osmanlı almanya'nın yanında savaşa girmeseydi

iitilaf devletleri zaten osmanlı'yı paylaşmak istiyordu. onlarla savaşa giremezdi. o sıra siyasette etkili olan grubun etkisiyle almanya'nın yanında savaşa girdi. hep böyle anlatılır. pekii hiç savaşa girmeseydi, nasıl olurdu acaba? ya da hiç savaşa girmeme gibi bir durum mümkün müydü? öyle bir durumda neler değişirdi?

olmuşla ölmüşe çare yokmuş

dedemin sakalı olmasaydı nenem olsaydı falan filan demek istediğim başlıktır.
2023 bekleyin o zaman aynı neticeyi göreceğiz.
uçacağız ülkece.

sonuç olarak hep beraber ebemizinkini gördük ama bugüne baktığımızda sanki beraber görmemişiz gibi. geçmişe değil geleceğe odaklansak keşke.

almanya bizi kerizledi, ne kadar ön plândaymış gibi dursa da en fazla ölüm sayısı veren 1. dünya savaşında 2. ülkeyiz (1. rusya), girmeseydik o kadar şehit vermezdik.

tarihi bu olsaydı şu olsaydı ile konuşulmaz demişti ilber ortaylı.

1620 lerde geri kaldığını farkeden 1720 de modernleşmeye çalışıp diplomasi ile tanışan bunun için avrupadan yardım alan, modernleşmeyi gerek ordusu gerek islami adetler yüzünden sürekli ertelemek zorunda kalan osmanlının sonu en fazla 50 yıl sonra gelirdi başka da bir şey değişmezdi.

birinci dünya savaşı osmanlı devletinin topraklarının nasıl paylaşılacağı konusunda itilaf devletlerinin aralarında fikir birliğine varması ile başladı.

yani savaştan önce osmanlı devleti savaşa kendisini parçalamak isteyenlerle girmek istediyse de bu isteği kabul görmedi.

almanların yanında girmeseydi de savaşa girecekti. almanlardan ciddi silah cephane teçhizat desteği aldık.

tek sorun alman komutanların osmanlı devletinin askerinin alman çıkarları için ölmeleri gerektiğini düşünmesiydi.

bu nedenle mustafa kemal çok kavga çıkardı. hatta adamı cepheden aldılar. sonra geri gitti ama acayip önü kesildi.

ilk başta biz tek girmiş olsaydık da sonuç değişmezdi ama mustafa kemal çanakkale savaşında alman komutan liman von sanders'e rağmen kahraman olduğu için olaylar farklı gelişseydi o zaman yıldızı parlamayabilirdi. milli mücadeleye lider olmayabilirdi.

yani başka yerde görevli olsaydı düşman çanakkalede sahilden çıksa olaylar çok farklı olabilirdi.

gene de her şekilde yok olacakti bnce.tanzimatti,ıslahatti kurtarmayacakti.zaten zoraki yapilmis yeniliklerdi hepsi.bir yandan rusu,bir yandan fransizi ingilizi,icerde bir yandan arabı, birer ısırık alıp yok edeceklerdi her sekilde osmanliyi.

okullarda öğretilen resmi tarih neden avrupa osmanlı'yı paylaşmak istiyordu söylemine tutunuyor bilmiyorum. birinci dünya savaşına birlikte giren osmanlı, almanya ve macaristan imparatorluklarının savaşı kaybetmesi sonucunda bu üç imparatorlukta da düzen değişti. yerlerine ulus devletler kuruldu. imparatorluğu oluşturan farklı etnisiteler ayrı ulus devletlerini kurdular. savaş öncesi ve sonrası haritalara bakarsanız gayet net görürsünüz. osmanlı savaşa girmeseydi belki saltanat yıkılmazdı, bir ihtimal uzun vadede şimdi avrupanın bazı ülkelerinde olduğu gibi temsili ünvanlar korunup parlementer demokrasiye geçilirdi. buna karşılık kendi devletini kurmak isteyen farklı etnisiteler bölünerek bağımsızlık ilan edebilirdi.
birinci dünya savaşı başlamak üzereyken osmanlı topraklarında arabistan ve kuzey afrika bağımsızlık isteyerek ayaklanmıştı, doğuda ruslar karsı ele geçirmişti, güney doğuda ise ingilizler ve fransızların savaş sonrası cetvelle çizip paylaştırdığı suriye ve ırak yerine bir kürt devleti olabilirdi. birinci dünya savaşına girmemiş bile olsa osmanlı bütün bu cephelerde savaşmak zorunda kalacaktı. bu milliyetçi isyanların ne kadarını bastırmaya gücü yetecekti bilinmez.

tarihte olsaydı, yaşasaydı, olmasaydı vs şeklinde konuşulmaz. en ufak bir değişim kelebek etkisi ile tahmin edilemez ölçüde büyük değişikliklere yol açabilir.

birinci dünya savaşından 25-30 yıl önce engels, "yakın gelecekte çıkacak ve bütün imparatorlukların katılacağı büyük bir savaş sonrası, bugünün baronları, dükleri, krallarını avrupa ve amerika'nın büyük otellerinin kapısında bellboyluk yaparken göreceğiz" demişti. yani bir dünya savaşı geliyordu ve bu savaşın adı marksist literatürde birinci paylaşım savaşıdır. dünyanın "az gelişmiş" bölgeleri gelişmiş uygar ülkeleri arasında bir kez daha paylaşılacaktı. almanya daha önceki kolonizasyon döneminde pek bir şey kazanmamıştı. şimdi "ben de isterem" diyordu.
böyle bir ortamda osmanlı gibi kendi tüfeğini yapmaktan aciz bir ülkeye kim "gel bizim partner ol, kazançtan payını al" der? bunu dese dese almanya derdi, çünkü kapışacağı fransa, ingiltere, rusya gibi devletlerle baş edecek nüfusa sahip değildi. işte osmanlı'nın almaya yanında savaşa katılmasının nedeni bu ham asker gücüydü. nitekimbu asker gücüyle savaşın en fazla kayıp veren 2nci ülkesi olmuş ama savaşı da dört yıla uzatmıştı. alman burjuvazisi, içeride oluşan sosyalist devrim ateşini söndürmek için orduya ihtiyaç duymasa savaş daha da uzardı.
ha bizimkiler "ne amariga ne rusya" diyemez miydi? bu sorunun net bir cevabı, ittihatçıların hırsı gibi banal şeylerle açıklamanın bir anlamı yok. savaşa girmese bile ingiltere bulgaristan'ı ve almanya'yı güneyden de kuşatmak için bizden trakyadan geçiş izni isteyecekti. bunu almak için zor kullanacaktı. ve biz silahsız mermisiz peygamber askeri gibi tığı teber şahı merdan ortada kalacaktık.