sabahın erken saatlerinde duyulan kumru sesi

beni çok rahatlatır. neşelendirir o anlarda..
çocukluğumdan beri sabah kumru sesi duymak umut verici gelir.

alarm sesi yerine kullanılabilecek durum. en azından ben öyle yapıyorum. keratalar da biliyorlar taze su ve yem konacak sabah erkenden gelip guuu guuu seslerini çıkarmaya başlıyorlar. ancak sıkıntı artık camı da tıklatmayı öğrendiler. tırsmaya başladım sözlük.

nefret ederim.

öncelikle edirnede bu kadar martı ne arıyor hiç araştırmadım, sormadım ama çok saçma geliyor hala neyse onların aptal sabah çığlıklarındansa kumru gugucuğu ninni gibi gelir insana.

kumru değilde baykuş sesi.elimi gırtlağına sokup boğasım geliyor

iş güçten dolayı sözlüğe 1-2 haftadır girmedim, ve ilk giriş yaptığımda karşıma bu başlık çıktı.
bu olay benim için biraz farklı, bana şöyle hissettirir genelde.
sanki simülasyon içinden çıkıp aniden gerçek varoluşa bırakılmış gibi, sabah 6 civarları oluyor bu.
gökyüzünde akan kod dizimlerini, bulutların oluşturduğu 0 ve 1 leri.
syntax errorları, zamanın akışıyla beraber dönen while döngülerini, evet.
kafa böyle çalışıyor benim.
doğuştan psilosibinliyim diyorum, inanmıyorlar.

bir masaldan duyulası ses.
günüm de masal gibi olsa ya temennisini de içinde barındırır.

bana çocukken kum adasında yaptığımız kampları hatırlatır. her sabah bu seslere uyanırdık.

eskiden - bir 10 yıl önce sanırım - yazları dedem bizi kamp yapmaya götürürdü ailecek. kısa bir süre dayımlar, annemin halaları, onların çocukları falan da gelirdi. çadırda yatar, çadırda kalkardık. sabahları kumruların sesi, denizin çarşaf gibi oluşu, kalabalık çökmeden bize ait olan deniz... harikaydı sözlük. akşamları adadan ilçeye yürürdük, kamp alanı ilçenin sahilinden gözükürdü dondurmalarımızı yerken izlerdik adayı.

bir keresinde sanırım 3 haftayı geçik kalmıştık, çadır komşularından birisi çadırlarımızın bulunduğu alana "xxx* sitesi" diye bir yazı asmıştı. şimdi görsem o komşuları tanımam belki ama güzel günlerimiz geçti orada.

sanırım en son geçen yaz okulun camisinde ayaklarımı uzatmış otururken oradaymışım gibi hissettim kendimi. gözlerimi kapattım, kumruları ve ağaçların hışırtısını dinledim. oradaydım, kısa bir zamanda yolculuk gibiydi.

kumrular, deniz ve ailem.
bu ses bana bunları hatırlatıyor.

odamın camına her sabah konan bir kumru var.
o kadar tatlı tatlı çıkıyor ki sesi, kızamıyorum.
üstelik annemlerin söylediğine göre ben yokken gelmiyormuş.

sadece sabahları değil gün içinde de ara ara uğruyor. evde sürekli şarkı söyleyen biriyim ve sesimi duyunca eşlik ediyor, şaka gibi..

sakin bir yerleşkede uyandığınızı gösterir...

moralim bozuksa hiçbir kuş kusura bakmasın, kumru dahil.

bir bülbül değil ama sabahınızı şenlendirebilir

erken uyandığının habercisidir. duyar duymaz kalkmam, uzanır dinlerim, sabah neşesi.

ve martı sesleri muazzam..

penceremin üstüne yuva kurdukları için her sabah istisnasız duyduğum sestir. başka yer mi yoktu da benim odamı buldunuz desem de gürültü yapan komşuların ve egzoz patalatan arabaların/motorların sesinden kat ve kat daha güzeldir.

çok iğrenç bir sestir. b.k gibi bir güne uyandığımızı bile bile pis pis yaşam enerjisi basar vücuda.

ya ben kendimi hazırlamışım kötü bir gün geçirmeye, senin ne hakkın var beni mutlu etmeye?

huzur verir ama istanbul kumruları ötmeyi biraz unutmuş sanki.

huzurla karışık, tedirginlik hissi veren sestir. tedirginlik kısmını çözemedim ama huzurun içinde patlayan pirinç tanesi gibi ya da patlayan şekerli dondurma yemek gibi bir his verir. *

şükür edilmesi gereken sestir.

kulaklarınız duyduğu için ayrıca güzel bir ses duyduğunuz için. bu sabah karga sesiyle uyandım. cam ve kapılar açık malum.* sevgili karga da benim balkonda yırtınıyor. lan yürü git. arkadaşlarına mesaj yollayacak başka yer mi kalmadı? hiç halden anlayan kalmadı be, yazıklar olsun. hayvan işte.

kumru olsa iyi martı sesleriyle uyanıyorum biri çığlık atıyormuş gibi bağırıyorlar yüreğim hopluyo