öleni kıskanma ve şükretme eşiği

birini defnederken hem kıskanırız, öldü ve artık sonsuz diye, ama şükrederiz de, onu toprağın altına koyup sıcacık arabalarımıza biner, hızla mezarlıktan uzaklaşmak ister, alışverişler yapar, kahveler içer, çocuk yaparız, hunharca o ölümü unutmak isteriz, onun yerinde olmadığımız için şükrederiz. ama korkunç bir korku bizi asla bırakmaz...

herkes cennete gitmek ister ama kimse ölmek istemez.