pandemide üniversite okumak

üzüldüğüm arkadaşlardır.

en güzel zamanlarında neredeyse 2 sene kaybettiler üni hayatlarından. çok yazık.

en son mezuniyeti nerede yapacağımız belli olmuştu, sonra kantinde görüşmeyelim nasıl olsa üç hafta sonra beraberiz dedik ve diplomamı kargoyla gönderdiler, kimseyle vedalaşamadan online mezun oldum alın siz dram.

uzaktan damar yolu açmayı öğrendim. ilk hastam oyuncak bebek oldu. allah sizi benim elime düşürmesin tek duam o.

üsteki kafasız hemşire nin yanına beni de ekleyin. benim elime de düşmeyin yoksa

başlığı "pandemide üniversite okuyamamak" olarak değiştirmeyi önermekteyim. iki senem gitti be iki sene..

yol masrafı ve vaktinden tasarruf edilir ama yan gelip yatıldığını düşünen hocalar ödev sınav ve projelerle öğrencinin suyunu çıkarır.

hazin bir durum. benim hayatımın en güzel yılları üniversite yıllarımdı. ekran başından kampüs, amfi veya kütüphane olmadan yaşadıklarından ne anlayacaklar bilemiyorum.

kampüs havasını solumanın, dersliğe-amfiye girmenin, hocalarla ve diğer öğrencilerle doğrudan etkileşim içinde olmanın yeri her zaman başkadır. gençler iki senedir bundan mahrum durumdalar. hatta 2019'da önlisans kazanan bazı öğrenciler doğru dürüst kampüs, derslik görmeden mezun olacaklar bu sene. umarım seneye bu pandemi ortamı biter, her şey normale döner.