notre dame'ın kamburu

victor hugo romanıdır. şehir planlamacıları, 19. yüzyılın başlarında bu katedrali (bkz: notre dame katedrali) yıktırmak istiyor. victor hugo, halkın ilgisini buraya çekmek ve katedralin yenilenmesini sağlamak için notre dame'ın kamburu adlı romanını yazmıştır. roman, notre dame katedrali'nin yenilenmesinde büyük rol oynamıştır.

müzikali de vardır:
1. perde
ikinci perde

italyanca versiyonu

notre dame de paris adıyla müzikale de uyarlanmış victor hugo eseri. geçtiğimiz yıllarda türkiye’ye de gelmişti. ama asıl izlenilesi olan elbette orijinal 98 versiyonudur. iki yıl boyunca sahnelenmiş ve dünyanın en çok bilet satmış müzikali olmuştur. youtube’de türkçe altyazılı versiyonu da vardır iki perdenin de. her anı büyüleyicidir. hele ikinci perdede bruno pelletier’in bir lune yorumu vardır ki! şimdiye kadar beş yüz kez falan izlemişimdir herhalde bu müzikali. müzikal sevip de bunu izlemeyen pek yoktur zaten bugüne kadar ama varsa da mutlaka izleyin, izlettirin.

notre dame'ın kamburu, victor hugo'nun 1831 yılında yayınlanan ve fransa’da krallık döneminin karanlık günlerinden kesitler sunan romanıdır.
okunması gereken evrenselleşmi başyapıtlardandır.

esméralda karakteri etrafında dönen dramatik bir kurgusu var.

zaman zaman o günkü paris’i eleştiren, zaman zaman güzel sokaklarını, mimarisini anlatan, iyilik ve kötülüğü, saf duyguları ve şehveti, çirkini ve güzeli en iyi şekilde işleyen bu roman, güç sahibi insanların acımasızlığı, din için insanların duygularının nasıl sömürüldüğü ve hatta bilimin önünün nasıl kapatılmaya çalışıldığını gözler önüne seriyor. hugo'nun korkusuzca kendi dönemini eleştirdiği roman özellikle yazıldığı dönemde büyük yankı uyandırdı. notre dame kilisesi’nde restorasyon çalışması başlatılmasındaki rolü ise hiç kuşkusuz çok büyük. ..

bazı kitapları okurken film izler gibi olursunuz ama bu film izlemekten çok daha canlı bir histir. işte bu da öyle bir kitaptı. esmeralda'yı ve quasimodo'yu hiçbir film bu kadar canlı ve görünür kılamazdı.

notre dame'in kamburu, victor hugo'nun dramatik bir hikaye cercevesinde donemin siniflarini, halkin yapisini elestirip gozler onune suren bir eserdir.

phoebus yonetici sinifinin iki yuzlulugunu, statu askini temsil etmektedir. frollo donemin kilisesinin halini gostermektedir. kendi cikarlari icin kilisenin gucunu kullanan din adamlarini temsil eder. quasimodo ve esmeralda ise zaten ezilen halki temsil etmektedir.

süper inanılmaz vs dersek abartmış olacağımız bir hikayedir.
ancak roman eski olduğu için ortaçağ sonrası avrupası ve özellikle fransa nın içibde bulunduğu sosyo ekonomik ve kültürel yozlaşmayı
açıkça anlatması bakımından önemlidir.

dram,korku, trajedi, komedi ne ararsan olan roman.
aslında iyi irdelenirse sefiller romanıyla örtüşür. toplumsal yozlaşma, fakirlik, soyluların halkı dışlaması vs.
iyi roman ama muhteşem ötesi, fevkaladenin fevkinde deyip abartmaya da gerek yok.

evlat acısı çeken bir yaşlı cadı, küçük yaşta annesinden koparılan, hayırsız bir adama vurulmuş "çingene" kızı, çingene kızının keçisi djali, notre dame katedrali, katedralin zangocu quasimodo, onu küçük yaştayken himayesine alan rahip frollo, frollonun fırıldak kardeşi öğrenci çocuk...

bir rus klasiği olarak yine her karakterin adını sanını iyice öğrendiğimiz, karakter analizi yapabilecek kadar hakim olduğumuz, betimlemelerle önce bi fenalık geçirten, sonra sevdiren hikayeyle alıp fransaya kadar götüren, orda şööyle bi gezdiren...
dönemin sorunlarını, insanların çıkarcılığını, mesleklerinin getirdiği nüfuzu kişisel çıkarları uğruna nasıl kullanabildiklerini, kimilerinin hiçbir etik anlayışa sahip olmadan yalnız anlık çıkarları için hareket edebildiklerini, ucubelerin de sevebildiğini, hem de çok sevebildiğini gösteren romantik ötesi bir roman.

dizilerde filmlerde kitaplarda gören herkesin bir anda aşık olduğu kadın karakterlerden hoşlanmıyorum. gerçek hayatta böyle bir şey yok çünkü. başta bu nedenle esmeralda'ya bi kurulmadım değil, ama kendisinin sadece bir çocuk olduğunu gördük ilerleyen sayfalarda. sevgisi için ailesinden vazgeçebilecek kadar tutkulu, ihanete uğradığının farkına varamayacak yahut bunu bir türlü kabul edemeyecek kadar saf, kurtarıcısının yüzüne bakamayacak kadar cahil.

quasimodo da ayı mayı ama tam bi ponçik. yerim.

hugo yine son sayfada ağlattı beni.

edit:
bir rus klasiği demişim, değil. siz ne klasiği olduğunu biliyorsunuz.

yedi büyük günahtan birini işlemişimcesine mesaj atan yazar arkadaşa teşekkürler.

en son operasına gitmiştim. fakat türkçe idi. hayatımda böyle bir rezalet izlememiştim. evet, türkçe olarak yapabilirsiniz bir sakınca yok. lakin yapacak olan kişilerin operaya ve türkçeye olan yetkinliği tartışılır.

aileden bir katolik olmasına rağmen hiçbir zaman dindar bir insan profili çizmeyen ve yaygın görüşe göre vaftiz de edilmemiş olan victor hugo 1831 yılında yazdığı bu romanı oluşturan ana karakter kambur zangoç karakterini ihtilal sırasında paris katedralindeki zarar gören heykelleri yeniden yapan fransız mimar henry sibson un 1820 de yazdığı anılarından alır. henry sibson bu anılarda katedralde eskiden yaşamış monsieur le bossu adında kambur bir zangoç un varlığından bahseder, victor hugo bu anılardan yola çıkarak gaddar ve günahkar rahip frollo, zangoç kambur
quasimodo ve esmer güzeli çingene esmeralda yı ekleyerek bu romanı yazmıştır.
hakkında söylenen birçok söylentiye göre kendisi de pek sağlam ayakkabı olmayan victor hugo 30 yaşlarındayken yazdığı bu kült romanda bu romanında katolik papazlara vermiş veriştirmiştir,