neyle zaptetsem dil-i divanemi

bolahenk nuri bey'in dügah şarkısı. epey zaman önce farkında olmadan, ne dinlediğimi bilmeden bir yerde dinledim, sonra bir daha bir daha dinledim ama şarkının ismini, bestekarını bilmiyorum. böyle bir sene, makam herhalde sabaydı diye aradım, yok. sonra dügahtır diye baktım niyeyse bulamadım. aramayı bıraktıktan sonra zınk diye karşıma çıktı, bu da böyle bir anımdır.

neyle zapt etsem dil-i divanemi
gaib ettim dideden cananemi
tarümar etti yok olsun lanemi
gaib ettim dideden cananemi

kendimi durduramıyorum. yine yazardan özür dileyerek, 4. mısra şöyle olabilirdi.
dek dur be teres, bura kerhâne mi

ama artık 'zapteylesen' iyi olacak be dostum.. fevkaladenin fevkinde bu kaçıncı başlık konusu oldu artık. yel estikçe gelir yarin kokusu diyen anadil duruluğun, içtenliğin, duyarlığın dururken, yapay, özentili uydurma dertlenmelerin ( özentili meraklı dar bir grup dışında) kitlelerde karşılığı yok ki.. yunuslar, karacoğlanlar, köroğlular dadaloğlular var kodlarımızda bizim.. ibrikçibaşıgil taifeden üç beş saray beslemesi, efendilerini eğlendirmek, yaranmak için, şatafatlı ağdalı bir uydurma dille, altın varak meraklıları için uydurdu onları emin ol. bu toprağın sesleri değil.. birçoğu hemcinsine yazılmış üstelik.. bırak.! 'sen türkülerini söyle'.. ana sütü kadar ak, anasütü kadar temiz... gerçek yaşanmış ve yaşanmakta olan sevdalara, hüzne, sevince, özleme dair türkülerini.. sana ait olanı.. anadilinde..
arabi farisi bilme, (uydurma) dile minnet eyleme.!