otobüse bineceksem neden evleneyim

hakli 1 isyan.

karim benim otobuse binmeme goz yumacaksa, bana para vermeyecekse neden evleneyim ki?

otobüste hamile bir kişi ya da küçük çocuklu insanları görünce üzülüyorum. ben kendimi taşırken bile zorlanıyorum, onlar nasıl çocuklarıyla o kalabalıkta ayakta durabiliyorlar.

fakirlerin serzenişlerine baktım 42 adet. kendilerine göre haklılar.
kendine güvenen güzel kadın beyanı: otobüse bineceksem neden evleneyim.
bence haklı. etrafında dolaşan çoksa istediği gibi birini seçer. bütün fakirler yakışıklı, zenginlerde kel ve obez değil.

asgari ücret sözlük yazarlarının gelir ortalamasına göre hesaplanıyor galiba. leş gibi fakirlik kokuyor buralar, kaçtım.

otobüse bekarlar mı biner yani?

#3132731 farklı bir bakış açısı. swh.

otomobilsiz bir erkek olarak çok da haksız bulmadığım beyanat. tabii insan eş seçimini sadece karşı tarafın bineği olması veya iyi bir bineği olmasına göre yapıyorsa, hayat arkadaşlığı kavramını da tam anlamamış demektir. buna mukabil bir kadını da bu yüzden suçlayamam. yine de genç arkadaşlara tavsiyem, insanlarla olan münasebetlerinizi fayda üzerinden değerlendiriyorsanız, bir erkek daha iyi bir binek arabasına ulaşacak maddi gücü elde ettiğinde sizi aldatırsa veya siz eski cazibenizde olmadığınız vakit arabasını değiştirir gibi sizi değiştirirse çok şaşırmayın.

gelin ata binmiş, ya nasip demiş

babam benden de çok içerdi. öyle bir içiş şekli yok. her gece bir hadise. o zamanlar elektrik direkleri bildiğin odundanmış. çok içer, dönüşte de mavi arabasıyla allah biliyor işte. bir insan, yol kenarındaki direğe nasıl çarpar. bilinmez. kimse de cezai işlem uygulamamış adama. o yüzden öyle kafasına göre yaşamış.

herkes araba kullanmak zorunda değil, kullanmamalı da. bende o insanlardan birisiyim. alkollüyken araç kullanmayayım naifliğinde bir kişiliğim yok. o kafayla verseler uçak da kullanırım. çok iyi tanıyorum kendimi. birisini ezerim. en olmadı kendimi öldürürüm. bunlara gerek yok. taksi severim. tam benlik. şimdi kalmadı ama eskiden taksici abilerim vardı. neredeysem gelip alırlardı beni. uyuyordum eve gidene kadar. hiç dolandırılacak mıyım endişelerim olmadan adrese teslim ederlerdi sısıs. ayıksam da muhabbet ederdik hoş gelirdi sohbetlerimiz. şimdilerde yine çok içmişsem, uyuyorum. en fazla 50-100 takar kafasındayım. bahsettiğim abiler zaten yok artık, herkes yabancı. evime götürseler kafi.

ben değişmeyeceğime göre, araç almamalıyım. alacak param var en nihayetinde, eşim, sevgilim kullanacaksa kullansın. beni salsın. istiyorsa sarhoş olduğumda gelsin beni alsın taksim'den oradan buradan. yeter ki bıdı bıdı yapmasın başka bir beklentim yok kimseden. gelsin birlikte içelim isterdim ama işte hayat. ne olacaksa olur ama sanki bunlar değil mesele gibi. beni hayata tutacak konu bir araba falan değil gibi. gerçi bu kafada birisiyle de birlikte olmam mümkün değil zaten ama işte.