realist olmak

yalana, pohpohlanmaya ve insanlardan duymak istediği şeyleri duymaya alıştırılmış olanlara ağır gelen şey. hele şu an ki dünyada insanlar bu kadar gerçeklikten uzaklaşmışken realistseniz sevilmeme ihtimaliniz çok yüksek.

böyle.

destekliyor ve uygulamaya çalışıyorum.

kendimi kandıracak pembe yalanlardansa acı gerçeklerle yüzleştiren realist düşünceyi tercih ederim.

evet karamsar bir insan haline getirebiliyor, ama kabuk soyulmadan öze ulaşamazsın.

(bkz: yerinde muamele)

olmak lazım azizim, bazen çat çat söylenmeli ki ileride yüzümüze çarpmasın...

*

zor ama,bunu gerçekleştirmeye çalışıyorum.

hiç zorlanmadığım durum.
eskiden sıfır duygu, safi mantıktım. harika günlerdi, yaşamım çok kolaydı. şimdi realizmime ufak zevaller geleyazıyor ama mani oluyorum hemen.
gerçekçilik zaman zaman yaşamın tadını kaçırıyor bence de. özellikle aşkta. ben böyle durumlarda kendimi kandırmaktansa elimden geldiğince gerçeği görmezden gelmeyi tercih ediyorum. bir yerde durduğunu biliyorum ama bakmıyorum ona. bu görmezden geliş 3 ila 7 gün sürüyor.

kendime karşı her zaman realist yaklaşsam da diğer insanlara o kadar realist yaklaşmadığım çok fazla zaman oluyor.
hatta sırf realistlikten çokta sapmamak için hiçbir tepki vermediğim zamanlar oluyor.

çünkü kırmak istemiyorum, gerçekçilikten daha önemli bir durum bu benim için.
kırmak istemiyorumdan ziyade herkese realist bir şekilde yaklaşılmasını kendimce doğru bulmuyorum çünkü karşımdaki insanın buna uygun olup olmayacağını çözemeyeceğimi biliyorum.
bunu çözebildiğim insanlara* realist yaklaşıyorum zaten ama ötesinin olması gerektiğini düşünmüyorum.

bir de o sorumluluğu almakta istemiyorum açıkçası.
ben miyim en gerçekçi, ben miyim en gerçeğe uygun olan şeye karar verecek olan? e hayır tabii ki.
kendi gerçeklerim var sadece fakat bunlar da çokta mühim konular değil baktığım zaman.

çokta mühim olmayan bu konularımı da kendime uygulasam kâfi.

şirket batmış, ortada para yok eski eşimle aramızda geçen diyalog;

- herşey gitti ne yapacağız.
- yeniden kazanacağım

ha şu an kendisi eski eşim.

hayal kurabilen nöronlarım harakiri yapmış olacağından mütevellit her daim içinde bulunduğum durum.

hayalgücünün getirebileceği motivasyondan yoksun olduğumun farkındayım ama zaten olduğu kadar olmadığı kader be yav. *