roman okumak gereksiz midir sorunsalı

ne istediğine, beklediğine bağlı olarak cevabı değişecek sorunsaldır.

yoruldum açıkçası sürekli faydalı şeyler okumaya çalışmaktan, bir şeyler öğrenmekten.

altını çizme, sonradan hatırlama, her ayrıntıyı yakalama vs. şeklinde gayelerim olmadan sadece zevk alarak, kahve içerek okumak istiyorum. evet.

okumayan için gereksizdir.

götüm rahattaysa, bir şeye ihtiyacım yoksa roman okurum.
onun haricinde kapatmam gereken bilgi eksiklerim mevcut olduğunda ki bu aralar çok yoğun.
roman okuyamam.

boş bir iş olur.

okumaların yoğunlaştığı dönemlerde ben de "eğer kitap bir şey katmıyorsa okumak zaman kaybıdır" der, ama düşünsel ama kavramsal bolca bilgi içeren kitaplar okurdum.

zaman geçtikçe hem akılda kalıcılığın azaldığını hem de edinilen bilginin kullanım alanının daraldığını fark etmemle daha çok bakış açısı üzerinde durmaya başladım. kuru bilgidense farklı deneyimler üzerinde farklı insanların nasıl tepkiler verdiğini, nasıl düşündüğünü, nasıl hareket ettiğini görmek daha çekici gelmeye başladı. bir nevi başa gelebilecek olasılıklar karşısında kendini hazır tutma durumu denebilir.

sanırım ikisinden de vazgeçmemek ancak ağırlığı romanlara, dolayısıyla insanlara ve psikolojiye vermek gerek.

bu bir sorunsal değildir. bunu sorunsal olarak görmek bir sorunsaldır. çünkü kitap okumak sorunsal değil, bir ihtiyaçtır. tıpkı nefes almak gibi. *

dört sayfa okuyorsun ama hikayenin kahramanı halâ bir bardak çayı doldurmak için, yok yılların yorgunluğunu bilmem nesini derken yerinden kalkamıyor, anlatım dili böyle olunca böyle iş mi olur deyip, maymun belgeseli izliyorum.

kitap dediğin sade bir dille yazılacak, ne öyle 8'lik tuğla kalınlığına ulaşsın diye boş boş yazılarak kitap mı yazmış olunuyor.

değildir.

romanlar olmasa hangimiz 1800'lü yıllarda kürek cezasını çekmeye sibirya'ya giden insanların neler yaşadığını bilebiliriz? sadece küçük bir örnek.