mimoza'da elli gram

bir cemil kavukçu kitabıdır.

çok farklı bir kitaptır benim için mimozada elli gram. öykü kitabıymış gibi yapan bir roman ya da romana benzemeye çalışan bir öykü kitabıdır. birbirine bağlı on beş öyküden oluşan kitabı ben bir öykü kitabı olarak okudum, siz isterseniz roman deyin.

mimoza bursa’da bir göl kenarı meyhanesi, adını bir çiçekten değil çiçeğe hiç benzemeyen bir kadının adından almakta.

müdavimleri olan bir meyhaneden bahsediyoruz kitap boyunca. ve bu müdavimleri tek tek tanıyoruz öyküler ilerledikçe. azbulunur ender’in meyhanesi az bulunur bir aşkın adını taşıdığı içindir ki hep biraz hüzünlüdür.

ressam rasim huzur peşinde ve üretim sancılarında olan bir adamdır ve öyküler boyunca o taşır bizi. onun deyişiyle bir ölüm istasyonudur bu meyhane. yarasını beresini toplayıp gelmiş taşralı adamların ölmek için çile doldurduğu bir istasyon.

karakterler o kadar gerçektir ki her birinin hikayesini bizzat yaşamış gibi hisseder okuyanlar. sanki mimoza meyhanesinde oturup tutunamayanlarla hemhal olmuş gibi hissedersiniz okuyup bitirince.

bize bir mimoza meyhanesi lazım, biz de tutunamadık.

romandan kopamayan, öykü okuru olmayan, benim gibi insanlar için biçilmiş kaftan mimoza'da elli gram. kitap can yayınevi'nden çıkmış. yazarı cemil kavukçu. senelerdir raflarda kitaplarına rastlamışımdır ancak hangisine elimi atsam öykü kitabı olduğunu görüp geri bırakmışımdır. bu sefer sevgili insanolunbiraz'ın da tavsiyesiyle okudum.

bağımlılık çok enteresan bir şey. kimisi sonsuzca inkar eder bağımlı olduğunu, kimisi bir madalya gibi göğsünde taşır. bağımlılık söz konusu olduğunda, durumu kabul etmiş kişiye sorsanız ölüm mü bu zıkkım mı diye, madalyasını çıkarıp atmaktansa ölmeyi tercih edecektir. kimisi açık açık söyler bunu, kimisi hak verir, belki kurtulmaya yeltenir ama eli, ayağı, gözü, kulağı, her bir uzvu öteki seçimi çoktan yapmıştır, bildiği yollara sapar. çünkü bağımlılık, beraberinde sonsuza kadar sürecek bir özlemi getirir. her bağımlı kurtulduktan sonra yaşamının belirli açılardan daha iyiye gittiğini bilir, madde bağımlılığı gibi, alkol bağımlılığı gibi, uç noktalara vardığında kişinin yaşamını derinden etkileyen bağımlılık türlerinde insanlar "iyi ki kurtulmuşum!" diyebilirler diğer insanlara. bunu kendilerine de günde defalarca kez söylemeleri gerekecektir. en yaygın bağımlılık nesnesi olan sigarayı bile bırakmak zordur, pek çok yakınınızı görürsünüz, bıraktım der ama 15 gün sonra, 5 ay sonra belki 20 sene sonra elinde sigara tüttürürken rastlamanız olasıdır. bağımlılıktan ebediyen kurtulmak diye bir şey yoktur. bağımlı, her zaman bağımlı olduğu nesneye döneceği zamanı bekler ve bu dönüşü erteler. şansı varsa bu erteleyiş tüm yaşamı boyunca sürer. işte bağımlı olmak böyle bir şeydir, bağımlılıktan kurtulmak da beraberinde en baştan kabullenilmesi gereken özlem duygusunu getirir.

mimoza, alkol bağımlısı bir grup insanın uğrak mekanı olan bir meyhane. mimozada elli gram, işte bu meyhanenin müdavimlerinden birinin mimoza'yı, yaşamdaki yalnızlığını, yalnızlığını gidermeye yetmeyen dostlarını, belki suç ortaklarını anlattığı nefis bir kitap. 3 ana bölümden ve her başlığı bir öykü diye niteleyeceksek 13 öyküden oluşuyor. kimisi okumuş, kimisi esnaf, kimisi paralı, kimisi gariban olan bu insanları, alkolün gram üzerinden satıldığı bu mekan bir araya getiriyor. hepsinin paylaştığı ortak hissi de yazar kitabın en başında, çok yalın, çok güzel anlatıyor: