saçı kazıtmak

benim çocukluğumda modaydı bu. her haziran karnesini alan çocuk doğru berbere götürülürdü.
önce makineyle 0 numara ardından usturayla üzerinden geçilirdi.
çocukluğu böyle geçti.

sonrasında askerde kendim permatikle kazıdım saçlarımı. tabi ceza aldım o yüzden.

ama kazıdıktan sonra bir ferahlama geliyor, öyle böyle değil.

sadece askerde kazıttım. sabah yastık kılıfına takılıyordu. bir daha yapmam umarım.

çirkinseniz çok çirkine döndürüyor adamı (bkz: ben)

şu sıcaklarda kafama yatmıyor değil ama...

bu sabah göle dönmüş yastığım yüzünden uyanmak zorunda kaldığımda aklıma gelen şey. çok rahat olurdu ya, yıka ve çık. düzleştirme, toplama veya şekillendirme derdi yok. mis gibi. yakışıp yakışmamasını umursamıyorum.

geçen sene yarım saatle randevuyu kaçırınca yapamadığım sonrasında yapmaktan vazgeçtiğim eylem.
kadınlara çok yakıştığını düşünüyorum yalnız tekrar uzatmak zor oluyor.

uzadikca yaptigimdir.

bir dönem deli gibi istediğim ama sağın solun tepkisiyle vazgeçtiğim saç hali. muhtemelen havalar yine böyleydi ve bunalmıştım.

uzun saçın yanları kazınmışsa yakışana gerçekten yakışıyor hanım kızlarımız için konuşursam. tam tersi daha feminen suratlı kızlara gidiyor görüşümce. yazın avrupalı ve rus/ukraynalı turist hanım kızlarımızda sıkça görmekteyim.