiş, eşşek kadar adam kadın olmuşuz. başka bir konuda olsa "ne diyon sen" diye koşulsuz şartsız tepkime yaşanacak ama konu sanat olunca nezaket dolu kahkahalarla dinliyor insanlar birbirini. bıkıyorum şu emanetlikten, hiç tahammülüm kalmamış onu anladım.

iyi kötü sanatla ilgili olan herkesin bir fikri var zaten arkadaş. neyin tiradı bu? başka şeyler bunun yanında çölde açmış çiçek gibi.

zira akraba, iş vesaire gibi sosyal bağlardaki ortamlar seçenek şansımızın görece az olduğu, ister istemez katlandığımız durumlar olurken bu tarafta öyle değil. kendi kurduğun çevre bir anda sanat eserinin yeterliliklerini konuşuyor, ayılıp bayılıyorsun. münazaraya dönüyor.

istanbul trafiği.
kapalı düğün salonlarında yapılan düğünler.
hastanede ile alakalı herşey.

türkiye.

akraba ortamları.normalde bu kadar aptal insanı yan yana göremezsiniz bir bakıyorsun toplumsal cahilliğin büyük bir kısmını kapattığınızi fark ettiğin an,evin en köşesinde görünmeyen bir yerde bayram günlerinin geçmesini bekliyorsun.

düğünler oluyor genelde ortamı sevmesekte davete icabet etmek gerekiyor.

cismen oradaymış gibi gözüksem de ruhen başka diyarlara göçüyorum. onlar sanıyor ki karanlik halay çekenleri izliyor bense yarın pazartesi hımmına diye düşünmekteyim.