o başının çaresine bakar denilen kişi

çocukluğundan beri en küçük derdini, sıkıntısını bile ailesine açamamış* ki açsa bile, nasıl olsa onlardan bir fayda görmeyeceğini bilen, bu nedenle, insanlardan yardım almanın acizlik olduğuna inanmış, kolay kolay kimselerden yardım almayan, alsa bile karşılığını ziyadesiyle ödemek için çaba gösteren, minnetin en ağır yük olduğunu düşünen, her türlü zorluğu kendisi için fırsata çeviren ve her halükarda arkasında sırtını dayayacağı kimsesi olmadığı için kendi başının çaresine bakma konusunda ustalaşmış olan kişidir.

hatta o kadar kimseye ihtiyaç duymuyordur , o kadar güçlüdür ki; yıkmaktanda, kırmaktanda korkmazlar..
her seferinde ilk tekmeyi onlar attıkları için büyük darbelere alışmış ruhun sayesinde artık kalbinde binbir parçayla da olsa ayaktadır ...
onlar seni zayıfken sevmezler ama zayıfları severler, seni korumazlar ama korunmaya muhtaçları severler , hastaysan bile başının çaresine bakarsın ama onlar ayağı taşa çarpsa günlerce yatanları severler, çünkü seni o kadar derbeder bıraktılarki , sevmek için nedenleri sildirler...

her durumda kendini korumayı bilmiş, çoğu kimsenin halledemeyeceği meseleleri bir çırpıda halleden, psikolojik olarak dirayetli, fiziksel olarak kuvvetli, şanslı kimseler için kullanılan söz. bunu benim için söyleyen var mıdır bilemem ama kendim için çok kere söylemişimdir.

-sen al şu parayı, otobüse bin ve git.
+sen?
-ben bakarım başımın çaresine.

aile içi dinamikler açısından bakıldığında ise; o başının çaresine bakar denilen kişi büyük bir ihtimalle ailenin ilk çocuğudur. henüz oturmamış bir evliliğin veya annesinin çocuk gelin olduğu bir evliliğin ilk meyvesi olarak dünyaya gelmiştir. o doğduğunda belki annesi daha 18'inde bile değildir. horanta içinde hasbelkader büyümüştür. ikinci çocuk ise, ailede artık bir şeylerin oturduğu, annenin en azından daha bilinçli olduğu bir dönemde dünyaya gelir. ilk çocukta yapılan hatalar, ikinci çocukta telafi edilmeye çalışılır, eğer burada abartıya kaçılırsa, ikinci çocuk el bebek, gül bebek büyür, aşırı korumacı bir tavırla şımartılır. o ise büyük kardeşin tam tersi; kendi başının çaresine bakmaktan aciz, aileye bağımlı biri olur. arkasında hep aile desteği olduğunu bildiğinden, kendini geliştirme çabasına girmez. aile de "bu da böyle işte biz desteklemesek hiçbir şey yapamaz." der.* her iki çocuk da yetişkin olduğunda, aile ilk çocuğu "o başının çaresine bakar" diye yalnız bırakırsa ve ikinci çocuğu maddi ve manevi olarak kendine yetebilen yetişkin bir birey olması konusunda teşvik etmezse, ikinci çocuk anne babayı ömrünün sonuna kadar maddi/manevi anlamda sömürecektir ve anne baba bu duruma dur demezse, yaptıkları evlat ayrımı sonucunda ailedeki dinamikler bozulacak ve ailede çok büyük sorunlar baş gösterecektir.

saf olan insandır.niye bakayım ki. öyle olsa insanlık dünyaya teker teker gelirdi.

adaya düşse bakar mı bilinmez.

evin en büyük çocuğu olan kişi.
jess sende haklısın
ben de haklıyım
bizi niye sevmediler,
demenin bir kârı yok
olanla ölene çare yok.
önümüzdeki maçlara bakalım.