sevgilinin giderken bıraktığı eşya

burada kalsın ki, önüne çıktıkça özlediğini fark edersin diyerek bıraktığıdır.
fuları gördüm yine az önce.
insan rakı bırakır.

birinin tokası kalmış ama bilemedim..

neyse sorun olmasın diye attım..

giderken eşya bırakmadı. ben de onu hatırlatsın diye isminin baş harfinden polimer döküp anahtarlık yaptım. unutmamak için değil unutmadığım içindi.

yıllar önce, son gecemiz olduğunu bildiğim erkek arkadaşımın evinde saatimi bırakmıştım; sadece bir kez daha görebilmek için.
o da bana; “saatin kalmış, kargoyla ulaştırayım” demişti ve üzüntümden; “manevi bir değeri yok’ ulaştırmana da gerek yok, istediğini yap” demiştim.

bugün, aradan 10 yıl geçmişken çok naif, çok çocukça ve çok aptalca geliyor bu yaptığım. ama sanırım o yaşlarda kopan bir ilişki için bir şey yapma isteği ancak böyle saçmalayarak ortaya çıkıyor. tuttuğunu koparamıyorsun da, ürkek bir kuş gibi saçma bir bahane bulmak için didiniyorsun.
şimdi olsa; seni görmek istiyorum diyecekken o gün sağda solda eşyanı bırakıyorsun işte.

o eşya bırakmadı ama ben eşyamı ondan alamamıştım. inatla vermemişti. acaba büyü mü yapacaktı ne yapacaktıysa *