şarkıların acı vermesi

şarkıların bir kayanın altında kalmak gibi acı verebilme gücünün olması durumudur.
sadece notalarla bu kadar can yakmak ne kadar ilginç bir büyü olmalı. *

nasıl olsun be bahattinim hayat bizi uzak koşullarda bir araya getirmemeli.
ben de unutmalıyım sen de
bak begonviller el sallıyor bizlere uzak aylardan
kavuşamazsak telefonum artık sana açık değildir
kavuşursak evim seninle döşelidir.
demek gibi bir şey :))

imoşınıl şeyler olduğu için normaldir

mutlu olduğunuzda müziğimin ezgisi mutsuz olduğunuzda ise sözleri dikkatinizi çeker. algıda seçicilik. tabii acı dolu bir coğrafyada yaşamanın sonucu olarak acıklı şarkıları iliklerimize kadar hissedebiliyoruz

şarkının hatırlattıklarından, anısından kaynaklanandır.

özellikle türkçe rap dinlerken bulduğum hüzün kaplıyor ruhumu sigaramın dumanının ciğerlerimi sardığı gibi.

tam da dinlediğim parçanın üzerine benzer şeyler düşünürken sözlüğe girdiğimde bu başlıkla karşılaşmak pek bir tuhaf oldu. dinlerken canın acıyor, yaran varsa iyice açılıp kanıyor fakat daha da çok dinleyesin geliyor. yoksa canın candığı için, içindeki hüzün mü onları çağırıyor, kabuk mu bağlasın istiyor? bilemiyorum, onca yılı hızla devirirken bazı ezgiler uydu gibi etrafımda dönerek çoğaldı ama yine de net bir fikrim yok.



nesinden tutsam dünyanın kopmuş gidiyor
güzel gün görmeye canım vadem yetmiyor
yandım yetmiyor
…

o'nun yokluğunun değil de, şarkıların müziği-edebiyatı mıdır acı veren? bu şarkılara yüklenme işi de insanoğlunun yarattığı güzel bir bahane. unutamadık diye şarkıların gözü kör olsun deriz, aklın beş karış havada olmasını olan birkaç satırlık aklı da şarkılarda kaybettik diye açıklarız, falan filan.

menekşe gözlerde hiç vefa yokmuş, doğru.
-anahtar paspasın altında.