saygı duymama hakkı

bazen sözlükte çok bilen arkadaşlara denk geliyorum. saygı duymak gibi bir hak yoktur.

müslümanlara
ateistlere
tecavüzcülere
bakkallara
doktorlara
eşcinsellere
heteroseksüellere
yahudilere
siyasilere

kimseye saygı duymak zorunda değil insanlar. ki saygı denilen kavram fiili değildir. herhangi bir kimseye kanunen de saygı duymak zorunda değilsiniz. birisine şiddet vs. göstermediğiniz sürece istediğinizi yapın. hatta cezasına razı iseniz suç da işleyebilirsiniz. fakat şahsen tavsiye etmiyorum. özetle, kimseye, herhangi bir şeye, bir ideolojiye, ona, buna saygı duymak gibi bir zorunluluğunuz yok. itirazı olan gelsin zorla beni bir şeye saygı duymaya zorlasın.

edit: güzel bir yorum gelmiş, isteyen bu hakkını kullanır isteyen kullanmaz.

sonuna kadar kullanırım kendime saygım çok büyüktür.

saygı duymamak ve saygısızlık yapmak bu ikisi farklı şeylerdir.
öğrenildiğinde dünya güzelleşir.

damarlarımızda akan kanda olan.

herhangi bir ideolojiye, insana ya da bakış açısına saygı duyabilmek için onu asgari düzeyde kafada anlamlandırabilmemiz gerektiği kanaatindeyim. benim için tek boynuzlu at ile aynı kümeye koyduğum hiçbir ideoloji / bakış açısı saygıyı hak etmez. bu da o ideolojiyi savunan ya da kimlik meselesi haline getiren insanların zekasına, yaşayış tarzına ya da yetkinliklerine hakaret edeceğim anlamına gelmez zaten.

(bkz: ad hominem)

eleştirel düşünce bağlamında ırkçılık, ataerkillik gibi "sıkıntılı" terimlere o kadar çok anti-terim ürettik ki ve sosyal medya ile belli ideolojik kaygıları bu terimlere o kadar çok sıkıştırdık ki şimdi elimizde gittikçe şişen ve her an patlayabileceğini bildiğimiz kocaman bir hassasiyet balonu ile yaşıyoruz. onunla ne yapacağımızı da bilemiyoruz. yaşadığımız cam fanustan aforoz edilmemek için yüksek sesle saygı duymuyorum diyemiyoruz. "benim de..... arkadaşlarım var" gibi cümle kalıplarının arkasına saklanıyoruz ve "sevmeyebilirsin ama saygı duymak zorundasın" gibi zorba tutumlara maruz kalıyoruz.

eleştirel medya okur yazarlığı nedir ve saygı duymanın / duymamanın sınırları, çeşitleri nelerdir konulu bir farkındalığa ihtiyacımız var dünya olarak.

çünkü ben acun'un iki gay adama mikrofon uzatıp niye yanınızda kız yok diye sorduktan sonra onların "sizin de yanınızda kız yok, yoksa siz de mi gaysiniz?" tepkisine maruz kalıp "ı am normal" dediği old-laik günleri çok özledim. adamlar da bunun üstüne eee biz de normaliz zaten diye tepki veriyorlardıddkf.

saygı duymak zorunda değilsin ama saygı göstermek zorundasın. ama bunu anlayabilecek eşiği çoktan geçmişsin sanırım…

(bkz: hukuk)

saygısızlık mı ediyorum acaba?
tabi ki evet…
herkese saygı duymak zorunda değilim. siz de değilsiniz. saygı kazanılan bir değerdir.
çevrenize bakın. hayatı boyunca özgür iradesini sadece ve sadece bir kereliğe mahsus kullanan ve o onu da özgür iradesini birilerine devrederek kullanan, "senin bildiğini genel başkan bilmiyor mu, genel başkanın, şeyhimin, müdürümün vardır bir bildiği" gibi sözlerle de yaptığıyla övünen insanlarla dolu sokaklar, banklar, otobüsler, siyasi partiler ve bürokratik makamlar…
“lidere sadakat şerefimizdir” diyerek köpeklere mahsus bir sadakati şerefle üstünde taşıyan bu insanlara kesinlikle saygı gösterilmemeli. çünkü bu insanların kendilerine saygıları yok. bilakis saygı göstermeyi bırakıp birine aslında ne olduğunu fark ettirmek belki de onu rüyalar aleminden uyandıracak ve onun aydınlanmasına vesile olacaktır.
bir insan olarak var olmanın en ağır yükü düşünmek değil midir? öyleyse bu yükten kaçmak insan olmayı reddetmek değil midir?

saygı göstermek zorunda olmak ile saygı duymak farklı şeyler.
saygı duymak sizin tercihinize bağlı iken göstermek daha orta yol, barışçıl bir çözüm gibi. bence zorunludur da.
genelde de bu böyle kabul edilir çünkü ortada bir olay yokken insanlar gayet güzel anlaşmalar kurarlar. çünkü birincil korkumuz "ya o beni aldatırsa"dır.
fakat gelin görün ki gerçekler ve somut olaylar önümüze geldiğinde her şeyi bir kenara bırakıp kendi önem verdiğimiz şeye saygı gösterilmesini beklerken, bizim için önemi olmayan bir şeye saygı göstermek zorunda olmadığımızı savunuyoruz.

bakın bu basitçe ikiyüzlülüktür. herkes kendisinin en doğrusunu düşündüğünü sanar.
insan gerçekten sadece kibir ve korkudan meydana gelmiş.