pastanecilik

önceleri ayrı bir sektör iken, şimdi fırıncılar unlu mamul şeklinde geniş bir ürün yelpazesi sunarken, pastaneciler de restoran tarzına girişerek cafe fast food veya pastane restoran olarak etkinlik alanlarının hem birleşimine hem de gelişimine öncülük ettiler.

vakti zamanında düğünlerde pasta dağıtarak ucunda dahil olduğum sektör.

her şehirde en az bir tanesi herkesin bildiği beğendiği olan
şık, rahat, sıcak-soğuk lezzetlerle
dolu, eşle dostla sohbet eşliğinde
keyifli zaman geçirilen,
pandemide en çok özlediğim
artık gidebildiğim mekanların işletmeciliği.
bir ankara (bkz: liva) bir trabzon klasiği (bkz: palet) gibi.

bir zamanlar tıpkı fırıncılık gibi, hemşin, çamlışemşin ve pazar'lı kişilerin tekelinde olan iş sektörü.
genelde çoğu gerçekten bu işe yatkın, usta kişilerdi sahipleri.

kuru pastaların tadına bakmadan alınmaması gerektiğini şiddetle tavsiye ettiğim sektör.

çok özendiğim mesleklerden biridir çocukluğumdan beri. eski pastanelerin vanilya, limonata ve maya kokan sevimli ortamlarından dolayı olmalı sanırım. bir de bir pastanenin iyi olup olmadığı gerçekten de pastalarından anlaşılır. kurupasta için yedikten sonra damağınıza yapışan sevimsiz bir yağ tabakası kaldıysa bilin ki işe yaramaz. yaş pastada ise yedikten sonra ağzınızda sabun gibi bir tat kaldıysa o bütün pastaları kabartan ovaleks adındaki garip maddeden kullanıldığı kesindir. keşke bir pastanem olsaydı, zor ama eğlenceli olurdu çalışması.

her genç kızın sınava hazırlanmaktan yorulduğu zamanlarda aklına gelen alternatif meslektir.

babamın ve 4 amcamın 35 senedir yaptığı bi yerden sonra sinir stres sahibi yapan meslek.

pastane işleten kişilerin yaptığı meslek