nasip olsa yine gitsem yaylaya

bağlamanın telinin kalbinizi oyarcasına ölme tehlikesi içeren muhteşem bir türküdür. dünya müziğinde çaresizliğin bu kadar iyi anlatıldığı başka bir eser olduğunu sanmıyorum. bu canlı performans, en iyi yorumudur kanaatimce. üst üste dinletir kendisini. bir süre sonra ustalara yalvarmak istersiniz ''ne olur beni telle yavaş yavaş değil, bağlamayı kafama vura vura öldürün''

nasip olsa gine gitsem yaylaya
doya doya baksam suna boyluya
senin için yalvarayım mevlaya
belki seni bana yazar yaradan

ela göz üstüne eğmedir kaşı
başına bağlamış telli bir poşu...