ölümün çok yakınımızda olması

bana geçen gün yaya geçidinden geçerken durmayan bir arabanın çarpacak olmasıyla ilişkilendirdiğim durumdur.
çok şükür son derece çevik olmam sayesinde kurtulmamla sonuçlandı.

kedi misin kardeş ?
gerçek bir tespittir.

misal dun yuruyorum 12 gibi evime yaklasmisim oldugum sirada kaldirimda karsidan iki kisi geliyor ben hafif saga cekilrken onlar duz geldi omuzlar carpisti ben devam ederken mirildanir gibi kisik sesle “cekilsene kardesim” dedi.
aramizda mesafe olusmustu bile
cevap verip geri gitsem kafasi zaten iyi gibi cebinden bicak cikartsa ?

ciddi bisey olurm muydu ? bunu bilemeyiz ama benimde nacizane tavsiyem gereksiz, konusmaya bile degmeyecek insanlarla 2sn durup dusunun ve hic ugrasmadan yolunuza bakin.

ha bazen bela insani zorla icine sokar ozaman da yapacak bisey yok.

ezelden beri var olan bir şey.

hasret gültekin - sevgi kuşun kanadında

neremize sokacağımızı bilemediğimiz gerçek.
zaman izafi.
insanın ölüme bakış açısı * hayata bakışını belirlermiş derler.

biz mutluyken en yakınımızda, biz hüzünlüyken en uzağımızda.

burada elbette kastedilen aldığımız her nefesin son nefesimiz olabileceği gerçeği. bir anda beyin damarlarınız çatlayabilir ve siz ne olduğunu anlamaya fırsat bulamadan kayıkçının kayığına binebilirsiniz.

olayın başka bir boyutu da anne veya babanın ya da her ikisinin de ölmesidir.

bu durum erken yaşta olursa çok daha ciddi durumlar ortaya çıkmaktadır. çocuklar ölüm olgusunu anlayamaz. küçük çocuklar yalnızca ölmek isteyen kişilerin veya kötü ya da dikkatsiz kişilerin öldüklerine inanırlar.

anne ya da babasından biri ölünce diğerinin de öleceğinden ve hayatta yalnız kalacağından korkmaya başlarlar.

kendi yaptıkları yaramazlıklar ve itaatsizliklerin yüzünden ölümün gerçekleştiğini düşünüp suçluluk duygusu geliştirirler.

kendisinin de öleceğinden korkma, kalan ebeveynin de yitirilmesi korkusu iç dünyalarını büsbütün karıştırır.

çocuklar ebeveynlerini her şeye gücü yeten her şeye muktedir birer otorite figürü olarak gördükleri için ölen kişiyi diğerinin geriye getirmemesini anlayamazlar. bu onlarda güven kaybı oluşturur.

her gün ellerimde ölen onca insana rağmen yaptığım trafik kazasında engelli olunca anladığım gerçektir.

ölüm ve gölge benzetmelerini hep doğru bulurum, bazen gölgemizin bizi yalnız bıraktığı zamanlardaki gibi ölümden uzaklaştığımızı sanırız fakat o her zaman peşimizde fırsat kollamaktadır.