ölüyorum

şu andaki ruh halim.

hayko cepkin'in şarkısıdır. çok fazla beni anlatan bir eser.

son nefesini verirken gerçekleşen eylem

bir yazar paylasmis. en son 10 sene olmustur dinlemeyeli. kalite eskimiyor hocam.

hoş bir hayko cepkin parçası.


ne kaldı bak ellerimde
biliyorum gülüyorsun
her adımım daha derine
ölüyorum
törpülenmiş tırnaklarım
güçsüzdüm ben de avlandım
birer birer neyim kalır
geriye baksam da

en sevdiğim hayko cepkin şarkısı. bu şarkıyı hayatın kaynağı kitabını okurken dinliyordum. hastanede yatıyordum o zamanlar. ne zaman dinlesem kafam o zamanlara ve o kitaba gidiyor. şimdi bu şarkıyı, klibinden ve sözlerinden yola çıkarak yorumlamak istiyorum.

klipte başrolümüz (hayko) tiyatroda bilet satıcısı. biletlerini sattığı oyun ise bir komedi oyunu. işini severek yapmadığı her halinden belli. hasta, yorgun, bitik, yalnız... hasta ve yorgun bir adamın son günlerini izliyoruz yani. hayatta geride kalmışlığını, pişmanlıklarını, kendi içine çekilmesini... herkes oyunu görmek için o kadar sabırsız ki onun durumunu gören yok. seyircilerin oyuna güldüğü sahnelerden sonra hayko'nun mutsuz ifadelerinin konulması onun kendisini oraya ait hissetmediğinin bir yansıması. klibin sonlarına doğru artık başrolümüzün mesai saati dolmuş, oyun başlamış ve gitme vakti gelmiştir. gişeyi kapatıp gitmek üzere merdivenlerden çıktığı sırada gelen çift hayko'yu iterek düşürür. gişeye gidip gişenin kapalı olduğunu görünce de sinirlenir ve ortalığı dağıtırlar. fakat o sırada başrolümüz ölüyordur ve elinden son biletler düşer...
ben burada iki mesaj verilmeye çalışıldığını düşünüyorum.
birincisi: ne kadar işini iyi yaparsa yapsın, karşı taraf için ne kadar çabalarsa çabalasın bu emeğinin görülmemiş olmasi.
ikincisi: onu yere düşüren onlar olsa bile elindeki son bileti onlara vermek istemesi. yaşamının son anında bile başkalarını düşünmesi.

şimdi gelelim sözlerine.
"unutulur mu gökyüzü
yitirir miyim bu gül yüzünü
birer birer neyim kalır
geriye baksam da
solar mıyım gündüz gece
güneşim yoksa bu son hece
birer birer neyim kalır
geriye baksam da
zehirlendi dudaklarım
çocukken nasıl ağlardım
birer birer neyim kalır
geriye baksam da"

burada bir aşk ve ayrılıktan bahsediliyor bence. anılardan başka geriye bir şey kalmamış, geriye dönüp baksa bile artık elinde hiçbir şey yok. zaman geçtikçe daha fazla unutmaktan korkuyor. aynı zananda çocukluğa duyulan özlem, hislerin yitirilmiş olması gibi bir durum söz konusu.

"ne kaldı bak ellerimde
biliyorum gülüyorsun
her adımım daha derine
ölüyorum
törpülenmiş tırnaklarım
güçsüzdüm ben de avlandım
birer birer neyim kalır
geriye baksam da
her şeyim olmuş bilmece
çözdükçe gördüm işkence
birer birer neyim kalır
geriye baksam da
bir başıma kaldım şimdi
nerede hata yaptım bilmem ki
birer birer neyim kalır
geriye baksam da"

"ne kaldı bak ellerimde, biliyorum gülüyorsun" ve "bir başıma kaldım şimdi, nerede hata yaptım bilmem ki" kısımlarından anladığım kadarıyla ayrılık için kendini suçluyor. karşı tarafın ona kin güttüğünü düşünüyor. ellerinde bir şeyin kalmamış olmasının karşı tarafı gülümsetecek bir şey olarak görüyor. "törpülenmiş tırnaklarım, güçsüzdüm ben de avlandım" kısmı ise çaresizliğini ve bir noktada boşvermişliğini sergiliyor bence. ki yorumlayacağımız birçok cümle daha var aslında ama daha fazla uzatmak istemiyorum.

kısaca bir özet geçecek olursak; hayatı boyunca istediklerini yapamamış, kendisini hep geri plana itmiş, aşkı yarım kalmış, hasta, yorgun ve yalnız bir adamın düşüncelerini dinliyoruz. bu yorumların tamamı bana ait. katılırsınız, katılmazsınız kendi bileceğiniz iş. ama benim gözümden şarkı tam olarak bu