üniversite okumak

gideceğiniz okul sıradan kötü bir anadolu şehrindeyse 4 yılınızın çöp olması demektir. bu devirde üniversite okumak gereksizdir. her yere okul açtılar, milyonlarca kişi işsiz güçsüz geziyor. üniversite yerine meslek edinmeye bakın.

fakirken mutlu olunan tek zamandır.

kyk parasıyla cafelerde gününü gün edip ay sonunu getiremediğin halde her ay yapılan hatanın olduğu dönemdir. fakirdik ama mutluyduk yeğen

türkiye derecesi yaparak en başarılı üniversiteye gitseniz bile "lan bu kadar okuyoruz ya işsiz kalırsak" diye düşünmenize sebep olur.

(bkz: erasmus muharrem)

öyle çok yüksek hedefleriniz yoksa yıllarınızı harcayıp, kendinizi yıpratmadan herhangi bir önlisans bölümü okuyarak farklı şeyler kovalayabilir ya da yine önlisans bölümlerinden düşük puanla çok sayıda alım yapan bölümleri tercih edebilirsiniz.
peşin olarak söyleyeyim bunların ne olduğunu kendiniz araştırıp bulun, bu kadar da bedavacı olmayın.

hasret kaldığım durumdur. ah korona ah...

türkiye’de çok 3 bölüm hariç artık çok bir numarası olmayandır.
tavsiye: iyi bölüm kötü üniversite yerine her zaman kötü bölüm iyi üniversiteyi tercih edin.

liseye kadar olan eğitim aşamasının bitip öğretim aşaması olan kısıma gelmektir. üniversitede eğitim olmaz, öğretim olur. daha önceden öğretmenler öğrencinin ayağına bilgiyi götürürdü. burada talebe bilgiye talip olur, hocasının ayağına gider.

çok beklentiyle gelinip az keyifle geçiştirilen süre. en büyük hayalim punk yapmaktı, olmadı. okumaktan da keyif almıyorum açıkçası.

kendini geliştirme yeri.

çoğu öğrencinin evden kaçmak için kullandığı yöntemdir. böylece aile baskısından uzaklaşıp kişiliklerini özgürce keşfederler. kendisiyle aynı zeka seviyesindeki insanlarla takılır ve "kendimi ifade edebiliyorum, herkes burda beni anlıyor" diye düşünürler. bu da çocukta aidiyet hissi yaratır.
artık bir yere ait olduğunu hisseden velediniz yanlış bölüm seçtiğini düşünerek yıllarını harcar. derslerini toparlayamazsa ilk şoku yaşar; dönem tekrarı. kendisini ait hissettiği o kitle mezun olurken sizin velediniz "ben salak mıyım" diye kendini sorgulamaya başlar bu dönem. eğer hırslı biriyse bir sene geç mezun olur ama mezun olur. siz de diploma aldı bizim oğlan/kız diye sevinirsiniz. oysa ona yıllarca boşu boşuna para gönderdiniz.

çocuğa üniversite okusun diye 4 yılda 120 bin türk lirasından fazla para gönderdiniz. bu rakam aylık 2 bin 500 tl eder. kira, faturalar, kafelerde takılmaca, bira, şarap, viski derken kyk kredisi çeken velediniz size 25-30 bin daha masraf çıkarttı.

çocuğunuzu okutmak yerine 150 bin tl parayı 4 yıl boyunca bir yatırım fonuna, ya da bis30 şirketlerinden birine koysaydınız şu an milyonerdiniz. paranızın yarısıyla tarla alıp çiftçiliğe başlasaydınız ve limon, soğan, patates filan yetiştirseydiniz 7 yılda toplam üç milyondan fazla para kazanırdınız. çünkü kalan paranız hala şirketlerde duruyor.

covid-19 pandemi sürecinde borsadaki büyük düşüşte zarar kes yapsaydınız ve martta dipten şirket toplasaydınız şu an 10 milyon türk lirasından fazla paranız olurdu. çocuğunuza verirdiniz harçlığı hayalindeki hayatı yaşardı, instagörl olurdu, yatlarda partileyen berkecan olurdu.

özet: çocuk bir yatırımdır ama ölü yatırımdır. istekleri bitmez, okutursun bir baltaya sap olamaz, sizinki diğerlerinden kesin daha zekidir. hadi okuttun diploma sahibi oldu iş nerede???? iş yok iş @!!!?? deli misiniz siz?
herkes ürüyor, üç cocuk yapıyor. suriyeliler de geldi onlar da ürüyor.

bir akıllı da demiyor ki ulan bu ülke doğum hızıyla paralel büyümüyor ki.

neyse hepsi asker, polis, hemşire olsun. hemşir diyecektim bi gülmem krizi tuttu. böyle de meslek uydurulmaz ki ya. hemşire farsa kız kardeş demektir, hemşir bi anlama gelmiyor.

ya herkes çalışmak zorunda değil şunu anlasanız artık çok iyi olacak. yatarak da para kazanılıyor. herkes diploma almak zorunda değil.

dip not: tebrik ederim artık milyonersiniz. şimdi paranızı nerede saklayacağınızı ve paranızı tartakçılardan nasıl koruyacağınızı düşünme zamanı. çok para azdırır çünkü. babam zengin diye silah alıp gariban kızlara tecavüz eden veletleriniz de olabilir, sizin paranızla şirket kurup batıran veletleriniz de olabilir.
evlat kısmına parayı az göstereceksin. sonra bana vermiyor diye size durduk yere kinlenir.

kimse aynı imkanla doğmaz ve kimsenin hayalleri bir değildir. bu yüzden üniversiteyi ailesinden kaçmak için ya da farklı amaçlarla okumayı düşünenleri yargılamam fakat yapılan bazı tanımları okuyunca da şaşırmadım değil. üniversiteyi hiçbir zaman bir şeylerden kaçış olarak, aylaklık yapılacak bir yer olarak görmedim. üniversiteyi okusam mı okumasam mı diye de hiç düşünmedim, çünkü yemek yemek ve su içmek kadar doğal ve zorunlu bir şeydi benim için üniversite.

nitelikli bir üniversite, kendini geliştirme kaynağıdır. genelde insanlar üniversiteye geçtiğinde yolu yarıladığını söyler fakat üniversiteye geçtiğimde farkına vardığım ilk şey, daha yola yeni başladığım olmuştu. başta korktum ve zorlandım. sonuçta yolu yarıladım diye düşünüyorsun fakat aslında bir hiçsin. yoldan bile haberin yok belki. fakat biraz yürümeye başlayınca ve hedeflerimi de düşününce, zorlanmaktan keyif duymaya başladım.

lütfen sadece kendinizden yola çıkıp çocuk ölü yatırımdır sözlerini sarf etmeyin. hiçbir çocuk dünyaya gelmeyi kendisi seçmez, eğer aile çocuk sahibi olmaya karar veriyorsa, çocuğuna bakmak, onunla ilgilenmek ve onu okutmak zorundadır. çocuk okumak istemezse o başka.

uzaktan eğitime geçildiğinden beri ağlayarak yaptığım eylem. ah yüz yüzeyken öyle miydi ama? o kampüsün havasını solumak bile ayrı huzur verirdi.

zaman kaybıdır.

her dönem bir yıl yaşlanmak demek yani üniversitede bir sene normal zaman hesabıyla iki seneye eşittir ama bazen öyle dönemler olur ki neden bitti dersin yine de.

işe yaramadığını düşündüğüm, zaman kaybı olarak gördüğüm şeydir.
buraya birçok neden sıralanabilir.
en güzeli bu ülke için söylemek gerekirse bir iş/ meslek öğrenmek ve çalışmaya başlamak bir an önce.*

çok gereksizdir. ben okudum ama başka bir işte çalışıyorum. zaten hocalar çok kötü ders anlatamıyorlar.

her liselinin hayalidir.

'karın ağrısı'
mezun oldum, hala karnımı ağrıtıyorlar. hocam n'ooolur yolla şu mektubu sen de rahat et, ben de!