edebi türde mektupları okumak etik midir sorunsalı

iki kişinin en özel ulaşım araçlarının, yani birbirlerine yazdıkları ve üzerinden uzun seneler geçmiş mektupların önce sanal mecralarda reklamını yapmak, parlatmak, sonra da satsın ve nemalanalım cebimiz dolsun, düşüncesiyle kitaplaştırmak, iyi bir fikir değildir...

iki kişinin mesajlarını okumaktan farkı yoktur ki bunun. belki o yazar istemeyecek mektuplarının okunmasını... etik bulmayacak. ama kimin umrunda?


t/edebi türde mektup okumanın etikliği üzerine başlık.
dipnot/ şu an mektuplardan oluşan milena'ya mektuplar'ı okuyorum....*

teknik olarak etik değildir. aynı duyguyu mısır piramitlerinin içerisinden çıkarılan mumyalar için hissetmiştim bir belgesel izlerken. bize doğru gelsin ya da gelmesin, ölümden sonraki yaşama inanıp bunun için hazırlık yapmışlar. bizler ise mezarlarını açtık, müzelerde sergiledik, adeta talan ettik. hiçbir zaman tam olarak çözülemeyecek sırlar için bunu yapmak etik miydi, bilmiyorum. bence değildi.

hayır değil.

cevaplanmasının olanaksız olduğunu düşündüğüm sorudur.

bazı mektuplar var ki edebiyat tarihi açısından bize çok şey söyler. okumaktan da keyif alırım.

topluma mal olmuş kişilerden kalanların da -ne olursa olsun- böyle değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum. sonuçta o mektuplar bize bir şeyler öğretir.

diğer yandan kişinin bu anlamda olumsuz bir beyanı varsa etik olmayacağını düşünürüm.

bir örnek vermek gerekirse kafka eserlerini kendisi öldükten sonra imha etmesi için arkadaşına gönderir. arkadaşı da imha etmez edebiyata kafkayı kazandırır. hep şunu düşünürüm, gerçekten imha edilmesini isteseydi kendisi yapamaz mıydı?

okuyoruz ama en başta yayınlanmasının etik olmadığını düşünüyorum. sorumluluk yayınlayanlarda.

edebiyat dedikoduları için ve dönemin hal ve gidişatını öğrenmek için elbette etik ve yararlıdır; hem edebiyat hem de tarih camiası açısından. buldum mu? kaçırmam...