ölüm korkusunun kişiyi dindar olmaya itmesi

yadsınamaz bir gerçekliktir.

paragraflar döşemeye gerek bile yok.

korkuya dayalı inanç, inanç değildir.

inanç olup olmadığının sorgulamaya kimsenin hakkı olmadığı durum. bu muğlaklık beni de muhafazakarlığa itiyor.

hapis korkusunun kişiyi kanuna uymaya zorlaması gibi mi? güzel saçmalıyorum mesela benim de ağzım var. hapis olmasa bile ben birini öl-dü-re-mem.*

doğdunuz ve öleceksiniz.
bu kaçınılmaz bir gerçek.
bu "son"dan bu kadar korkmanın manası yok.
hele ki var olup olmadığına "asla ve asla" kesin emin olamayacağınız bir ortam için korkmaya hiç gerek yok.

doğrusunun ölüm korkusu değil cennet cehennem kavramlarının kişiyi dindar olmaya itmesidir. kutsal kitaplarda bahsedilen ceza olgusu ya da cehennem tasviri olmasaydı ölüm sonsuz bir boşluk manasına gelecekti ve herhangi bir korku olmayacaktı. ama böyle olunca ölüm demek devamlılık demek biraz cennet biraz cehennem demek. sen yine ölümden kork yine dindar ol ama asıl mesele cehennem korkusu.