1.
kitap bir ingiliz denizci subayı olan john monaghan ın yazmış olduğu çanakkale günlüğüdür.
özellikle çanakkale'yi karşı cepheden okumak isteyenler için nadir eserlerden biridir.
eser tez çalışması olarak yola çıkılıp ımperial war museum'daki bir ingiliz askere ait belgenin bulunup türkçeye çevrilmesiyle ortaya çıkmıştır.
el yazması günlüğü kaleme alan john monaghan, çanakkale'de savaş sırasında loch broom adındaki bir mayın tarama gemisinde görev yapan bir denizci subayıdır.
günlük 15 mart - 28 haziran 1915 tarihleri arasındaki zorlu çatışmaları kapsar. son sayfasında kan izleri mevcuttur. yani yazar 28 haziran'ı yazarken yaralıydı.
günlükte özellikle çanakkale kabatepe nin ismi çok geçer. subayın içinde olduğu savaş bu bölgededir. ayrıca hint birliklerinin onlarla olduğunu özellikle anzak askerlerinin(avustralya ve yeni zelanda) tavrının yazarı cesaretlendirdiğini anlamaktayız. yazar devamlı sahil kasabalarının ve köylerinin alevler içinde kaldığından ve kendi ordusunun aralıksız ateşlemeler yaptığından bahseder.
29 nisan 1915- çanakkale (bir ingiliz askerinin günlüğünden)
"saat akşamüstü 3.30 civarıydı. tepelerin üzerinden kızıl alevler görünüyor. türk kasabalarından bir tanesi ateşler içinde gibi görünüyor, kruvazörlerimizden biri, o kasabaya ateş ediyor. akşamüstü saat 5; demir atıyoruz. gün ışıyana kadar burada kalmayı düşünüyoruz. gece, hâlâ ateş devam ediyor."
ama durum daha sonra tersine döner. türkler daha güçlü saldırmaya başlar.
20 mayıs 1915- çanakkale (bir ingiliz askerin günlüğünden)
"gemilerimiz belirli aralıklarla türkleri ağır şekilde bombalıyordu. özellikle bu kadar ağır bombardıman halindeyken bizi nasıl görebildiklerini bilmiyorduk. avustralyalılara ateş ettiklerinde, nereye ateş edeceklerini biliyorlardı."
son günlerde sürekli ölü, yaralı taşır. hatta cesetler patlamaya başlar. savaşın artık bitmesini ister.içinde olduğu psikoloji gün geçtikçe değişir.
"yaptığımız bu iş o kadar sinirlerimizi donduruyordu ki dünyadaki hiçbir ateş bizi ısıtmaya yetmezdi."
bu kısa sürede savaşı neredeyse birçok yönüyle yaşar. yine de hakaretvari cümleler kullanmaz. olaylar net anlatılır ama kimse suçlanmaz. aslında bunu karşı cephedeki hasan cevdet bey'in günlüğünde de görürüz. askerler durumun farkındadır. herkes kendi telaşındadır. kimse savaşa ve yakınlarının ölmesine elbette istekli değildir. ama görev icabı mecburi oradadırlar. bu sebeple karşı cepheyi suçlama eğiliminde değildirler.çünkü kendi başlarına gelen neyse aynısının orada da yaşandığını bilirler.
john monaghan çanakkale'de karşı cephede savaşan bir ingiliz askeriydi. bir çok asker gibi savaşın en acı noktalarına şahit oldu. çanakkale'de son nefesini verdi. gazi mustafa kemal'in dediği gibi artık türk topraklarının bir evlâdı olarak çanakkale'de yatmaktadır.
(28 haziran- yaralıyken yazdığı sayfa)
(malta'ya getirilen ingiliz ve anzak yaralılar)
özellikle çanakkale'yi karşı cepheden okumak isteyenler için nadir eserlerden biridir.
eser tez çalışması olarak yola çıkılıp ımperial war museum'daki bir ingiliz askere ait belgenin bulunup türkçeye çevrilmesiyle ortaya çıkmıştır.
el yazması günlüğü kaleme alan john monaghan, çanakkale'de savaş sırasında loch broom adındaki bir mayın tarama gemisinde görev yapan bir denizci subayıdır.
günlük 15 mart - 28 haziran 1915 tarihleri arasındaki zorlu çatışmaları kapsar. son sayfasında kan izleri mevcuttur. yani yazar 28 haziran'ı yazarken yaralıydı.
günlükte özellikle çanakkale kabatepe nin ismi çok geçer. subayın içinde olduğu savaş bu bölgededir. ayrıca hint birliklerinin onlarla olduğunu özellikle anzak askerlerinin(avustralya ve yeni zelanda) tavrının yazarı cesaretlendirdiğini anlamaktayız. yazar devamlı sahil kasabalarının ve köylerinin alevler içinde kaldığından ve kendi ordusunun aralıksız ateşlemeler yaptığından bahseder.
29 nisan 1915- çanakkale (bir ingiliz askerinin günlüğünden)
"saat akşamüstü 3.30 civarıydı. tepelerin üzerinden kızıl alevler görünüyor. türk kasabalarından bir tanesi ateşler içinde gibi görünüyor, kruvazörlerimizden biri, o kasabaya ateş ediyor. akşamüstü saat 5; demir atıyoruz. gün ışıyana kadar burada kalmayı düşünüyoruz. gece, hâlâ ateş devam ediyor."
ama durum daha sonra tersine döner. türkler daha güçlü saldırmaya başlar.
20 mayıs 1915- çanakkale (bir ingiliz askerin günlüğünden)
"gemilerimiz belirli aralıklarla türkleri ağır şekilde bombalıyordu. özellikle bu kadar ağır bombardıman halindeyken bizi nasıl görebildiklerini bilmiyorduk. avustralyalılara ateş ettiklerinde, nereye ateş edeceklerini biliyorlardı."
son günlerde sürekli ölü, yaralı taşır. hatta cesetler patlamaya başlar. savaşın artık bitmesini ister.içinde olduğu psikoloji gün geçtikçe değişir.
"yaptığımız bu iş o kadar sinirlerimizi donduruyordu ki dünyadaki hiçbir ateş bizi ısıtmaya yetmezdi."
bu kısa sürede savaşı neredeyse birçok yönüyle yaşar. yine de hakaretvari cümleler kullanmaz. olaylar net anlatılır ama kimse suçlanmaz. aslında bunu karşı cephedeki hasan cevdet bey'in günlüğünde de görürüz. askerler durumun farkındadır. herkes kendi telaşındadır. kimse savaşa ve yakınlarının ölmesine elbette istekli değildir. ama görev icabı mecburi oradadırlar. bu sebeple karşı cepheyi suçlama eğiliminde değildirler.çünkü kendi başlarına gelen neyse aynısının orada da yaşandığını bilirler.
john monaghan çanakkale'de karşı cephede savaşan bir ingiliz askeriydi. bir çok asker gibi savaşın en acı noktalarına şahit oldu. çanakkale'de son nefesini verdi. gazi mustafa kemal'in dediği gibi artık türk topraklarının bir evlâdı olarak çanakkale'de yatmaktadır.
(28 haziran- yaralıyken yazdığı sayfa)
(malta'ya getirilen ingiliz ve anzak yaralılar)
devamını gör...