1.
m.s. 313 yılında imparator constantinus ile lucinius'un milano'da aldığı ortak kararları eyalet valilerine gönderdiği emirnâme.
burada alınan kararlar ile hristiyanlığa diğer tüm dinlerle birlikte özgürlük gelmiştir. çoğu zaman bu ferman ile hristiyanlığın resmî din hâline geldiği bilgisini okuyabilirsiniz, yanlıştır; hristiyanlık m.s. 379'da theodosius ile resmî din olmuştur. milano fermanı ile artık hristiyanlara yapılan zulümler yasaklanmıştır, ki o döneme kadar paganlar tarafından çokça işkence görmüş, öldürülmüşlerdir. ayrıca bu ferman ile hristiyanlara gördükleri zulümden dolayı tazminat hakkı verilmiştir. bu ferman sonucunda hristiyanlar ibadetlerini daha rahat yapar hâle gelmiş, yer altına sakladıkları kiliselerini özgürce yer üstünde inşaa etmişlerdir.
hristiyan olmadıkları hâlde imparatorlar neden bunu yaptı derseniz de cevap basit; imparatorluğun birliğini sağlamak için. hristiyanların sayısı o dönem büyük bir hızla artmıştır. toplumun her yerinde kargaşa söz konusuydu muhtemelen. imparatorlar da hristiyanları yanlarına çekmek amacıyla bir hoşgörü politikası izlemişler. sonradan lucinius bu politikaya sadık kalamayarak hristiyanlara işlence etmeye devam etmiştir. kendisi öldükten sonra imparatorluk tamamen constantinus'a kalmış, o bu politikayı gayet başarılı yürütmüştür. hatta imparatorluk saraylarından birini psikoposluğa bağışlamış, rahipleri vergilerden muaf tutmuştur. kendisinin annesi de zaten hristiyandır. kendisinin de ölmeden önce vaftiz edildiği bilgisi bir kaynakta geçmektedir. fakat bu gerçek bir inançlı vaftizi midir yoksa "nolur noolmaz" işi midir bilinmez..
burada alınan kararlar ile hristiyanlığa diğer tüm dinlerle birlikte özgürlük gelmiştir. çoğu zaman bu ferman ile hristiyanlığın resmî din hâline geldiği bilgisini okuyabilirsiniz, yanlıştır; hristiyanlık m.s. 379'da theodosius ile resmî din olmuştur. milano fermanı ile artık hristiyanlara yapılan zulümler yasaklanmıştır, ki o döneme kadar paganlar tarafından çokça işkence görmüş, öldürülmüşlerdir. ayrıca bu ferman ile hristiyanlara gördükleri zulümden dolayı tazminat hakkı verilmiştir. bu ferman sonucunda hristiyanlar ibadetlerini daha rahat yapar hâle gelmiş, yer altına sakladıkları kiliselerini özgürce yer üstünde inşaa etmişlerdir.
hristiyan olmadıkları hâlde imparatorlar neden bunu yaptı derseniz de cevap basit; imparatorluğun birliğini sağlamak için. hristiyanların sayısı o dönem büyük bir hızla artmıştır. toplumun her yerinde kargaşa söz konusuydu muhtemelen. imparatorlar da hristiyanları yanlarına çekmek amacıyla bir hoşgörü politikası izlemişler. sonradan lucinius bu politikaya sadık kalamayarak hristiyanlara işlence etmeye devam etmiştir. kendisi öldükten sonra imparatorluk tamamen constantinus'a kalmış, o bu politikayı gayet başarılı yürütmüştür. hatta imparatorluk saraylarından birini psikoposluğa bağışlamış, rahipleri vergilerden muaf tutmuştur. kendisinin annesi de zaten hristiyandır. kendisinin de ölmeden önce vaftiz edildiği bilgisi bir kaynakta geçmektedir. fakat bu gerçek bir inançlı vaftizi midir yoksa "nolur noolmaz" işi midir bilinmez..
devamını gör...
2.
hıristiyanlaşma sürecinin hızla artması sonucunu doğurmuştur.
devamını gör...