piyanist (film)

roman polanski'nin yönetmenliğini üstlendiği, 2002 yılında izleyiciye sunulan, başrolünde adrien brody'nin olduğu savaş/drama filmidir.

bir piyanistin ikinci dünya savaşı esnasında yaşadıklarını çarpıcı detaylarla sunan harikulade bir filmdir. izlenmesi gereken ilk on filmden biridir.

schindler's list ve life is beautiful gibi ikinci dünya savaşı konulu mükemmel bir dram filmidir.

piyanistimiz filmin girişinde chopin nocturne c sharp minor çalmaktadır.

aynı parçayı aşk-ı memnu dizisinde behlül de piyano ile çalmıştır. vay anasını behlüle bak demiştim

gerçek bir hikayeden baz alınmış, nazi almanyasının ikinci dünya savaşı sırasında yahudilere yaptığı zorbalığı çok iyi anlamamızı sağlayan başrolünde adrien brody’nin olduğu dokunaklı film.

film, 2. dünya savaşını konu almakla birlikte, savaşların sadece insanları değil, bilimi ve sanatı da ne kadar olumsuz etkilediğini gözler önüne sermektedir. nazilerin ırkçı tutumlarından dolayı birçok sanatçı ve bilim insanı yurdundan ayrılmak zorunda kalmış, hatta bazıları da kamplara götürülmüş ve dünyaya yapacakları katkılar sabote edilmiştir. film, polonya’nın ünlü piyanisti wladyslaw szpilman'ın hayat hikayesinden ilham alınarak çekilmiştir.

filmde, alman subayının szpilman'a piyano çaldırdığı kısım ve palto sahnesi beni derinden etkilemişti.

başarılı piyanist wladyslav szpilman'ın ikinci dünya savaşı'nda almanların polonya' yi işgal etmesiyle yaşadıklarını konu alan film.

aynı zamanda altın palmiye, cesar(filmde konuşulan tek bir fransızca kelime olmamasına rağmen the pianist, fransa’nın ulusal film ödülü césar ödülleri’nde en iyi film ödülü) ve bafta ödülleri vardır.

ayrıca adrien brody, 29 yaşındayken the pianist filmi ile en iyi erkek oyuncu oscar’ı kazanan en genç oyuncu olmuştur.

yahudi lobisinin bu ödüllerin neresinde olduğu tartışmaya açık olsa da film kendi içinde geçekten güzel işlenmiş bir yapımdır..

sözlük yazarlarının kendince, dizileri ve filmleri değerlendirip puanladığı veritabanı.

piyanist, puanım 9
filme baktığımızda yaşanmış bir olaydan yola çıkılmış bir film olduğundan zaten beni baştan yakaladı, yaşanmış olayların filmleri gerçekten beni filme çok fena kitliyor. çekim açıları gerçekten düşünülmüş bazı sahnelerde kendimi o mekanların içinde hissettim ki böyle gerilimli bir filmde kendinizi orada hissetmek ayrı bir seyir keyfi veriyor. oyunculuklar da muhteşem. filmi izledikten sonra veya izlemeden önce bazı şeyleri araştırdığınızda oyuncular hakkında ilginç bilgilere ulaşacaksınız, onları buraya yazmayayım isteyen baksın. 2002 yapımı bir filme göre filmin prodüksiyonu oldukça iyi. 1 puanı kırma sebebim ise bazı sahnelerin gereksiz yere uzun olmasıydı o da bana göre tabi kimine göre fark edilmeyecek sahneler bunlar, ben filmin her anına odaklandığım için beni o sahneler birazcık sıktı.

ikinci dünya savaşını anlatan filmler arasında en sevdiğim film. o dönemde her kesimden insanın ne yaşadığını çok iyi hissettiriyor. film boyunca çalan chopin besteleri ise çok farklı bir tat bırakıyor.

hayat güzeldir'in mizahla harmanladığı ikinci dünya savaşı sırasındaki yahudi soykırımı, bu filmde trajik şekilde ele alınmıştır. yıllar sonra yeniden izlerken beni tekrar ağlatan ve dil, din, ırk, cinsiyet gibi tüm ayrımların tehlikeli zihinlerce onarılmaz yaralara sebep olmasının insanın gözüne sokulmasıdır.
yahudilere, uygurlara, lgbti bireylere çocuğa, kadına, hayvana eziyet edilirken dur demek insan olmanın gereği, uygur, yahudi, lgbti birey olmanın değil. kimsenin kimseye zulmetmediği yıllar görürüz umarım.

2002 yılında gösterime girmiş roman polanski filmidir.

film yahudi soykırımı sırasında yahudi bir piyanistin hayatta kalma mücadelesin anlatıyor.
öncelikle izlerken tüylerim diken diken oldu ve çok etkilendim. insan denen canlının bu kadar iğrenç olması canımı çok yaktı.
filmde her şey abartılmadan gerçek bir şekilde anlatılmış. müzikler çok güzel kullanılmış bazı sahnelerde gerilim müzikleri gerçekten hayran bıraktı.
dönemin atmosferi çok güzel yansıtılmış bazı sahnelerde "nasıl çektiniz lan bu sahneyi" deyip durdum.
filmin alt metni çok başarılı ve seyirciye çok güzel aktarılıyor.

ayrıca gerçek bir hikaye gerçek bir piyanistin başından geçenleri izliyoruz.
kesinlikle herkesin izlemesi dersler çıkarması gereken son derece başarılı bir film.
not: bazı sahneler gerçekten insanın canını çok yakıyor ve midesini bulandırıyor film artı 18 ona göre.



hiç bir canlı bir diğer canlıyı yok etmemeli buna hakkı yok olmamalı.
izleyip üzerine bol bol düşünülmesi gereken büyük bir eser. tavsiye edilir.

resimag.com/p1/00e3e7a10e26.jpeg

yahudilerin o meşhur kol bandını kilise değil de hitler buldu. yahudileri ayrı bölgelerde tutmayı hitler'den yalnızca on-yirmi sene önce çarlık rusya değil de hitler yaptı. yahudileri sistematik olarak katolikler değil de ilk defa hitler yaptı. vs. vs. hitler'i savunmuyorum, savunmam da. fakat artık bütün kötü şeyleri nazilere yıkıp avrupa'nın vahşiliğini, acımasızlığını görmezden gelmeye çalışmanın artık suyu çıktı. film güzel mi? evet. yahudilerin çektikleri kolay mı? hayır. fakat yahudi düşmanlığını ne naziler başlattı ne de nazilerle bitti. bütün çirkinlikleri nazilere yıkınca diğerleri görmezden geliniyor. mesela bizim böyyüklerin de sürekli yaptıkları bir saplantı var: fransızlar cezayir'de bunu bunu yaptı. yahu naziler fransa'yı işgal edince, fransa'daki yahudileri nazilere teslim eden kimdi? bütün fransızlar değildi elbette, ama bu neden konuşulmuyor? zweig, bir yahudi olarak stefan zweig, britanya'ya sığındığında, onu oradan ayrılmaya zorlayan kimdi? zweig'ın intiharında britanyalıların da parmağı var. ona ya alman gözüyle baktılar ya da yahudi. ırkçılığa karşı savaşıp ırkçılık yapan amerikadan hiç bahsetmiyorum tabii, orası çok ayrı. fakat yahudi propagandası üzerinden bütün pis işler nazilere yıkılmamalı. geri kalanlar unutulmamalı. birinci dünya savaşında gaz kullanan, sivil noktaları bombalayan ingiliz ve fransızlardı. kezalik almanlar da yaptı. yani kısaca, savaşan herkes suçludur. yakın zamanda şunu okudum: dünyada yapılan her savaş, aslında iç savaştır. vesaire vesaire.

linç yemeye hazırım anlatacaklarımdan dolayı, toplaşın anlatıyorum.

hitler'in yahudi katliamını anlatan filmlerden biri hem de en sevilenlerinden. şahsım hiç sevmemiştir. filmi takribi 17 18 yaş civarında kuzenimle birlikte izlemiştik ama ilerlete ilerlete. yahu bir filmde 2 saat boyunca aynı şey mi olur? piyanist abimiz kaçıyor da kaçıyor hep aynı. izleyip bayılanlar neye bu kadar bayılıyor katiyetle anlamıyorum.

bunu izleyeceğine sayın okuyucu; hayat güzeldir, çizgili pijamalı çocuğu izlersen kardasın benden söylemesi, diğer türlüsü vakit kaybı.

müziğiyle, konusuyla, oyuncularıyla beni mest eden film. çok sevdiğim bir hocamın tavsiyesi üzerine izleyip bir başka tarih hocama bahsettiğim film. lakin kendisinden şöyle bir cevap almıştım: adam film boyunca kaçıyor, farkında mısın? sanatı var, tutunabileceği bir dalı ve yapabileceği bir çok şey var fakat film başından sonuna kadar adamın kaçmaaından ibaret. ve buga girdim tabii.

bir istinat boşluğu ukdesidir.

2002 yapımı, uzun metrajlı bir roman polanski filmidir. kült filmler arasındadır. dramatik bir savaş filmidir. başrolde (bkz: adrien brody) władysław szpilman isimli polonya'nın geleceği parlak bir piyanistini canlandırmaktadır.

patlak veren ikinci dünya savaşı sırasında, bir yahudi olan władysław szpilman'ın ve dönemin yahudilerinin hayatta kalma çabasını anlatmaktadır.

film, 2003'te en iyi yönetmen, en iyi senaryo ve en iyi erkek oyuncu oscarlarını almıştır.

haricinde;



gibi sayısız da ödül almıştır.

izlenmesi gerektiğini düşündüğüm filmlerdendir. hala izlemeyen kaldıysa tabii..

sanatsal olarak bir şey diyemem ama yahudi ve siyonizmin en güzel güzellemesi yapıldığı filmdir. filistinde o zülmu yapanları o kadar güzel masumlaştımışlar ki eminin bazıları ağlamıştır filmde..

kendisi de bir yahudi olan roman polanski imzalı 2002 yapımlı dramatik savaş filmi.
gerçek bir öyküye dayanmakta olup, piyanist władysław szpilman'ın hayatından esinlenilmiştir.

yahudilerin yahudi oldukları için uğradıkları muameleyi, gördükleri baskıyı, yahudi olmanın her şeyden men edilmek anlamına geldiği bir atmosfer demek olduğunu anlatıyor.

yahudi olduğun için kaldırımdan yürümek yasak, sinemaya gitmek yasak, yahudi olmayan birine aşık olmak yasak, kısacası yaşamak yasak

27 yaşındaki genç piyanistin ailesi ile yaşam mücadelesini, yahudi olmanın almanlar için ne ifade ettiğini, ölmekten beter olduğunu gözler önüne seriyor.

antisemitist olmanın ne demek olduğu, resmen gerçek bir duvar örülüşü, itilmeleri, her konuda dışlanmaları, çok bâriz bir şekilde işleniyor.
yahudi olan tekerlekli sandalyedeki yaşlı adamı alman askerleri balkondan aşağı atıyor! şaka değil.
bu biraz da şeye benziyor, yüzünde ben var diye dışlanmak, senin elinde olmayan bir din veya ırk yüzünden öldürülmenin saçmalığı ve korkunçluğunu gösteriyor.
yahudi olmanın zorluklarını bir kez daha görmüş oluyoruz.

başrolde adrien brody yer alıyor.

oyuncu listesinde adrien brody, thomas kretschmann, emilia fox, ed stoppard, frank finlay, jessica kate meyer, roddy skeaping, maureen lipman, michał żebrowski, nomi sharron, julia rayner, wanja mues, andrzej blumenfeld, ruth platt, richard ridings ve anthony milner gibi oyuncuların olduğu 2002 yapımı savaş/korku türündeki bu filmin yönetmenliğini ise roman polanski yapmıştır.

daha önce bir çok kez izlediğim bir fil. bu filmi izleyip insanın insan olduğunu anlıyoruz. nereli ya da ne olduğu önemli değil ama bazı insanlar için belli zamanlarda önemli olduğu kesin. iyi seyirler.

güzel olduğunu düşündüğüm birkaç kere tavsiye olarak aldığım film. çok karşıma çıktı bu aralar ama dram izlemek istemiyorum.
ve dram izlemek istediğimde bunu unutup başka bir şey izliyorum. :/
kalın kıvırcık saçlı adamın eliyle gözyaşlarını sildiği fotoğraf aklımda canlanıyor. kasvetli, hüzünlü ve acılı, darmadağın hissettiren o fotoğraf benim izleme isteğimi itiyor sanırım ama "izleyeceklerim"e ekli. o yüzden bir şekilde izleyeceğim.

yapımcılığını ve yönetmenliğini kendisi de savaşı görmüş bir yahudi olan roman polanski, senaryosu ise gerçek bir piyanist olan ve nazi almanyası işgalinde dört yıl yaşam mücadelesi veren wladyslaw szpilman'ın hikâyesinden esinlenerek ronald harwood tarafından yazılmış, aslen biyografi olmasına rağmen savaş ve dram filmi olarak da nitelendirilen 2002 çıkışlı filmdir.

film, almanya, polonya, fransa ve birleşik krallık ortak yapımıdır aynı zamanda.

roman polanski, savaş esnasında yaşı küçük olduğu için ailesi tarafından başka bir aileye verilerek kurtarılmış, babası ileride esir kampından kurtulmuş olsa da annesini bu kamplarda kaybetmiştir. dolayısı ile hikâye wladyslaw szpilman'ın merkezinde olduğu ama aynı zamanda kendi gözlemleri ile de harmanlanmış bir şekilde uyarlanmıştır.

filmde szpilman, polonya'da yaşayan bir piyanisttir ve alman işgali sonrası ailesi, şehri, evi, sevgilisi ve müziği için mücadele etmek zorunda kaldığı ve hayatının en zor dönemi olan dört yıl aktarılır izleyiciye. bunların birçoğunu da kaybeder. sadece müziği kaybetmez. bir piyanosu olmadığı zamanlarda bile parmakları ile dizini kullanarak piyano çalar. ruhunu bu şekilde besleyerek hayatta kalır.

iki buçuk saat süren bu film, aslında o kadar akıcı ilerler ki farkına bile varmazsiniz bittiğinin. bunun sebebi elbette başarılı oyunculuklar, senaryo ve yönetmen başarısı sayılabilir ama filmde bizi alıp götüren müziklerin de etkisi büyüktür. hem görsel, hem işitsel hem de psikolojik olarak muazzam kalitededir.
amacı olduğu üzere siyasi mesajlar da barındıran ama asla sığ olmayan bir anlatım vardır.

bir alman subay'ın da rast gelip yardım ettiği szpilman, savaş sonrasında bu subayı aramış ama esir kamplarında bulamamıstır.

sonuç olarak, aldığı ödülleri sonuna kadar hak eden müthiş bir film. benim gibi savaş, tarih, biyografi temalı filmleri özellikle arayanlar ve klasik müzik severler için gayet tatmin edici bir iki buçuk saat.