meçhul öğrenci anıtı

bir ece ayhan şiiridir.

buraya bakın, burada, bu kara mermerin altında,
bir teneffüs daha yaşasaydı,
tabiattan tahtaya kalkacak bir çocuk gömülüdür,
devlet dersinde öldürülmüştür.


devletin ve tabiatın ortak ve yanlış sorusu şuydu:
- maveraünnehir nereye dökülür?
en arka sırada bir parmağın tek ve doğru karşılığı:
- solgun bir halk çocukları ayaklanmasının kalbine! dir.


bu ölümü de bastırmak için boynuna mekik oyalı mor
bir yazma bağlayan eski eskici babası yazmıştır:
yani ki onu oyuncakları olduğuna inandırmıştım.


o günden böyle asker kaputu giyip gizli bir geyik
yavrusunu emziren gece çamaşırcısı anası yazdırmıştır:
ah ki oğlumun emeğini eline verdiler.


arkadaşları zakkumlarla örmüşlerdir şu şiiri:
aldırma 128! intiharın parasız yatılı
küçük zabit okullarında,
her çocuğun kalbinde
kendinden daha büyük bir çocuk vardır.
bütün sınıf sana çocuk bayramlarında
zarfsız kuşlar gönderecek.


dikkat edilmesi gereken bir kısım vardır.

aldırma 128! intiharın parasız yatılı
küçük zabit okullarında,
her çocuğun kalbinde
kendinden daha büyük bir çocuk vardır.
bütün sınıf sana çocuk bayramlarında
zarfsız kuşlar gönderecek.

ece ayhan bu kısmı arkadaşı nilgün marmara için yazmıştır. genç yaşında intihar eden nilgün marmara'nın cenazesinde şair ece ayhan nilgün marmara'nın annesine tuhaf bir soru sorar.
-nilgün'ün okul numarası kaçtı?
- 128
nilgün marmara'yı çok seven ece ayhan için bu intihar son derece büyük bir yıkım olur. ayrıca nilgün marmara'nın gömüldüğü mezarın numarası da 128dir.
aldırma 128! intiharın parasız yatılı küçük zabit okullarında

her çocuğun kalbinde kendinden büyük bir çocuk vardır

bütün sınıf sana çocuk bayramlarında zarfsız kuşlar gönderecek

bir ece ayhan şiiridir.

mor külhani şairin bu muhteşem şiirini başlık sahibi olan ve okumaktan büyük keyif aldığım ıvanmılınskı paylaşmış zaten. o yüzden ben bambaşka bir şey anlatacağım bu şiirle ilgili.

öğretmenliğe ilk başladığım yıllarda öğrencilerimle bir anlaşma yapmıştık. sonra da bu anlaşma uzun süre devam etti. ben her dersi bir şiir okuyarak açacaktım ve eğer içlerinden gelirse bazı günler dersler onların okuduğu şiirle başlayacaktı.

ilk zamanlar bir ingilizce öğretmeninin derse şiirle başlaması komik geldi çocuklara, ben şiir okurken kıkırdayanlar çok oldu. sonra alıştılar ve ben şiir okumadan başlamaya kalkınca beni uyaran onlar oldu.

günlerden bir gün ben derse meçhul öğrenci anıtı ile başladım. okudum şiiri, ben çok duygulandım, öğrencilerim de. ama mr.and miss. brown’ı bekletemezdik. hemen derse geçtik ve bir önceki cümledeki aristokrat çifti hayırlısıyla pikniğe yolladık

aradan tam 12 yıl geçtikten sonra bir gün bir kafede otururken karşıdan esmer bir gencin koşarak bana doğru geldiğini gördüm. aramızda sadece üç yaş vardı bu genç ile. o ilk yıl şiir okuduğum sınıftan bir öğrencim.

hasret giderdikten sonra neler yaptığını sorunca türkçe öğretmeni olduğunu ama bir ilçede milli eğitim müdürlüğü yaptığını öğrendim. sonra bana yüksek lisansa kabul edilme hikayesini anlattı:

yüksek lisans için mülakata girdiğinde bir tek soru sorarlar öğrencime: maveraünnehir nereye dökülür? ve benim canım öğrencim cevap verir: solgun bir halk çocukları ayaklanmasının kalbine.

bana dedi ki: hocam siz o gün o şiiri okuduğunuzda beni çok etkilemişti, hemen ezberledim ve bu şiir böyle çıktı karşıma. öğretmenlik güzel meslek. bizi pek beğenmiyor insanlar ama aldırma 128.