nil karaibrahimgil

uyan anne'yi 2050 yılında çocukların elma bulamayacağını duyduğum gün yazdım, şeklinde gelecekte bizi bekleyen tehlikeye dikkat çekmek amaçlı, bence yine müthiş bir işe imza atmış sanatçımızdır. borusan istanbul filarmoni orkestrası ile beraber seslendirdiği şarkı şöyleykeeen:

sözleri şu şekildediiiiir:
ya hiç ısıramazsam
bir elmayı ortasından?
dünyaya bakamazsam
ağacın dallarından?

bir sabah uyanamazsam
şarkısıyla kuşların?
kokusunu hiç alamazsam
yağmur yağmış toprağın?

uyan anne! uyan baba!
sadece senin değil dünya
bugün doyurup da
yarınımı aç bırakamazsın
yeter anne! yeter baba!
artık iyi gel dünyaya
elmayı bana bir tek masallarla
anlatamazsın!

ya baharlar gelmezse
kışların arkasından?
bir yudum su akmazsa
evimin musluğundan?
peşinden koşamazsam
bir ateş böceğinin?
göremezsem dansını
arılarla çiçeklerin?

küçük kollarıma
tükenmiş bir dünya
bırakamazsın!

bence çok iyi şarkıları var. cidden iyi.

kafasını anladığım* 3 sanatçıdan biridir. * *

uzaylı şarkısını, bir gezileri sırasında cem yılmaz'a yazdığını düşündüren hadiselere bahsi sual olmuştur.* ancak söz konusu içerik, özgün (!) video uygulaması youtu.be'dan kaldırıldığı* için link ekleyemiyorum*, onun yerine şarkının kendisini bırakıyorum.


bir de şunu..

laf aramızda ben de artık bencil olmak istiyorum. bu zamana kadar bencil dışında her şeyi oldum zira: sencil, oncul, onlarcıl... yeter artık yaa çok yoruldum.

neden daha önce buraya tanım girmemişim bilmiyorum.
kısaca tanımı: boğaziçi uluslararası ilişkiler mezunu, suavi ile berrin'in ilk çocuğu, onur'un ablası, serdarın eşi, aziz arif'in annesi, türkiye'nin ise sanırım hala özgür kızı olan müzisyen, sanatçı.

yaklaşık olarak onunla tanışmam orta okul ortalarına denk geliyor sanırım(2004-2006 arası).
tabi 2000lerin başında türkcell'in özgür kızı biliyorum. 'selo pabucu yarım' diye pembe kabarık eteği ile kurumsal binalarda oyun oynamaya atlayışını da. ama eve bilgisayar ve internet gelene kadar, kliplerini televizyonlarda yakalama çabası, şarkılarını radyoda duyduğun kadar. ortaokulda gelen bilgisayar& internet ikilisi ile birlikte gerçek bir tanışma yaşıyorum kendisi ile. kelebek yazılarından haberdar oluyorum. kendisinden, bir funclup var, oraya üye oluyorum. konserler, bilgiler, dergi yayınları paylaşmalar. ne ararsanız var. bol bolda nil tabii ki. hepimiz üç aşağı beş yukarı yaşıtız. bir devrin insanları gibi, biraz farklıyız ama orası kesin. nil'in ikinci isminin ferhan olduğunu orada öğrendim mesela. girl diye bir şarkısı olduğunu da, gençliğinde çok defa ingilizce şarkı yazdığını da. bir kaçının kaydı bile vardı sanırım. güzellerdi. en sevdiğimiz de, bize umut veren birinin olmasıydı sanırım. o elinde mikrofonuyla, korkmayın, herkes aynı sorunlardan geçiyor diyordu.

'ferrarisini satan bilge' kitabını sayesinde daha ilk okul bitmeden okumuştum mesela. kendime meşale olmayı sayesinde keşfetmiştim. büyürken yürüdüğüm yolda yol arkadaşım olmuştu. köşe yazılarını o kitap haline getirmeden evveli, biz toplayarak kitap yapmıştık zaten.
bazı yazıları vardı, sihirliydi.

yıllar sonra, 2009 yılında yayınladığı nil kıyısında albümünün çıkış parçasına çekilen klipte kulüp üyeleri gitti, hatta ufak bir telefon konuşması bile yaptık kendisiyle. mümkün mü ki bir ünlüyle telefonla konuşmak. şaşkınlığımdan ben bile inanamamıştım onla konuştuğuma.

lise hayatımda onunla geçti anlayacağınız. havuz problemlerini de onunla çözdük, öss ye giriş sitresini de birlikte yaşadık. ilk aşkıma da eşlik etti, ilk dostluğuma da. bu sırada tabi kulüple de dost olmuştuk. hatta nilin bir şarkısına, birimiz çizim yaparken birimiz onu video haline getirmişti. yıllar sonra kendisi o şarkıya profesyonel bir çizim yaptırıp, konserlerde perde açtırdı, dünyanın dibine birlikte baktık tekrar.

2012 de çıkardığı albüm olan 'ben buraya çıplak geldim' albümünün ilk klibini üniversite okuduğum ilden memlekete dönerken otobüsteyken izlemiştim. ne heyecan.

şimdi durup arkaya bakınca, onunda bizimde büyüdüğümüzü görüyorum.
'çocukta yaparım kariyerde' meydan okumasından, 'anne benim koşmam gerek, istemiyorum pilav yapmak' serzenişinden tutup, 'uyan anne, uyan baba, sadece senin değil dünya' haykırışına kadar bir evrimleşme süreci.

gerçek olamayacak kadar kitsch bir ablamız.

pırlanta gibi kalp lazım banağğğğ

hem sanatçı,hem anne tanışmayı ve konuşmayı çok istediğim nadir insanlardan.

tuvaletini pembe yapan kadın grubundan biri gibi gelmiştir bana hep.
en büyük derdi, sabah giyeceği şeyi seçmek, hayatla mücadelesi biz fakirler gibi değil de, daha elit şeyler içinmiş gibi. mesela bir yarışma kazanmak. bir ödül almak.
dizilerdeki karakterler gibi bir hayatı vardır. sanki.
hiç aşık olup sokaklarda içmemiş, kendini dağıtmamış gibi...
hep pozitif, hep mutlu.
biz ilkokulda soruları bilmeyince azar işitirken sanki ona "biliyor da heyecanlandı" denmiş gibi.
kendi şarkısındaki pelin işte.

95-2000 arası doğanları önce özgür kız imajı çizip sonra emine erdoğanla fotoğraf çekilerek türkiye ile tanıştırmış şarkıcıdır.

kur dalgalanırken "ekonomimiz deniz kum güneşşş" diye nasıl çıkış yapmadı diye düşündüren hanımdır aynı zamanda.

şarkılarını ve tarzını beğendiğim kadın şarkıcı. nil karaibrahimgil deyince aklımda hep tütülü eteği olan peri kızı canlanıyor.

en sevdiğim şarkısı
gençliğime sevgilerimle olan, hayatımıza özgür kız olarak giren, yaşıtım olan tatlı kadın.

iyi ya da kötü türklere "feminist şarkıcı" tanımını öğreten kişidir kendisi. çocukluğum kendisiyle geçti, her şarkısını bilirdim, her çıktığı programı, her oynadığı reklamı büyük dikkatle izlerdim. belki de muhafazakar bir ailede doğmama rağmen feminist ve olgun yetişmemin nedeni kendisidir, bilemiyorum. çok naifti, ne tarzda şarkılar söylerse söylesin kendine yakıştırırdı, berbat etmezdi. ama her ünlüde olduğu gibi bir gün onun da sonu geldi. ne zaman ki sertab'ın abisi serdar erener ile evlendi, işte o zaman geçmişte söylediklerini tek tek yuttu. tamam çocukta yaptı kariyer de ama bu kariyeri kocasının reklam ajansı üzerinden yaptı. her reklamda oynadı, her jingle'ı seslendirdi. bunlar tabii ki kötü şeyler değil aslında ama gülse birsel'in yalan dünya'nın bir bölümünde de değindiği gibi sürekli reklamlarda sesini duyduğumuz insanlardan nefret ederiz bir süre sonra. bu reklamların üzerine bir de pr uğruna saçma sapan pozitiflik akan açıklamalar da eklendi ki kariyerine en çok zarar veren de bu oldu bana göre. feminizm savunduğu halde malum partililerin yemeğine katılması, sırıtarak onlarla poz vermesi, onları savunmasına hiç girmiyorum bile. karakteri hakkında da hiç iyi şeyler duymadım ama buna takılmıyorum çünkü diğer ünlüler de sütten çıkma değil.

keşke ilk kendini tanıttığı zamanlardaki gibi kalsaydı. iktidarın yanında duranlardan değil de yine yaş 18 gibi bir şarkı yapıp gençlerin sınav sorununa değinseydi. koca bir hayal kırıklığı oldu bende kendisi maalesef.

çocukluğumda özgür kız olduğuna ve gerçekten çöllerde gezdigine inandığım ,büyüyünce ben de özgür kız olacağım diye bana hayaller kurduran sanatçı

biraz gwyneth paltrow’ı anımsatıyor bana. ha evet gerçekçiliğini sorguladım sorguluyorum ve eski kalitesinde de bulmuyorum ama ateşler içinde kavruluyorum sevgili kıvamındaki şarkıların dışına farklı bir tune la çıkabilmiş olmasını da takdir etmem gerektiğini düşündüm. ha o da gülse birsel gibi ekmeğini son kırıntısına kadar yiyor bence bu değişikliğin ama durum bu.

serdar erener ile evliliği tam bir daddy issue olan şarkıcımsı, özgür kız diye biliyorduk meğer babasının kızıymış

bu başlığı görünce içimdeki sesin bir anda “hakkında her şeyi duymak istiyorum” demesi

kadın öyle böyle diye diye hepimizden genç kaldı. kim inanır 45 yaşında olduğuna.*

o beni prenses peri sanıyor...

kendine iyi baktığı için kırk beşinde otuz beş gösteren ablamız.

güçlü bir kadın olmakla beraber her dönem kadınların sesi olup yanlarında duran gerçek bir feminist.