sadece kendi çocuğunu seven tip

mastor ukdesi.

çocuk dediğin sürekli gürültü yapan hareketli küçük bir canavar. genel olarak hepsiyle anlaşamıyorum. kendimden biliyorum, bu insanlar sevimsiz, suratsız olur. zaten çocukların sevmediği insanlar da hep bir sıkıntı olur.

bu tiplere göre kendi prens/prensesleri dışındaki çocuklar onlarınki kadar zeki, güzel, yakışıklı, kısacası mükemmel değildir.

ne deniliyordu? heh, hatırladım. osuruk gibidir, sadece kendinin ki çekilir.

her çocuğu allah anasına babasına bağışlasın. güzel ömürler versin.
ama çocuğun yaramazı demeyelim de arsızı hiç çekilmiyor.
bu durumda lütfen sayın anne babalar çocuğunuzu uyarın ki sevgimiz kızgınlığın önüne geçsin de sinirden sehpayı kemirmeyelim.

ama bakıyorum sağıma soluma en güzeli benimki bu çok objektif bir cevaptır.

kendinden olanı kendinden ötürü sevdiği için yine sonuç olarak sadece kendini seven insan tipidir. bu tipler, çocuğunun anne-babasının düşünceleri, inanışları doğrultusunda yaşamasını ister aksi takdirde çocuk iyi bir evlat değildir; bu durumda sorun ebeveynin kendisinde değil çocuktadır. ayrıca bu tarz ebeveynler baskıcı olmaya daha meyillidir.

çocuğun olana kadar etrafta gördüğün tüm çocukları seversin. çocuğun olur bir bakarsın en şahane, en güzel, en akıllı, en bilmiş çocuk seninki.
daha önce de yazmıştım sanırım, insan en çok kendi çocuğuna kördür dolayısıyla onun yaptığı hiçbir olumsuzluğu göremezsin. dolayısıyla en, en, en olumlu özellikler kendi çocuğunda oluverir.
haliyle de onu öyle çok seversin ki başkalarına sevgin kalmaz.
ben kendi çocuklarımı çok severim elbette
ama yeğenlerimi de çok severim ki bu durumda kafadan beş çocuk daha seviyorum.
bir de çocuklar büyüyünce yeniden başka çocukları sevmeye başlıyor insan. 18 yaşını geçmiş çocuğunu kucağına alıp mıncıklayamadığın gün başka çocukları sevme isteğin baş gösteriyor.
çocuk sevmek de ihtiyaç, ister inanın ister inanmayın.

çocukları sevmek için geldim dünyaya. bundan daha güzel bir duygu yok efendim.

t. topluma kapalı, on yargılı bir insandır.

bunlara dünyadaki bilmem kaç milyar insan mı ölsün yoksa senin evladın mı deseler,
hiç düşünmeden bütün insanlık ölsün ama benim çocuğum yaşasın cevabını verirler.

korkunç bencil olurlar.
sevgileri sadece kendi evlatları içindir...
oysa domuz bile kendi yavrusunu sever.
kendinden olanı sevmek bir şey değildir ki.
bunu en yabani, en acımasız mahluklar bile yapar...

bizim milletin özeti gibi başlık olmuş. helal valla.

ileride benim olacağım tiptir.
başkalarının annelerini sevmeyiz, babalarını ya da kardeşlerini de. herkes kendisininkini sever. lakin mesele çocuklar olunca nedense bir kutsallık atfediliyor onlara adeta. sanki herkes sevmeliymiş gibi, sanki çok tatlılarmış gibi. ancak öyle olmak zorunda değil.

en iyisini yapan ebeveynlerdir. avrupada insanlar başkasının evcil hayvanını severken bile önce izin alıyor.
ben küçükken amcam beni dudağımdan öperdi zorla. bıyıkları battığı için acı çekerdim. millette eğlendi. * bu yüzden kimseyle öpüşemem ulan ben. sadece kendi bebenizi sevin o yüzden. kimsenin sizin sevginize ihtiyacı yok.

en azından içinde biraz sevgi kırıntısı varmış da kendi çocuğunu seviyor. bunu yapamayanlar da var

herkese çocuğunu ballandıra ballandıra anlatıp çocuğunu karşısına aldığında elin çocuğu şunu yapmış sen anca bilgisayar başında otur diyen tiplerdir. halbu ki biraz yardımcı olup yönlendirsen çocuğun kodlamayı sökecek belki.

vallahi bana bile sadece kendi çocuğum tatlı geliyor. başkasının çocuğuna tahammül edemiyorum.

yanlış yapan kişidir. insan yeğenlerini falan da sevmeli.

bencildir. başkalarının çocuğunu sevse çoğuncul olurdu.