öfkede hedef şaşırtmak

çok basit.

patronuna mı öfkelendin ama bir bok diyemiyorsun, eve dönerken arabalara küfret.
annene mi sinirlendin, saygıdan bir şey diyemiyorsun kardeşine patla.
akp iktidarı ve cumhurbaşkanı'na mı öfkelisin bizi gün geçtikçe fakirleştirdikleri için, hiç sorun değil, sokak röpartajı altına salla iki küfür gitsin.

hepimiz yapmıyor muyuz?

yapmistim ya.

okul kavgasinda arkadasimdan dayak yedim, o sirada onu izleyen 1 diger arkadasima dayak attim.

garibim de sonradan bana ne vuruyon aga demisti.

hedef şaşırtmak değil başka yere kanalize etmek.

kanazileyi ilk defa cümle içinde kullanıyorum.

başlarda şaşırılır belki.. ama birikir öfkeler.. birikir ve patlar birgün asıl hedefine.. o yüzden korkar egemenler en küçük kıpırtıdan bile..

yön değiştiren öfkenin etki silsilesini açıklamakta kullanılan çok bilindik bir resim vardır.
patron işçiye bağırır,
işçi karısına bağırır,
kadın çocuğa bağırır,
çocuk da kediyi tekmeler.
aslında "bağırmak" fiili normalde aynen korunmaz. bastırılmış olduğu için hep biraz daha yükselerek ve şiddetini arttırarak başka fiillere dönüşür.
patron işçiye bağırır,
işçi karısını tokatlar,
kadın çocuğu döver.
çocuk da kediyi tekmeler... gibi.
farkındaysanız gücü yeten yetene. çünkü yerinde ve zamanında -genelde korkudan veya cehaletten veya iletişimsizlikten yanlış alınan/algılanan mesaj sonucu - doğru ifade edilmeyen ve bastırılan öfke, fütursuzca ortaya konabileceği yeri/kişiyi arar. bu da genelde kadın, çocuk, yaşlı, hayvan, bitkidir.