saçı kazıtmak

benim çocukluğumda modaydı bu. her haziran karnesini alan çocuk doğru berbere götürülürdü.
önce makineyle 0 numara ardından usturayla üzerinden geçilirdi.
çocukluğu böyle geçti.

sonrasında askerde kendim permatikle kazıdım saçlarımı. tabi ceza aldım o yüzden.

ama kazıdıktan sonra bir ferahlama geliyor, öyle böyle değil.

sadece askerde kazıttım. sabah yastık kılıfına takılıyordu. bir daha yapmam umarım.

çirkinseniz çok çirkine döndürüyor adamı (bkz: ben)

şu sıcaklarda kafama yatmıyor değil ama...

bu sabah göle dönmüş yastığım yüzünden uyanmak zorunda kaldığımda aklıma gelen şey. çok rahat olurdu ya, yıka ve çık. düzleştirme, toplama veya şekillendirme derdi yok. mis gibi. yakışıp yakışmamasını umursamıyorum.

geçen sene yarım saatle randevuyu kaçırınca yapamadığım sonrasında yapmaktan vazgeçtiğim eylem.
kadınlara çok yakıştığını düşünüyorum yalnız tekrar uzatmak zor oluyor.

uzadikca yaptigimdir.

bir dönem deli gibi istediğim ama sağın solun tepkisiyle vazgeçtiğim saç hali. muhtemelen havalar yine böyleydi ve bunalmıştım.

uzun saçın yanları kazınmışsa yakışana gerçekten yakışıyor hanım kızlarımız için konuşursam. tam tersi daha feminen suratlı kızlara gidiyor görüşümce. yazın avrupalı ve rus/ukraynalı turist hanım kızlarımızda sıkça görmekteyim.

ergenlik dönemimde çok istiyordum. hele o zamanlar saçın bir tarafını hafif kazıtan kızlara özenirdim. artık sadece bir tarafını değil komple sıfır yaptırsam acaba nasıl olur diye heves ediyorum.

kadınlar olarak tüylerimizi almak zorunda değiliz deyip de kafayı kazıtmak da ne bileyim.

ara ara bana da gelir bu istek
ama kafatasım gerçek bi türk gibi arkası düz
yakışmaz yani
aman yakışmazsa yakışmasın

bundan 5 sene önce yalnızca tek tarafı olmak suretiyle gerçekleştirdiğim eylem. hatta o tarafına bir de helix piercing yaptırmıştım. bu model her ne kadar bana çok yakıştırılsa da şimdiki aklımla asla o doğal su dalgalı saçlarıma kıymam.

her gece yapmamak için direndiğim eylem. bu sefer kararliyim ama. o saç uzayacak

bir zamanlar anneme inat yapmak istediğim bir şeydi.
saç konusunda farklılıkları, farklı renkleri , şekilleri falan severdim.
ve düşündüm ki neden üçe vurulmuş fıstık yeşili saçlarım olmasın?

anneme bu fikrimden bahsettiğimde beni evden her an kovabileceğini hissettim.
yani pekte haksız sayılmaz şimdi, hadi üçe vurmak neyse de neden yeşil? neden nedenn.

işte o zamanki ağır ergenliğim ve inatçı kişiliğimle sırf anneme inat olsun diye üçe vurmak yerine direkt kazıtmak istemiştim. neyse ki o zamanki saçlarım mavili morlu bir şeyler olduğu için kıyamamıştım da kesmeye, sadece ense kısmını kazıdım.
onda da yıllarca lafını etti saçlarımın ne kadar kötü gözüktüğü konusunda.

haklı mıydı, kısmen evet. çünkü kendim kestiğim için yamuk kazımıştım ve uzatmaya çalıştığım dönemde gerçekten komik gözüküyordu.
yine de davamın peşinden giderek anneciğime bir kere bile pişmanlığımı belli edecek bir laf etmemiştim.

çünkü ergenlik biraz şeydir işte.
eğer inatçı ve ergenliğini ağır geçiren bir tanıdığınız varsa uzak durun derim.

sadece söyleyin ona, fıstık yeşili iyi bir fikir değil.

yaptık onun da kralını yaptık, ama öyle bir canınız yanıyor ki anlatamam. ilk önce makineyle kazıttım, dedim "abi usturayla vur tam kazıtmak istiyorum". yapmayı pek istemiyor gibiydi ama ben deyince yaptı, sonra bir losyon sürdü ki allahım yanıyorum. daha kesinlikle yaptırmam, ama o resetlemeyi yaşamak lazım.