ot dergi

ticari kaygıları ön plana alan sözümona edebiyat dergisidir. beş para etmez bir oluşumdur. yıllardır türk edebiyat dergiciliğinin adını lekelemiş, gelişimi geriletmiş, popüler akım ın başındaki tuvalet kağıdıdır. tıpkı daha sonradan kurulan kafa dergisi gibidir. zaten ikisini ayırabilene aşk olsundur.

kaldı ki ahmet mümtaz taylan, hakan gunday, menderes samancılar, jehan barbur, sinem sal, hayko cepkin, murat menteş, ahmet ümit gibi isimler zaten herhangi bir dergide yazsa yine istenilen ivmeyi yakalayabilir. onlar olmadan eksiye düşerler.

kaliteli edebiyat amacıyla değil, okumayan kitlenin gazını almak, ceplerini boşaltmak için kurulmuştur. çoğu yerde eskiden leman dergisinin yaptığı gibi ot kafe isimli gastro barlar açmışlardır.

kapak resmi bulamadığında frida kahlo'yu, cemal süreya'yı basan dergidir. çok sevdiğiniz cahit zarifoğlu'nu, nazım hikmet'i kahve fincanı haline getiren, bardak altlığı, tişört haline getiren ticari atraksiyondur.

tamamen piyasa kokan saçma sapan bir dergi, işin kötü tarafı ülkemizde baya rağbet görüyor

ülke insanını aptallaştırma görevini sadece bir yere yığmak tümden haksızlık.
a haber ne kadar zararlı haberler yaptıysa daha fazlasını karşı konumlanan bu türevleri yapmıştır.
ülke insanı 18 yılda aptal olmadı, el birliğiyle zehir akıtıldı ve devam ediyor.
birileri siyaseten bunu yaparken diğerleri edebiyat dergisi adi altında, kültürel çalışmalar altında bunu yapıyor.
tv dizilerinde zihne sokulan fikirler, gazetelerde verilen başlıklar, reklamlar ve daha bir sürü şey.

ot, bavul, kafa, tuhaf, kafkaokur, muhit, söğüt, düsünbil,notos ve adini unuttuğum diğerleri aynı şeye oynuyorlar. daha fazla aptallastirmaya...

hepsinin yazarları çizerleri ortaktır.

bir genç yazara, şaire imkan vermezler, edebiyatçıların önünü açmazlar ama edebiyat tabelası altında söğüşleyip dururlar insanları.

orada yazan iyi kalemler varsa orada yazan iyi kalemler niye hâlâ varlar? ben bunu anlamayacağım...
görmüyor musunuz yitirilen bir şey olduğunu...

türkiye'de dergiciliğe yeni bir boyut kazandırmışlardır. o boyut, ne yazık ki pek de tekin değildir. bir çeşit vitrine dönüştü dergi. orada varsan kitabın biraz daha satıyor, filmin/dizin az daha izleniyor. bir edebiyat yayınının var olma amacı bu olmamalı.

rüzgârıyla yıllardır ev araba alıyor sahipleri. helal olsun. satıyorsa yapsınlar tabii.

ankara ve izmir içinde kafeleri vardı diğer illerde var mı bilmiyorum ama güzel bir mekan yapmışlar masalarda kendi dergileri var okumanız için. menüler gayet güzeldi ama fiyatları biraz tuzlu.

ilk zamanlar çıktığında dergi sayfaları fazlaydı, şimdilerde ise baya incelmiş. bir zamanlar instagram storylerinin göz bebeğiydi.

ilk zamanlarda kaliteli dergiydi. şimdi kafeleri fazla ve pahalı ,sayfaları ise eh işte olan dergi.

story atmak isteyen, sözüm ona, elit kesimin, kafka okurdan sonraki en nesnel tercihi. tamamen ticari kaygı üzerine kurulu. ve maalesef edebi bir kaygısı yok. çıkaralım, satalım... mevzu bu.

dergi.

ben bu ve muadili olan zottirik çakma yer altı edebiyatı dergilerini şeylere benzetiyorum. hani şu indie gruplar vardı bir aralar bildiniz... klozet kapağını kapat, bisiklet selesinin süngeri ya da jartiyerim sende kalmış türevi isimlere sahip indie gruplar... müzik var ama ne dediği belli değil. söz var ama müzik kedi osuruğu kıvamında... hah bu dergiler de aslında bu gruplar gibiler... aslında bir elmanın yarısı gibiler. hatta kardeşler. dfklghjdf

yani şimdi dramalık malzeme de vermeyeyim onlar bende kalsın... okunabilecek daha havalı dergiler üretiliyor arkadaşlarım türkiye'de... bunu da defaat ile belirtmek isterim. cogito mesela... mesela yılların atlası...

ama şimdi genç flörtöz uçaksavar gibi havaya bakan arkadaşlarımın da özgüvenini kırmayayım. elbette siz de kızları etkilemek için bu dergileri okuyun. sevin. falan...

lan boomer hissettim kendimi bir an... kızlar hala bu tarz şeylere tav oluyorlar mı ? yoksa tic toc fortnite falan mı ? dfjkgh gidin diablo ya da divinity falan oynayın lan köftehorlar sizi...

zart dergisi ve zurt dergisi ile birlikte ülkemiz sanatını çok ilerilere taşıyan, özellikle edebiyat alanında ulan biz neymişiz yaa dedirten dergidir.

dergi matbaada basılır, imzası atılır, cilt yapılır, deste deste akar gider. milyonlarca temiz, milyonlarca pis el değer.
anlatılmaz bir sevgisi, anlatılmaz bir acısı vardır. dünyada dergi için istenilecek en güzel dilek pis tarafını tutmamaktır, eğer tutarsan..

sırf behzat ç. için okuyorum napalım.

(bkz: çöp)

kusura bakmayin ama kafa dergi de ayni.dost acı söyler.

1 yıl boyunca edebiyat porno dergisi takip ettim, zevkliydi bu da farklı bir şey…