normal sözlük yazarlarının ilk kez yaptığı son şey

sanırım anime izlemek.

kamikazeye binmek tam bir facia bir daha denenmez.

sigara içmek, yıllar önce merak edip arkadaşımdan bir tane alıp içmiştim daha da ağzıma sürmem.

ekşili köfte çorbası içmek. çok iğrenç bir tadı ve kokusu vardı, bir daha asla ağzıma sürmedim, hatta bazen yemek sitelerinde denk gelirsem fotoğrafını bile görünce midem bulanıyor.

ölmek

cahille tartışmak

(bkz: kanal tedavisi) neden kanal adı verildiğini anlayabiliyorsunuz.

ankapark.
yeni açıldığı sıra, bir komşumuz bize hediye bilet vermişti. kızım çok heves ettiği için gittik. çok harekatli bir makinaya bindik. normalde ben sadece gondola binebiliyorum o da senede bir kere.
makina hem dönüyor, hem iniyor çıkıyor, hem sağa sola hareket ediyor. uzun boynum kopacak sandım. gözlerimi kapatmakta çözümü buldum. geçmedi o beş dakika. indiğimde off olmuştum. orda bir banka uzandım. daha da tövbe dedim. ben kim ankapark kim. ne manasız bir eğlence. ahım tutmuş olabilir ankapark'ı.

39 derece ateşle yanarken konsere gitmek.

iletişimi kestiğim bir insana mesaj atmak.

suşi yemek.

bir daha da kalkışmam.

6 yasindayken ablam ve ablamin arkadasiyla sinemaya gitmistik. ablamin arkadasiyla ablami korkutma plani yaptik. ablam film arasi dönüşü karanlik salona girince kapinin kenarindaki perdeden aniden cikip korkutacaktik. neyse iste ablam disaridayken gectik perdenin arkasina. kapi acilmasiyla höö diye bagirdik. ama gelen baska biriydi... adam korkudan birkac adim geri kacmisti. biz yine fix gulme krizi.

yazarların hayatını finallediğini anladığım başlıktır. ölmeden önce tanımı yazıp sonra vefat ettiler sanırım.*

yamaç paraşütü.