otostop çekmek

hiç otostop çekmedim hayatımda ve otostop çekmediğim halde toplu taşıma beklerken gel götüreyim diyenlerin teklifini de hep geri çevirdim. bu saatten sonra da bu işlere girmem sanırım. çok korktuğumdan değil aslında da ben bana iyilik yapılınca çok mahcup olup altında eziliyorum

lise ve üniversite zamanlarında sıkça bulunduğum eylem...
şu anda artık otostop yapmıyorum ama yapan olursa ve ben o anda uygunsam aracıma mutlaka alıyorum.
özellikle eski iş yerimde, çorlu fabrikadan beylikdüzüne dönerken, kumburgaz civarında liseli genç arkadaşlara sürekli otostop çekerlerken rastlıyordum. genelde büyük çekmeceye gidiyor oluyorlar. nadirende tüyap. araç o an uygunsa mutlaka alırım. öğrencinin parası cebinde kalsın, dolmuşa gitmesin...

her iki tarafı açısından da (günümüz koşullarında) riskli bir durum.

düşüncesi bile ürküten olay. bunu yapacak ne cesaretim ne de güvenim var. korkularımızı sırtımızda kambur gibi taşıdığımız için özellikle şu günlerde bahsi bile korkunç geliyor.

yurtdışında eğitim alırken sıkça yaptığım eylem. bazen çok eğlenceli bazen de başına bela alınacak fiildir otostop çekmek.

bir anımı anlatacak olursam gecenin on ikisinde sevdiğim bir yazarın konferansından çıktım, ormanlık bir yoldan evime yaklaşık 20 km yürümem lazımdı. ulan dedim bu yol bitmez, manyak serseri biri denk gelmeden eve gitsem diye içten içe düşünürken bir aracın farları parladı, elimi kaldırdım durdu, afrikalı bir arkadaş, bindim yanına, koltuğa oturur oturmaz araçta yasin suresi okunuyor. ulan dedim yine dört ayak üstüne düştük, zarar gelmez dedim, yarım ingilizcemizle evi tarif ettim, evime kadar bırakmıştı sağ olsun.